Ο Αγγίτης ποταμός αποτελεί κύριο παραπόταμο του Στρυμόνα με τον οποίο ενώνεται στο ύψος της Μυρκίνου. Πηγάζει από το όρος Φαλακρό και στην πορεία του προς το Στρυμόνα συναντά δυο σπήλαια, του Μααρά στη Δράμα και της Αλιστράτης. Διασχίζει τα χωριά Νέα Πέτρα και Δραβήσκο δημιουργώντας παραποτάμιες ζώνες και πλούσια βλάστηση.

Στην κοιλάδα του Αγγίτη, συναντάει κανείς πλούσια χλωρίδα, η οποία περιλαμβάνει υδροχαρείς δάφνες, ιτιές, πλατάνια, λεύκες, αλλά και ενδιαφέρουσα πανίδα που τη χαρακτηρίζουν οι καμποπέρδικες, τα αγριοπερίστερα, τα τρυγόνια, οι κότσιφες, οι γερακίνες κ.α.
Στην πεδιάδα της περιοχής, ο Αγγίτης «εισβάλλει» από τα στενά της Πέτρας (Τασλούκ Μπογάς) ή Διώρυγα ή Βράους, σχηματίζοντας το περίφημο φαράγγι της Αλιστράτης ή φαράγγι του Αγγίτη, όπως είναι γνωστό.

Το φαράγγι του Αγγίτη είναι χαρακτηρισμένο ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και αποτελεί μια επιγενετική κοιλάδα, η οποία δημιουργήθηκε από τις εξελικτικές διεργασίες στο χώρο των λεκανών Σερρών και Δράμας, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους του Παγγαίου και του Μενοικίου. Εκτείνεται σε μήκος περίπου 15 χιλ και βάθος 80-150 μέτρων και τα τοιχώματα του είναι τόσο απότομα που αρχικά θεωρήθηκαν λανθασμένα ότι αποτελούν τεχνητή κατασκευή του Φιλίππου Β’ σε μια προσπάθεια να αποξηράνει τα τενάγη των Φιλίππων και Δράμας.
Ο ποταμός Αγγίτης ή Πάνακας όπως ήταν γνωστός κατά την αρχαιότητα και τη Βυζαντινή εποχή, διακόσμησε στο πέρασμα των χρόνων το φαράγγι με μικρές και μεγάλες σπηλιές και καμάρες, δημιουργώντας ένα φυσικό καταφύγιο το οποίο προσέλκυσε ανά τους αιώνες τους ανθρώπους καθώς παρείχε προστασία από εξωτερικούς εχθρούς.

Δείγματα της ανθρώπινης παρουσίας, βλέπουμε στις βραχογραφίες που έχουν ανακαλυφθεί και παριστάνουν ζώα, όπως ελάφια με κέρατα, καμήλες, ιππείς που κρατούν τα ηνία των αλόγων και ακόντια, αλλά και αφηρημένα σχέδια.
Από τις παραστάσεις των ιππέων, πιθανολογείται ότι οι βραχογραφίας έγιναν τον 50-6ο π.Χ. αιώνα.
Μυθολογικά το φαράγγι του Αγγίτη μνημονεύεται ως τόπος εμφάνισης της Σφίγγας, αλλά και ως πύλη του Άδη όπου ο Πλούτωνας έφερε την Περσεφόνη, θυγατέρα της Δήμητρας όταν την έκλεψε για να τη φέρει στον κάτω κόσμο.

Ο Ιππέας της βραχογραφίας μεγάλωσε
Μια από τις σημαντικότερες προϊστορικές βραχογραφίες του Φαραγγιού του Αγγίτη, αυτή του «Ιππέα», πήρε μορφή καλλιτεχνικού βραχοανάγλυφου διαστάσεων 16 x20 μέτρων και κοσμεί εδώ και λίγες μέρες κομμάτι του Φαραγγιού, υπογραμμίζοντας την ιστορία της περιοχής.
Ο «Ιππέας» της βραχογραφίας που χαράχτηκε πριν από 3.000 χρόνια, «δραπέτευσε» από την πέτρα του. Με πρωτοβουλία ομάδας καλλιτεχνών δύο Πανεπιστημίων, μετακινήθηκε και μεγάλωσε, αποτελώντας έναν ακόμη λόγο επίσκεψης στο Σπήλαιο Αλιστράτης και στο Φαράγγι του Αγγίτη.
«Η αναπαράσταση, δημιουργήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας της Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστήμιου Tras-os-Montes e AltoDouro και του Κέντρου Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Coimbra της Πορτογαλίας.

Πρόκειται για μια συνεργασία που ξεκίνησε το 2010 για την επιτόπια μελέτη των προϊστορικών βραχογραφιών, όπου δημιουργήθηκαν προβληματισμοί και σύντομα δόθηκε συνέχεια καθώς η Βόρεια Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα η περιοχή της Αλιστράτης είναι πλούσια σε προϊστορικές βραχογραφίες.

Η συνεργασία των Πανεπιστημίων ολοκληρώθηκε με την συνεργασία τους με το Σπήλαιο της Αλιστράτης και με τους Δήμους Νέας Ζίχνης και Αμφίπολης» δήλωσε στον «Κ» ο Δ/ντής του Σπηλαίου Νίκος Καρτάλης.
Το έργο της ομάδας με επικεφαλής τους καθηγητές κ.κ. Μορταράκο και Τσακίρη της ΣΚΤ του ΑΠΘ και επιστημονικό συνεργάτη τον υποψήφιο διδάκτορα Γιώργο Ηλιάδη, αναπτύχθηκε σε ελεύθερο πεδίο ορατό από όλα τα σημεία περιπάτου του Φαραγγιού, ενώ το βράδυ φωτιζόμενο μοιάζει με επίγειο αστερισμό.

«Οτιδήποτε ενισχύει την ομορφιά του τοπίου και γίνεται κίνητρο επισκεψιμότητας σεβόμενο φυσικά την φύση και την ιστορία της περιοχής, είναι για μας καλοδεχούμενο. Ειδικά όταν γίνεται από Πανεπιστημιακούς και εγκεκριμένους επιστήμονες» τόνισε ο Δήμαρχος Ν. Ζίχνης Ανδρέας Δαιρετζής.
Το Φαράγγι του Αγγίτη μαζί με το Σπήλαιο της Αλιστράτης, αποτελούν τουριστικούς προορισμούς για χιλιάδες επισκέπτες από Ελλάδα και εξωτερικό και χαρακτηρίζονται ως θαύματα της φύσης.

Το ιστορικό παρελθόν τους, συναγωνίζεται σε αξία το γεωλογικό και σπηλαιολογικό τους ενδιαφέρον, με τους επιστήμονες κάθε εθνικότητας να εστιάζουν πάνω τους τακτικά την προσοχή τους και την ερευνητική τους δράση.
Το ότι οι προϊστορικές βραχογραφίες της περιοχής αποτέλεσαν έμπνευση και για τους καλλιτέχνες,
αποδεικνύει το ανεξάντλητο του συγκεκριμένου τόπου.