Displaying items by tag: ΡΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ

4

«Η Πορεία μου με τον Δήμαρχο Παρανεστίου»

Αγαπητοί μου συμπολίτες,
Τέσσερα χρόνια πριν συμμετείχα ενεργά, με την ιδιότητα της Δημοσιογράφου, στην προσπάθεια του τότε υποψηφίου Δημάρχου Παρανεστίου, Τάσου Καγιάογλου, στην προσπάθεια διεκδίκησης του Δήμου.

Ήταν ένας όμορφος αγώνας που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Όχι μόνο γιατί ο Τάσος Καγιάογλου κατάφερε να κερδίσει με μεγάλη διαφορά την τότε αντίπαλο του στο Δήμου, αλλά κυρίως γιατί τα χρόνια που ακολούθησαν της εκλογής του, αποδείχθηκε περίτρανα πως δικαίως τον εμπιστεύτηκαν οι συμπολίτες του.

Ήταν τέσσερα παραγωγικά, δημιουργικά χρόνια. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις εκείνες όπου ο Τάσος Καγιάογλου, κατάφερε με την υποδειγματική εργατικότητα του, τη διορατικότητα και την ευστροφία που τον διακρίνει, να κόψει πρώτος το νήμα, δείχνοντας σ’ όλους τους κατοίκους-όχι μόνο του Δήμου Παρανεστίου αλλά και ολόκληρου του νομού-το δρόμο που πρέπει να ακολουθεί κάθε πετυχημένος αυτοδιοικητικά άνδρας.

Αποτελεί Δήμαρχος πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς Δημάρχους-εν ενεργεία αλλά και υποψηφίους-που φιλοδοξούν να διαπρέψουν στον πολιτικό στίβο.

Την εικόνα αυτή έχω ως Ρένα Τριανταφυλλίδου για το Δήμαρχο του Παρανεστίου. Εικόνα που καθημερινά επιβεβαιώνουν όλοι όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά ή παρακολουθούν το έργο του μέσω των ΜΜΕ.
Η εικόνα αυτή, υπήρξε βασικός λόγος εμπλοκής μου ενεργά με την πολιτική στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές.

Δέχθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη την πρόταση του Δημάρχου να στελεχώσω το ψηφοδέλτιο του. Να συμβάλω ενεργά πλέον, μαζί με τους άξιους συνεργάτες του, στη συνέχιση μιας πολιτικής που θα αλλάξει άρδην την εικόνα αλλά και ζωή των κατοίκων της ακριτικής μα τόσο πλούσιας σε φυσικό κάλος περιοχής.

Αν και είχα γεννηθεί στο Μαυροκορδάτο όπου κατοικούσαν τα πρώτα χρόνια της έγγαμης ζωής τους οι γονείς μου, τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στη Δράμα και δυστυχώς, η εικόνα του χωριού με τα χρόνια ξεθώριασε στη μνήμη μου.

Ο Τάσος Καγιάογλου κατάφερε να ζωντανέψει τις μνήμες αυτές και να οδηγήσει και πάλι τα βήματά μου πίσω στη γενέτειρα μου, αλλά και στα δεκάδες πανέμορφα χωριά του Δήμου μας.

Έγινε φάρος στα βήματα της εξερεύνησης και καταγραφής όλου αυτού του πλούσιου τόπου με τους απλούς, αγνούς και χαμογελαστούς ανθρώπους, που σου ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους χωρίς υστεροβουλίες.

Ως δημοσιογράφος, πριν από τρία περίπου χρόνια, κατέγραψα με αγάπη την ιστορία, τον πολιτισμό και τα αξιοθέατα της περιοχής, τα οποία μπορείτε να δείτε και να θαυμάσετε μέσα από την αναβαθμισμένη ιστοσελίδα του Δήμου https://visit.paranesti.gr
Μια διαδρομή που γέμισε ελπίδα και πίστη την ψυχή μου πως είναι εφικτή η προσπάθεια δημιουργίας ενός καλύτερου αύριο για τον τόπο και τους λιγοστούς ηρωικούς κατοίκους του.

Ως συγγραφέας και άνθρωπος που αγαπά τη γνώση, ξεκίνησα εδώ και ένα χρόνο μια προσπάθεια εμπλουτισμού ή δημιουργίας βιβλιοθηκών για τους ανθρώπους αυτούς.

Μέχρι σήμερα, με δικά μου έξοδα αλλά και τη συνδρομή φίλων μου, κατάφερα να συγκεντρώσω έναν πολύ μεγάλο αριθμό βιβλίων (μυθιστορήματα, παιδικά, θρησκευτικά, επιστημονικά και ιστορικά βιβλία) και να εμπλουτίσω τρεις βιβλιοθήκες.

Μία στη γενέτειρα μου το Μαυροκορδάτο, μια στο Γυμνάσιο Νικηφόρου και μία στο Δημοτικό Σχολείο Πλατανιάς. Απομένει η παράδοση των βιβλίων που έχω συγκεντρώσει, σε άλλες δυο βιβλιοθήκες, μία στον Κάτω Θόλο και μία στο Νικηφόρο.

Την αγάπη μου για τα γράμματα θέλω να την μεταλαμπαδεύσω, σε όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γνώση είναι πολύτιμη και η ύπαρξη μια πλούσιας βιβλιοθήκης σε μια απομακρυσμένη περιοχή μπορεί να λειτουργήσει ως κέντρο πολιτισμού και συνάντησης των ανθρώπων, αλλά και ως χώρος φιλοξενίας εκδηλώσεων, συζητήσεων, σεμιναρίων και προγραμμάτων που θα ενισχύουν την εκπαίδευση, την ανάγνωση και την αλληλεπίδραση μεταξύ των κατοίκων.

Επίσης, μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της τοπικής λογοτεχνία, της τέχνης και του πολιτισμού, να γίνει παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές.
Ευελπιστώ, την επόμενη τετραετία, να μπορέσω να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι στην αναγέννηση του Δήμου Παρανεστίου, κάτω από τη σκέπη του άξιου Δημάρχου μας.

Έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα, όμως υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν. Ο τόπος μας έχει ανάγκη από ανθρώπους με ανοιχτούς ορίζοντες, με γνώση και θέληση για δημιουργία ενός τόπου πραγματικά ζηλευτού για να ζει κάποιος.

