Του Νίκου Γ. Γεωργιάδη
Επίτιμου Δντή Π.Ε. Καβάλας

Διαβάζω τον τελευταίο καιρό μια διαρκώς αντιγραφόμενη και επικολλημένη αναπαραγωγή στο FB για τις φιλοσοφικές απόψεις κάποιου Andre Breton (δεν τον γνωρίζω, δεν έχω διαβάσει κάποιο κείμενό του και δεν μπαίνω ούτε στο WIKIpaideia για να μάθω περισσότερα γι΄ αυτόν τον κατά τα άλλα πιθανώς πολυγραφότατο και ενδεχομένως αξιολογότατο κοινωνικό ερευνητή. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο σ΄αυτήν την ανάρτηση!). Άλλα έχω nα πω στους φίλους μου FB-ers.
"... Σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου ..."!
Θέλω να ρωτήσω :
-Την κληρονομιά μας την έχουμε κλειδαμπαρωμένη σε τόσο γερά σεντούκια με τόσο ισχυρές κλειδαριές; Χάσαμε τα κλειδιά και δεν μπορούμε ν ανοίξουμε τα μπαούλα για να τη ξαναζήσουμε και πάνω σ΄ αυτήν να επαναοικοδομήσουμε, σε θεμέλια στέρεα και αγκωνάρια ακλόνητα το σήμερα και το αύριο; Να ανασύρουμε, βρε αδερφέ, εκείνο το ατόφιο πανανθρώπινο, το αυθεντικό της παράδοσής μας, το δικό μας "πάντων μέτρον άνθρωπος" και αρεσκόμαστε στις νεολογίες του τύπου " «Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΊΝΑΙ Η ΑΠΆΝΤΗΣΗ, ΌΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΊΝΑΙ Η ΕΡΏΤΗΣΗ» και έκθαμβοι μηρυκαστικά αναμασάμε τα λεγογραφόμενα;
Αλήθεια εκείνο τον άγιο φιλόσοφο της εκπαίδευσής μας, τον ταπεινό δάσκαλο, τον ακάματο οραματιστή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του '64 και του '76, τον αδάμαντα του εκπαιδευτικού ήθους και του έθους στη συνέπεια έναντι της Ευθύνης, τον Ευάγγελο Παπανούτσο, τον ακούσαμε, τον διαβάσαμε, τον κατανοήσαμε όταν έλεγε και έγραφε "οφείλουμε να οργανώσουμε την εκπαίδευση των νέων μας, έτσι που αυτή να κατακτήσουν όχι μόνο τη γνώση, μα την καλλιέργεια που θα οδηγεί στην Παιδεία και θα έχει ως στόχο την Αρετή";
Να αποποιούμαστε τους Μανώλη Τριανταφυλλίδη, τον Αλέξανδρο Δελμούζο, τον Δημήτρη Γληνό, τον Μίλτο Κουντουρά και τόσους άλλους νεοέλληνες φιλοσόφους και παιδαγωγούς ακόμη και ελληνιστές όπως ο Έρασμος, Ιώσηπος Μοισιόδαξ …

Και τι κάναμε με αυτές τις πηγαίες νουθεσίες; τις παρακαταθήκες από το απώτερο παρελθόν μας; Μον' ξενόδουλοι και άβουλοι, άκριτα δεχόμαστε ως φανταχτερά τα φτιασιδωμένα αντιδάνεια και τα εισάγουμε ως σπουδαίες καινοτομίες, που δεν είναι παρά κενοτομίες;
Ξαναλέω δεν τον γνωρίζω και δεν θα ψάξω για τον Andre Breton, όποιος και αν είναι! Δεν τον αμφισβητώ, αλλά έλεος πχια με αυτήν την ξενομανία - ξενοδουλεία. Σε μια χώρα που παραγάγει ελαιόλαδο και το εισάγει τυποποιημένο από το Βορρά …! Μια χώρα που έχει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους και στέλνει τα παιδιά της να σπουδάσουν εμποροπλοίαρχοι στη …Βάρνα, γιατί τα κρατικά της (!) πανεπιστήμια δεν χωρούν άλλους φοιτητές! Πολίτες και πολιτικοί μιας χώρας, για τους οποίους το ξένο είναι πάντα πιο γλυκό, σε όλες τις εκφάνσεις αυτής της άλλης μοιχείας!
Θα χαιρόμουν αν αποδεχόμασταν κάτι νέο! Αν με τη σκέψη αυτή οικοδομούσαμε κάτι στο αύριο. Αλλά να καταργώ την ΙΖΟΛΑ, την ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, την ΚΗΜ και τόσες άλλες ελληνικές παραγωγικές μονάδες για να εισάγω τα απολειφάδια της όποιας παραγωγής ... Ε! Όχι, Φτάνει πχια!
Ας ανοίξουμε τα παράθυρά μας! Ο απέναντι είναι δικός μας άνθρωπος! Είναι ο γείτονάς μας! Είναι αυτός που μας δανείζει στις δυσκολίες μας το άλογό του και το βόδι του για να οργώσουμε το χωράφι μας, για να παράξουμε τροφή (υλική και πνευματική) για τα παιδιά μας! Ας το πιστέψουμε αυτό! Ας ξεπεράσουμε τη μοναξιά του διαμερίσματος! Η κληρονομιά μας, όλες οι παρακαταθήκες, ο γείτονάς μας θείες δάφνες μας κομίζουν! Όχι για να αυτοστεφανωθούμε, αλλά γιατί το Χθες που είναι (;) ριζωμένο μέσα μας, στο DNA μας και έχει μπολιάσει το Σήμερα και δεν χάνεται, μεταλαμπαδεύεται στο Αύριο, στις νέες γενιές. Και μη μου πει κανένας αναστοχαστής (στην καθημερινότητα άλλη έκφραση χρησιμοποιείται), ότι αυτά είναι εθνικιστικές κορώνες και στερεότυπα, γιατί άι ... (που λένε και στα ανατολικά).

"... Σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου ..."!