Ο βαθμός εμπλοκής μου στη χάραξη μιας ιδεατής κοινωνίας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στήριξη, που εύχομαι και ελπίζω να έχω, από όλους εσάς.
Εύχομαι, όταν ανοίξουν οι κάλπες, να εισπράξω έμπρακτα την εκτίμησή σας προς το πρόσωπό μου και την ψήφο εμπιστοσύνης σας.

Ευχαριστώ το Δήμαρχο Παρανεστίου Τάσο Καγιάογλου, που μου άνοιξε, έναν νέο δρόμο στη ζωή μου, πολλά υποσχόμενο.

Ειρήνη (Ρένα ) Τριανταφυλλίδου
Υποψ. Δημοτική Σύμβουλος
Δήμου Παρανεστίου
«Τόπος να ζω»

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου
Τη σύνδεση του καθεστώτος της κυριαρχίας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με την αποστρατιωτικοποίηση τους, επιχειρεί μανιωδώς ο Ερντογάν.
Δηλαδή, θέλει να μας πει ότι αν θέλουμε να έχουμε κυριαρχία στα νησιά μας, θα πρέπει να αποσύρουμε κάθε στράτευμα και οπλικό σύστημα απ’ αυτά.
Παράλληλα, επιχειρεί σε πολιτικό και (διεθνές) διπλωματικό πεδίο, μέσω της ρητορικής των αξιωματούχων της, να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια λανθασμένη κίνηση και ταυτόχρονα να τεκμηριώσει μια δήθεν σοβαρή διεθνή παρανομία της Ελλάδος με τη στρατιωτικοποίηση των νησιών μας.
Έτσι, θα υποδυθεί το ρόλο του μεσολαβητής για την επιβολή της τάξης στην περιοχή, αποποιούμενος το προσωπείο του κακόβουλου κατακτητή.
Βολική εκδοχή, μόνο που δεν απευθύνεται σε μαμελούκους…
Η Ελλάδα δεν είναι υπαίτια της μη σταθερότητας στο Αιγαίο, όσο κι αν επιχειρεί ο Ερντογάν να μας επιρρίψει την ευθύνη χρησιμοποιώντας αίολα τεχνάσματα.
Αναμφίβολα η κρίση αναμένεται να κλιμακωθεί τους επόμενους μήνες με αποκορύφωμα την άνοιξη, καθώς τον Ιούνιο η γειτονική χώρα διεξάγει προεδρικές και βουλευτικές εκλογές.
Πολλοί υποστηρίζουν πως αυτή είναι η βασική αιτία της επιθετικής ρητορικής του Ερντογάν. Ένα μέσο ενίσχυσης της δυναμικής του προς το εσωτερικό της Τουρκίας, με στόχο την επανεκλογή του.
Είναι όμως μόνον αυτή η αιτία;
Μήπως, η όλο και αυξανόμενη δυναμική της χώρας μας σε στρατιωτικό επίπεδο και η ταυτόχρονη υποστήριξη της από τις μεγάλες δυνάμεις προκαλεί αισθήματα ανασφάλειας στην Τουρκία, η οποία υπολείπεται σημαντικά έναντι της Ελλάδος στον τομέα αυτό;
Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι.
Ίσως ο Ερντογάν να αισθάνεται ισχυρός παίζοντας ρόλο σταθεροποιητή δεξιά και αριστερά… Τον είδαμε να ανακατεύεται στον πόλεμο με την Ουκρανία, αλλά και στη Λιβύη, με ανταλλάγματα φυσικά…
Εκτιμά, ο γερόλυκος της πολιτικής, πως ωθώντας την Ελλάδα σε μια λάθος κίνηση, θα του ανάψει το πράσινο φως προκειμένου να επέμβει «ως σταθεροποιητής» και στη χώρα μας, ικανοποιώντας έτσι κάθε μεγαλεπήβολο όνειρό του;
Όπως και να έχει, κατά κοινή ομολογία, η υπάρχουσα κατάσταση χαρακτηρίζεται απ’ όλους ως η χειρότερη διμερή κρίση μετά τα Ίμια.
Κι όλοι πια ξέρουν πως η κρίση των Ιμίων είχε ως αποτέλεσμα τον χαρακτηρισμό τους γκρίζα ζώνη!
Το μήνυμα που έστειλε, προς κάθε κατεύθυνση, ο πρωθυπουργός της χώρας λέγοντας ότι τα σύνορα της χώρας μας είναι γαλάζια και δεν πρόκειται να γίνουν γκρίζα, δε θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο!
Σπιθαμή γης δεν πρόκειται ξανά να γκριζάρει, κι αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά, όλοι οι Έλληνες!
Όσο οι Τούρκοι θα οργιάζουν από το κακό τους, τόσο εμείς θα είμαστε ήρεμοι και βέβαιοι πως έχουμε ένα ισχυρό κράτος, μια αξιόπιστη κυβέρνηση, ένα λαό ενωμένο και ποτέ διχασμένο, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας.
Τουλάχιστον, την ικανότητα του Μητσοτάκη σε διεθνή διπλωματία και αξιοπιστία, δεν μπορούμε να του την αμφισβητήσουμε, όποιο πολιτικό χώρο κι αν εκπροσωπούμε!
Όσο έχουμε συνοχή και κοινή εξωτερική πολιτική μπορούμε, εν ειρήνη και ασφάλεια, να «διασκεδάζουμε» το ψάρεμα του Ερντογάν σε θολά νερά….

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα η πρόταση του νυν Δημάρχου Παρανεστίου, Αναστάσιου Καγιάογλου, να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο νίκης των επόμενων Δημοτικών εκλογών, ως υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο κεντρικό ψηφοδέλτιο.

Αποδέχθηκα με ιδιαίτερη χαρά την πρόσκληση και σήμερα το πρωί (13-9-2022) στο Δημαρχείο του Νικηφόρου επισημοποιήσαμε τη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο.

Πριν από τρία χρόνια στήριξα ένθερμα την τότε υποψηφιότητα του Δημάρχου και ο χρόνος απέδειξε, όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όλους, ότι ο Αναστάσιος Καγιάογλου, επάξια απέσπασε το τίτλο του «Δημάρχου πρότυπο», για ολόκληρο το νομό.

Εργάζεται ακατάπαυστα βελτιώνοντας το επίπεδο ζωής των κατοίκων του Δήμου του, χωρίς διακρίσεις, με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Η τριετή του προσφορά στον τόπο είναι αξιοσημείωτη, ενώ αναμένονται μεγάλα έργα που θα προσδώσουν άλλον αέρα στο ξεχασμένο ακριτικό Παρανέστι.

Προσωπικά εύχομαι να τύχω της εκτίμησης των συντοπιτών μου και να μου δώσουν την ευκαιρία να τους υπηρετήσω στο πλευρό το Δημάρχου, με όλες μου τις δυνάμεις. Ο τόπος μας έχει τεράστιες δυνατότητες και χρειάζεται ανθρώπους με οράματα και όρεξη για προσφορά.

Ως μια πρώτη γνωριμία για όσους δεν γνωρίζουν εμένα προσωπικά ή την οικογένεια, να τους ενημερώσω ότι γεννήθηκα στο χωριό Μαυροκορδάτο, τόπο καταγωγής του αείμνηστου πατέρα μου, Ιωάννη Τριανταφυλλίδη, υπαλλήλου της Εθνικής Τράπεζας.
Έχει δύο γιούς τον Γιάννη και τον Θανάση Δημητριάδη και πρόσφατα απέκτησα και μια εγγονή.

Η Επαγγελματική μου διαδρομή
Εργάστηκα για 20 έτη σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς (STAR, Δραμινό Κανάλι, DCI), ως ρεπόρτερ, παρουσιάστρια εκπομπών και ειδήσεων.
Εγκατέλειψα την τηλεόραση το 2000 για να αφιερωθώ στην έντυπη δημοσιογραφία την οποία και υπηρέτησα έως και το 2011, ως αρχισυντάκτρια του περιφερειακού τύπου «ΝΕΑΠΟΛΙΣ».
Είμαι μέλος της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου (ΕΣΕΤ) με Αρ. Μ. 449.
Από το 2011 μέχρι και σήμερα διατηρώ ενεργή τη δημοσιογραφική μου ιστοσελίδα www.destanea.com

Η Συγγραφική μου δουλειά
Τα τελευταία χρόνια η δημοσιογραφία έδωσε τη σκυτάλη σε μια άλλη μεγάλη μου αγάπη, αυτή της συγγραφής βιβλίων.
Έχω εκδώσει τέσσερα βιβλία, («Ιστορία Σμιλευμένη σε Μάρμαρο» - «Η ζωή είναι εύθραυστη, η αγάπη;» - «Οι εκλεκτοί της Αγάπης» - «Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους 1978-1987. Ο ρόλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας στην ίδρυση και εξέλιξη του θεσμού»), ενώ αναμένεται η έκδοση του πέμπτου μυθιστορήματος μου με τίτλο: «Αιλία».

Οι Κοινωνικές δραστηριότητες μου
Στο πλαίσιο των κοινωνικών δραστηριοτήτων μου διατέλεσα μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων των Δημοτικών Επιχειρήσεων του Δήμου Δράμας: «ΔΕΚΠΟΤΑ» 2015-2017 «Δημοξυλουργική» 2006-2008 και «ΔΕΥΑΔ» 2010-2012.
Διετέλεσα πρόεδρος της Ένωσης Καταναλωτών Ν. Δράμας.
Είμαι μέλος της Ένωσης Κυριών Δράμας και τέως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της.
Μέλος της Εταιρείας Δραμινών Μελετών και τέως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της.

Οι Βραβεύσεις μου
Είχα τη τιμή να βραβευτώ για το έργο και την προσφορά μου από φορείς του τόπου μου και όχι μόνο. Ειδικότερα:
Το 2022 έλαβα το 1ο Βραβείο στον Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό διαγωνισμό με θέμα: «Ένα άρθρο για την Κάσο».
Το 2008 έλαβα τιμητική Διάκριση από το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, το Δήμο Δράμας και την Ένωση Κυριών Δράμας, για την μακρόχρονη και πολύτιμη προσφορά μου στην Τοπική ενημέρωση.
Το 2005 η Εταιρεία Δραμινών Μελετών με βράβευσε για την προσφορά μου στα Ελληνικά Γράμματα και την τοπική πνευματική κίνηση.
Και το 2003 έλαβα τιμητική Διάκριση από το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών Τ.Τ. Δράμας.

E-mail This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
www.destanea.com

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου
1ο Βραβείο στο Δημοσιογραφικό Διαγωνισμό της ΕΣΕΤ με θέμα: «Ένα άρθρο για την Κάσο»

Αν λατρεύετε την περιπέτεια, την ηρεμία που σου προσφέρει η παρθένα φύση, τις μοναχικές παραλίες, αλλά και το καλό παραδοσιακό φαγητό, τότε δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε την Κάσο. Ένα μικρό νησί στον αφρό της θάλασσας ανάμεσα στην Κάρπαθο και τη Κρήτη. Ένα από τα πιο τρικυμιώδη περάσματα των Ελληνικών θαλασσών. Πιθανότατα εκεί να οφείλεται και το όνομά του, φοινικικής ρίζας, καθώς Κασ- σημαίνει αφρός της θάλασσας.
Σαν με το καλό πατήσετε το πόδι σας στο ακριτικό νησί της Κάσου, μοναδικά συναισθήματα θα πλημυρίσουν την ψυχή σας. Κάθε σκέψη και προβληματισμός μένει πίσω. Σαν να κλειδώνει το μυαλό και να ανοίγει η καρδιά. Άνθρωποι φιλόξενοι, φύση ανέγγιχτη στο χρόνο, παραλίες σμαραγδένιες, καταγάλανος ουρανός και ονειρικά γευστική τοπική κουζίνα. Ένας τέλειος συνδυασμός για όσους θέλουν να απολαύσουν μοναδικές διακοπές μακριά από την πολυκοσμία, τα δήθεν και τα πρέπει. Να ενωθούν με τις παραδόσεις να γίνουν ένα με τους λιγοστούς ντόπιους κατοίκους ακούγοντας μοναδικές ιστορίες με εξαιρετικούς μεζέδες και ποτό.
Ο μικρός αυτός παράδεισος βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα των Δωδεκανήσων και το σχήμα του είναι ρομβοειδές. Μια νοητή γραμμή, από το Ακρωτήρι Αυλάκι μέχρι το Ακρωτήρι Ακτίνα, είναι μόλις 19,8 χιλιόμετρα, ενώ η συνολική έκταση του νησιού 66,419 τ.μ.

Η πρωτεύουσα του νησιού ονομάζεται Φρυ, όπου και το λιμάνι της. Όνομα σπάνιο που σε παραπέμπει σε “freely” καταστάσεις. Σε μια άνευ προηγουμένου ελευθερία ψυχής και σώματος. Τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους, δεσπόζουν πάνω από 150 χρόνια στην περιοχή μαζί με τις παλιές εκκλησίες και τα μοναστήρια. Έργα ανθρώπων που μαρτυρούν την οικονομική ευημερία του νησιού, το οποίο στηρίζεται ένθερμα από τους Κασιώτες μετανάστες.
Κάθε καλοκαίρι, οι ξενιτεμένοι Κασιωτών επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη, ως φόρο τιμής στη γη των προγόνων τους. Είναι εκείνες οι μέρες που το νησί αλλάζει όψη. Στα πρόσωπα τους ζωγραφίζονται πλατιά χαμόγελα και οι καρδιές τους φτερουγίζουν σε κάθε συναπάντημα. Είναι οι μέρες εκείνες που στήνονται τα μεγάλα πανηγύρια, ανήμερα της εορτής της Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο, του Τιμίου Σταυρού τον Σεπτέμβριο ή του Αγίου Γεωργίου τον Απρίλιο.
Στην Κάσο δεν έχετε πολλές επιλογές σ’ ότι αφορά την περιήγησή σας στο Νησί, λόγω της μικρής του έκτασης. Πέρα από το Φρυ, υπάρχουν άλλοι πέντε οικισμοί, εξίσου πανέμορφοι που μπορείτε να τους επισκεφτείτε, όπως την Αγία Μαρίνα, το Πόλι, την Παναγιά, τον Εμπορειό και το Αρβανιτοχώρι. Οι αποστάσεις μεταξύ των οικισμών μικρές, το τοπίο όμως αλλάζει άρδην από τη μια περιοχή στην άλλη. Για παράδειγμα από την Αγία Μαρίνα που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του νησιού, η πανοραμική θέα του λιμανιού και το απέραντο γαλάζιο με φόντο την Κάρπαθο, θα σας καθηλώσουν…
Η Κάσος βρίσκεται σε υψόμετρο 601 μ. με υψηλότερη κορυφή το όρος Πρίωνας. Ακολουθούν ο Περίολας (504 μ.) και ο Κόρακας (494 μ.), ενώ μικρότερα σε υψόμετρο βουνά είναι το Σύσφι, οι Τρούλλες, τα Δώματα, ο Άη Γιώργης και η Μυρτώ.
Μη παραλείψετε να επισκεφτείτε τα πανέμορφα μοναστήρια του νησιού, όπως της Αγίας Μαρίνας και του Αγίου Γεωργίου με το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο, αλλά και το σπήλαιο Σελάϊ ή Στηλοκαμάρα. Πρόκειται για ένα φυσικό αξιοθέατο με μοναδικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες στο εσωτερικό του.
Οι παραλίες της Κάσου είναι πραγματικά πανέμορφες. Η δυσκολία πρόσβασης τους από το δρόμο τις καθιστούν εξωτικές. Υπάρχουν όμως καραβάκια που θα σας μεταφέρουν στις ωραιότερες, χωρίς υπερβολή, παραλίες της Ελλάδος! Μικροί επίγειοι παράδεισοι κατά μήκος ακτογραμμής της σε μήκος 59 χιλ. θα σας ανταμείψουν για την επιλογή και την υπομονή σας.
Σ΄ ότι αφορά τη διαμονή σας, υπάρχουν μικρές οικογενειακές μονάδες που θα σας προσφέρουν όλες τις ανέσεις, όπως και πολλές μικρές ταβέρνες και καφέ για τις γαστρονομικές σας ορέξεις. Για τις μετακινήσεις σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ποδήλατα, μηχανάκια ή και ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα.
Αν σας προβληματίζει ποιά εποχή είναι καλύτερη για να επισκεφτείτε την Κάσο, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το νησί έχει θερμό ημίξηρο κλίμα. Θα συναντήσετε τους ηπιότερους χειμώνες στην Ελλάδα. Η θερμοκρασία δεν έχει πέσει κάτω από 4.2°C από τότε που υπάρχουν μετεωρολογικά δεδομένα για την περιοχή (1989).

ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην ιστορία της Κάσου καταγράφονται περίοδοι μεγάλης ακμής αλλά και πολλών καταστροφών. Το νησί με τους γενναίους κατοίκους του έβαλε ποικιλοτρόπως το στίγμα του στην μακραίωνη ιστορία της χώρας μας.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης στο νησί χρονολογούνται από την Ύστερη Νεολιθική / Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (4η και 3η χιλιετία π.Χ.).
Τις αρχαιότερες αναφορές για την Κάσο τις συναντάμε στους στοίχους της Ιλιάδας του Ομήρου, όπου γίνεται αναφορά για συμμετοχή του νησιού στον Τρωικό πόλεμο μαζί με τη Νίσυρο, την Κω, τις Καλύνδες νήσους και την Κάρπαθο, με τριάντα πλοία υπό την αρχηγία του Φείδιππου και του Άντιφου. Επίσης, η Κάσος συνεισέφερε και στην επανάσταση του 1821, παραχωρώντας στον επαναστατικό στόλο όλα σχεδόν τα πλοία της. Επικεφαλής του στόλου τέθηκε τότε ο Νικόλαο Γιούλιος.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, η συμβολή του στόλου στην επανάσταση του ελληνικού γένους και της ανεξαρτησίας της Κρήτης υπήρξε καθοριστικός, αιτία της μετέπειτα λυσσαλέας επίθεσης του Αιγυπτιακού πολεμικού στόλου κατά του νησιού. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στις 28 Μαΐου του 1824 όπου περίπου 1.000 Κάσιοι στάθηκαν γενναία απέναντι στις 7.000 Αιγυπτίων πολεμιστών. Από τις άγριες μάχες σκοτώθηκαν 220 κάτοικοι του νησιού ενώ αιχμαλωτίστηκαν περίπου 300 γυναίκες και παιδιά. Μετά τη συνθηκολόγηση όσοι είχαν χρήματα αναγκάστηκαν να εξαγοράσουν την ελευθερία των δικών τους ανθρώπων. Δυστυχώς στο νησί επιβλήθηκε και πάλι η τουρκική εξουσία με αποτέλεσμα χιλιάδες κάτοικοι να αναγκαστούν να το εγκαταλείψουν. Η αποφράδα εκείνη μέρα μνημονεύεται και τιμάται με μεγαλοπρέπεια κάθε χρόνο, αρχές Ιουνίου.
Το 1911 η Κάσος καταλήφθηκε το από τους Ιταλούς και παρέμεινα υπό ιταλική κατοχή μέχρι το 1944. Η ενσωμάτωση της με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στις 7 Μαρτίου 1948 μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
Η Κάσος, αν και γεωγραφική κουκίδα του Αιγαίου Πελάγους, κατά την περίοδο της ακμής της, αριθμούσε τους 12.000 κατοίκους. Όμως, οι επιδρομές των αλλοθρήσκων και το μετέπειτα ολοκαύτωμα και κατάληψη του νησιού από τους Ιταλούς, μείωσε δραστικά τον πληθυσμό. Πολλοί Κάσιοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και προς την Αίγυπτο κυρίως σε πόλεις της διώρυγας του Σουέζ, όπως το Πορτ Σάϊντ, η Ισμαηλία και το Σουέζ. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011 στην Κάσο κατοικούν 1.084 άτομα.

ΝΑΥΤΗΡΙΑ
Η Κάσος πέρα από την ηρωική της ιστορία είναι ευρύτερα γνωστή για ναυτοσύνη της. Από τα παλιά χρόνια ,οι κάτοικοι του στράφηκαν προς τη θάλασσα και κατάφεραν να αναδείξουν την Κάσο ως ισχυρή ναυτική και εμπορική δύναμη. Μέχρι και σήμερα, μεγάλος αριθμός των κατοίκων ασχολούνται με την εμπορική ναυτιλία, εργαζόμενοι ως καπεταναίοι, μηχανικοί ή ως πληρώματα των εμπορικών πλοίων. Η ναυτική παράδοση της Κάσου είναι αξιοζήλευτη. Από το νησί κατάγονται πολλές εφοπλιστικές οικογένειες, όπως οι οικογένειες Κουλουκουντή, Μαυρολέων, Πνευματικού, Διακάκη, Ρεθύμνη, Νικολάου, Παπαδάκη, Παπαδημητρίου κ.α.

ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Η ναυτιλία μπορεί να κρατά τα σκήπτρα στο νησί της Κάσου, ωστόσο ο τόπος είναι φημισμένος για την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τη μελισσοκομία του. Υπάρχει μεγάλη παραγωγή αιγοπρόβειου κρέατος και τυροκομικών προϊόντων. Στο νησί των ψαράδων και των βοσκών, πασίγνωστο είναι το κασιώτικο τυρί, το λεγόμενο αρμυροτύρι, καθώς επίσης, η σιτάκα, η ελαϊκή, η αλευρά, η δρίλλα, το κασιώτικο βούτυρο και τα αποψήματα. Σωστά μπουκέτα αρωμάτων, σπάνιες μυθικές γεύσεις που τελετουργούνται στα παραδοσιακά τυροκομία της Κάσου. Τεχνικές και γαστρονομικές μαεστρίες που κρατούν στα βάθη των αιώνων, σε προσκαλούν και σε προκαλούν να γευτείς το όνειρο, ξανά και ξανά.
Σαν επισπευτείτε την Κάσο ξεχάστε τις όποιες γαστρονομικές σας συνήθεις. Αφεθείτε… δοκιμάστε και απολαύστε τα τοπικά παραδοσιακά φαγητά, γλυκά και αφεψήματά. Ζητήστε να δοκιμάσετε τα τυριά και τις μυζήθρες της Κάσου. Τις μακαρούνες, τις παστές μένουλες, τα μπουστιά από μπομπάρια (αρνίσια εντόσθια γεμιστά με κιμά, συκώτια και ρύζι), τους ντολμάδες, το κασιώτικο πιλάφι (με ρύζι που βράζει σε ζωμό κρέατος), τη σιτάκα, το οφτό (αρνί στο φούρνο γεμιστό με ρύζι), το αρμυροτύρι, τα μοσχοπούγκια (μικρά γλυκά από ειδική ζύμη σε σχήμα «πουγκιού», γεμιστά με αμύγδαλα, ζάχαρη και ανθόνερο), τις τούρτες (πίτες γλυκές με μυζήθρα), τις μυζηθρόπιτες, τους κουραμπιέδες, τις ξυλικόπιτες, τη μαντζουράνα – ροζμαρί (δεντρολίβανο) και την κυνομαλά (αλισφακιά).
Επιλέξτε ανάμεσα σε αγκινάρες γεμιστές με ρύζι, ελιές αλαρμιστές, κολοκυθοπούλια ή κολοκυθοκορφάδες γεμιστά (ένα είδος ντολμάδων), λαχανοπίτια ή σπανακοπίτια (μικρά σπανακοπιτάκια), πατάτες γιαχνί ή πατάτες σκορδαλιά και ροΐκια (χορταρικά) και τόσα άλλα…
Αν πάλι, αγαπάτε τα θαλασσινά, δοκιμάστε οπωσδήποτε μένουλες στην αλμύρα (παστές), μπαρμπούνια σαβόρι τηγανισμένα και περιχυμένα με σάλτσα από κρασί, ξύδι, δεντρολίβανο, σκόρδο και ντομάτα, καθώς και σουπιοπίλαφο ή κολιούς φουρνιστούς με σάλτσα.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Στην Κάσο μπορείτε να φτάσετε αεροπορικώς μέσω Καρπάθου και Ρόδου. Η πτήση Κάσου - Καρπάθου ήταν για ένα διάστημα η μικρότερης διάρκειας πτήση στον κόσμο, με χρόνο πτήσης 5 λεπτών και κατέχει περίοπτη θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Αν επιλέξετε πλοίο για τη μετακίνησή σας, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το ταξίδι διαρκεί περίπου 22 ώρες (Πειραιάς-Κάσος).
Μη σας πτοεί η απόσταση. Αυτά που θα δείτε και θα ζήσετε στην Κάσο θα σας αποζημιώσουν και όχι μόνο… Θα θέλετε να πάτε ξανά και ξανά. Γιατί ποτέ μια φορά δεν είναι αρκετή για να δεις και να γευτείς όλα όσα πλουσιοπάροχα σου προσφέρονται από τους κατοίκους και τη φύση, στο μικρό και τόσο μαγευτικό τόπο της Κάσου.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία ο 1ος Δημοσιογραφικός Διαγωνισμός συγγραφής άρθρου για την Κάσο της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου

Με ευάριθμη συμμετοχή και αξιόλογη ποιότητα πραγματοποιήθηκε ο 1ος Δημοσιογραφικός Διαγωνισμός συγγραφής άρθρου για την Κάσο, τον οποίο διοργάνωσε η Ένωση Συντακτών Επαρχιακού Τύπου με την συνεργασία του Δήμου Ηρωικής Νήσου Κάσου, της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου, της Ένωσης Επιστημόνων Επικοινωνίας και Δημοσιογράφων (ΕΠΕΤΑΔ) και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επιστημόνων Επικοινωνίας, Δημοσιογραφίας, ΜΜΕ & Πολιτισμού (Π.Σ.Ε.Ε.ΔΗ.ΜΜΕ.Π)

Ο Διαγωνισμός που η ΕΣΕΤ φιλοδοξεί να αποτελέσει θεσμό, έχει στόχο την αρωγή στην προσπάθεια προβολής των μικρών νησιών. Ξεκίνησε από την ακριτική Κάσο και θα συνεχιστεί με την ένταξη και άλλων μικρών νησιών. Σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού οι δημοσιογράφοι μπορούν να συμμετέχουν με ένα άρθρο το περιεχόμενο του οποίου πρέπει να είναι περιγραφικό, αναλυτικό, ερευνητικό και να αναφέρεται στην γεωμορφολογία, την ιστορία, τον πολιτισμό, την καθημερινότητα, την τουριστική υποδομή και προοπτική του νησιού. Τα άρθρα μπορεί να συνοδεύονται με φωτογραφικό υλικό και βίντεο με θέμα το νησί και τους κατοίκους του.

Η Επιστημονική Επιτροπή Αξιολόγησης στην οποία πρόεδρος ήταν η καθηγήτρια Επικοινωνίας του Α.Π.Θ. κα Τέσσα Δουλκέρη με την συμβολή του επίτιμου Γεν. Γραμματέα της ΕΣΕΤ και συγγραφέα Γιάννη Σώκου αξιολόγησε τα άρθρα και επέλεξε την πρώτη 8αδα για την οποία δόθηκαν Έπαινοι Συμμετοχής. Το άρθρο που αξιολογήθηκε και κατατάχθηκε στην 1η θέση είναι της δημοσιογράφου μέλους της ΕΣΕΤ κας Τριανταφυλλίδου Ειρήνης με τίτλο «Μια περιπλάνηση στην Ηρωική Νήσο Κάσο». Σύμφωνα με την κοινή απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου της Ηρωικής Νήσου Κάσου και του Δ.Σ. της ΕΣΕΤ, το βραβείο για την νικήτρια είναι η επίσκεψη και φιλοξενία στο νησί από την φροντίδα του Δήμου.

Τα άλλα άρθρα που επιλέχτηκαν κατά σειρά στην πρώτη 8άδα είναι:

2. «Η άγνωστη Κάσος. Ένας μικρός παράδεισος» της Μιμίκας Παπαχαραλάμπους

3. «Κάσος, η μακρινή μα τόσο οικεία» του Περικλή Χατζηγιάννη

4. «Οι Θερμοπύλες του Αιγαίου» του Κωνσταντίνου Κούγκα

5. «Η βουτιά της γοργόνας» της Αναστασίας Πουλοπούλου

6. «Άνοιξη στην Κάσο» του Κυριάκου Παπαγεωργίου

7. «Ένας υπέροχος «χακί» προορισμός διακοπών» του Ηλία Προύφα

8. «Μια περιδιάβαση στον τόπο και στον χρόνο με φόντο την τουριστική της ανάπτυξη» της Έφης Βαλίλα

Σύντομα τα άρθρα που επιλέχτηκαν θα έχουν μια σειρά δημοσιεύσεων σε διάφορα Μέσα Ενημέρωσης για να συμβάλλουν στην προβολή του ακριτικού νησιού της Κάσου.
Τέλος η ΕΣΕΤ με τους ίδιους συνεργαζόμενους φορείς ή και άλλους που θα συμφωνήσουν στο καθιερωμένο πλαίσιο συνεργασίας, θα προκηρύξει τον 2ο Δημοσιογραφικό Διαγωνισμό.

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου

Παγκόσμια ημέρα ύπνου σήμερα 18 Μαρτίου και στόχος του εορτασμού είναι η ανάδειξη της σημασίας του ύπνου στην υγεία των ανθρώπων και οι συνέπειες της αϋπνίας.
Αναμφίβολα όλοι γνωρίζουμε πως ο ύπνος αποτελεί ζωτική ανάγκη και προϋπόθεση για μια καλή υγεία και ευεξία.

Το σύνθημα του φετινού εορτασμού είναι: «Ποιοτικός Ύπνος, Υγιής Νους, Ευτυχισμένος Κόσμος»

Και αναρωτιέται κανείς, πόσο ποιοτικό ύπνο έχουν εκατομμύρια συνανθρώπων μας υπό το βάρος των δυσβάστακτων προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν, να επιλύσουν ή να αποδεχτούν και να συνεχίσουν να ζουν αντάμα;

Πόσο ποιοτικό ύπνο έχουν εκατομμύρια συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από συνθήκες πολέμου με αβέβαιη όχι απλά την ποιότητα ζωής τους, αλλά την ίδια τη ζωή τους;
Άραγε πόσο υγιή νου έχουν όλοι αυτοί που στο όνομα του κέρδους ή της παντοδυναμίας τους, οδηγούν τους λαούς σε πολεμικές συρράξεις, αφανίζοντας ανθρώπους, ιστορίες και πολιτισμούς αιώνων;

Να υποθέσουμε πως δεν είχαν καλό ύπνο και ως συνέπεια της αϋπνίας τους είπαν να σπείρουν πόνο και δυστυχία στο σύμπαν;

Μάλλον αστείος παραλογισμός…

Και να που προβάλλει και το τελευταίο ζητούμενο της Παγκόσμιας Ημέρας Ύπνου. Ο ευτυχισμένος κόσμος.

Ως μπλακ χιούμορ μου ακούγεται η στόχευση αυτή, όταν καθημερινά ο κόσμος όλος παρακολουθεί στις τηλεοράσεις τα κλαμένα πρόσωπα των παιδιών με τις ρουκέτες να περνούν πάνω από τα κεφάλια τους.

Πόσο αλήθεια έχουμε εθιστεί όλοι μας στα reality shows; Ή μήπως κάνω λάθος;

Σαν να βλέπουμε reality shows δεν παρακολουθούμε, με κομμένη την ανάσα, τις αναμεταδόσεις των πολεμικών ανταποκριτών, εκφράζοντας, εκ του ασφαλούς, την λύπη μας για τα παιδάκια και τις μανούλες που κλαίνε ζητώντας πίσω την ευτυχία που τους έκλεψαν;

Πόσο θα ήθελαν, να είχαν κι αυτά έναν ποιοτικό ύπνο… να ήταν ο νους τους υγιής και να ζούσαν σ’ έναν ευτυχισμένο κόσμο!

Εν κατακλείδι, του φιλοσοφικού προβληματισμού μου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ύπνου, έχω να επισημάνω, να προτείνων και να υπογραμμίσω τα ακόλουθα:

Είναι πλέον καιρός η ανθρωπότητα να αποτινάξει από πάνω της κάθε υποκριτική στάση και συμπεριφορά.

Είναι πλέον καιρός να αποφασιστεί και να θεσμοθετηθεί την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας Παγκόσμιας Ειρήνης.

Μπορούν και επιβάλλεται οι άνθρωποι κάθε εθνικότητας, κάθε φύλου, κάθε χρώματος, κάθε πνευματικής και σωματικής διαφορετικότητας να συνυπάρχουν ειρηνικά, με σεβασμό και αλληλοεκτίμηση.

Το απαιτούν πλέον οι καιροί.

Ας παραδεχθούμε πια ότι πραγματικά έχουμε διδαχθεί από τους προηγούμενους πολέμους, κι ας βάλουμε μια τελεία.

Να σταματήσει εδώ και τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία και κάθε εχθροπραξία σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη!

Ας γιγαντωθεί ένα παγκόσμια κίνημα ειρήνης που θα αποτρέψει κάθε αιματοχυσία, κάθε επιδίωξη πλανεμένου νου να κλέψει τα χαμόγελα από τα χείλη των ανθρώπων.

Ας στείλουμε λοιπόν για ύπνο… κάθε άυπνο τυχοδιώκτη…

Αγαπητοί μου φίλοι,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μοναδική εμπειρία που έζησα σήμερα επισκεπτόμενη το εμβολιαστικό Κέντρο Υγείας Παρανεστίου, κατά του covid 19. Μια εμπειρία που έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο αντιμετώπισης των εμβολιαζόμενων από τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Η λέξη εξαιρετική, φαντάζει λίγη μπρος σ’ αυτό που ζήσαμε σήμερα το πρωί, επισκεπτόμενοι το ακριτικό Παρανέστι, έναν τόπο μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Μόνο που σήμερα έχω να πω ότι η ομορφιά του δεν είναι μόνον απόρροια της παρθένας φύσης του, αλλά και των ανθρώπων που το κατοικούν ή το υπηρετούν μέσα από διάφορες θέσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση θα αναφερθώ στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, που μας υποδέχθηκε με περισσή ευγένεια, μας προσέφεραν καφέ, μέχρι να έρθει ο γιατρός, (πήγαμε νωρίτερα από το ραντεβού), μίλησαν μαζί μας για διάφορα θέματα, πάντα με ευγένεια και χαμόγελο στα χείλη και μετά, όταν ήρθε η ώρα του εμβολιασμού, εντύπωση μου προξένησε η τυπικότητα τους, η σχολαστική εξέταση του εμβολιαζόμενου και στη συνέχεια οι χρηστικές συμβουλές που δόθηκαν για το θέμα.
Όμως δεν έμειναν εκεί, συζήτησαν μαζί μας κάθε άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε σ’ ότι αφορά την υγεία μας και προθυμοποιήθηκαν άμεσα να μας εξετάσουν και να μας προτείνουν την ενδεδειγμένη αγωγή, αλλά και να μας κλείσουν ραντεβού και για περεταίρω εξετάσεις.
Με τον τρόπο τους μας ενέπνευσαν σεβασμό και βεβαιότητα ότι όχι μόνον είναι εξαιρετικοί επιστήμονες, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωποι.
Και κλείνοντας τη μικρή αυτή αναφορά για το Κέντρο Υγείας Παρανεστίου, για το οποίο οι κάτοικοι της περιοχής πρέπει να είναι υπερήφανοι και να νιώθουν ασφάλεια, θα αναφέρω και ένα περιστατικό, μάρτυρες του οποίου γίναμε εκεί όση ώρα περιμέναμε.
Ήρθε ένας κάτοικος της περιοχής και ευχαρίστησε από καρδιάς μια γιατρό του Κέντρου Υγείας λέγοντας της επί λέξει: «Αν δεν ήσασταν εσείς ο πατέρας μου θα είχε πεθάνει…»
Το όνομα της γιατρού δεν θέλω να το αναφέρω γιατί απλά όλοι τους είναι εξαιρετικοί και δεν μπορώ να αδικήσω κανέναν.
Όπως δεν μπορώ να αδικήσω και τους γιατρούς στα άλλα Κέντρα Υγείας ή στο Νοσοκομείο της Δράμας, απλά αναφέρω το περιστατικό γιατί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας όλοι νομίζουμε ότι επειδή είναι μια μικρή επιστημονική μονάδα, σε ένα ακριτικό τόπο, ότι μπορεί να μην είναι και τόσο «δυνατή».
Κι όμως, τα δεδομένα διαψεύδουν κάθε λανθασμένη εντύπωση και μας επισημαίνουν με κραυγαλέο τρόπο ότι, μπορεί ένας τόπος να μας φαντάζει μικρός και ίσως ασήμαντος, κι όμως, να διαθέτει μοναδικούς θησαυρούς! Γιατί θησαυρός ανεκτίμητης μάλιστα αξίας, είναι για τους Παρανεστιώτες, το Κέντρο Υγείας τους.
Τα θερμά και ταπεινά συγχαρητήρια μου προς όλους, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου
Ο κορωνοϊός δεν επιτίθεται, βάναυσα, μόνο κατά της ίδιας της ζωής μας, αλλά και κατά του ίδιου μας του νου.
Αν λοιπόν αναζητούμε τρόπους για την προστασία της σωματικής μας υγείας, θα πρέπει με το ίδιο ενδιαφέρον να αναζητούμε και τρόπους για την προστασία της πνευματικής μας υγείας.
Μπορεί οι πρακτικές για τη σωματική μας υγεία να είναι κάπως άβολες, ίσως και κουραστικές, τι γίνεται όμως με την προστασία του νου και της ψυχής μας; Πόσο έτοιμοι είμαστε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρόκληση, έχουμε τα μέσα, τη βοήθεια;
Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι ότι ενώ στην προστασία της σωματικής υγείας, σπεύδουν όλοι να βοηθήσουν, στην προστασία της πνευματικής υγείας, ο καθένας καλείται από μόνος του να κατανοήσει και να παρακολουθήσει τις μυστικές μάχες του νου του και να αγωνιστεί να κερδίσει έστω και μια μικρή μάχη, υπέρ των ονείρων του, υπέρ της γνώσης, υπέρ της πνευματικής ύπαρξης και της πνευματικής ελευθερίας του.
Οι επιστήμονες λένε πως πρωταρχικό βήμα για την αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος είναι η παραδοχή της ύπαρξης του.
Αν λοιπόν αντιληφθούμε το ύπουλο παιχνίδι του κορωνοϊού ενάντια του νου μας, τότε, ναι, θα μπορέσουμε να τον νικήσουμε…
Ο πόλεμος απέναντι στον ανθρώπινο νου, η πρόκληση απέναντι στο ανθρώπινο γένος, οι επηρεασμένες ψυχές που για χρόνια θα πορεύονται πάνω σε κινούμενη άμμο, η αναμόρφωση των κοινωνικών δομών που σιγά-σιγά εισέρχονται στη ζωή μας, σε συνδυασμό με τον εγκλωβισμό που γιγαντώνει την απόγνωση, θα μας οδηγήσει στην αναγκαία προσαρμογή, στο σύστημα του 21 αιώνα!
Πόσο έτοιμοι είμαστε για όλο αυτό;
Το αισιόδοξο πάντως μήνυμα είναι η ύπαρξη πυρήνων ανθρώπων, που στη νέα εποχή που ξεκίνησε, θα καλλιεργήσουν με σθένος την ελπίδα…

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου
Με κτύπημα κάτω από τη μέση, εις βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας, μοιάζει ο «νεόδμητος» ιός που μας κατέστησε όλους ειδικούς και σε θέματα υγείας.
Ένας παγκόσμιος ιός, της οικογένειας των κορωνοϊών με αριθμό 19, που έφερε ανατροπές στη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας, στις επιχειρήσεις μας, δημιουργώντας νέα δεδομένα.
Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων, πέρα απ’ όλες τις ανακατατάξεις που έφερε σε διάφορες πτυχές της ζωής μας, κατάφερε να πλήξει βάναυσα, τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Αυτές, που αν και όλοι τις αποκαλούν πυλώνα της οικονομικής άνθισης κάθε χώρας, για έναν παράξενο λόγο εισπράττουν την μερίδα του λέοντος σε περιόδους κρίσης, λες και αποτελούν την αχίλλειο φτέρνα της οικονομίας και όχι τη βάση κάθε υγιούς ανάπτυξης.
Αν και ο προβληματισμός αυτός μπορεί να μας οδηγήσει σε ανεξερεύνητα μονοπάτια, το ζητούμενο τη δεδομένη στιγμή είναι τι μπορούμε να κάνουμε ή τι μπορεί να κάνει η πολιτεία για τις επιχειρήσεις αυτές.
Η πανδημία της σύγχρονης εποχής μας, δεν άλλαξε μόνο ριζικά τη ζωή μας, αλλά ανέδειξε περίτρανα και τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του επιχειρείν.
Η επόμενη μέρα και οι ανακατατάξεις που έρχονται θα είναι αποτέλεσμα, τόσο των αλλαγών στις καταναλωτικές συνήθειες των ανθρώπων, όσο και στις μορφές απασχόλησης στο νέο εργασιακό περιβάλλον.
Σίγουρα, θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής, κυρίως όμως θα χρειαστούν κονδύλια ώστε στο τέλος της διαδρομής και την έξοδο από την κρίση, να βγουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ισχυρότερες.
Τα κονδύλια αυτά θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την ενδυνάμωση του επιχειρείν, προκειμένου να ανοίξουν νέοι ορίζοντες σε κλάδους που η Ελλάδα μπορεί να πρωτοπορήσει.
Εξάλλου, όλοι λένε, πως κάθε κρίση κρύβει ευκαιρίες. Κι αυτές τις ευκαιρίες, όποιες κι αν είναι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να τις ανακαλύψουν προκειμένου να επιβιώσουν, καθώς αυτές είναι που παράγουν το σημαντικότερο πλούτο της χώρας, δημιουργώντας παράλληλα χιλιάδες θέσεις εργασίας και οφέλη που επιστρέφουν στην κοινωνία.
Η οικονομία μας περιμένει πολλά από την υγιή επιχειρηματικότητα και σίγουρα, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουν τη δυνατότητα να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, στη νέα εποχή.