Οι Πύργοι, είναι ένα παραδοσιακό μακεδονίτικο χωριό, κάτω από τα πανύψηλα βουνά της Δράμας, μέσα σε ένα καταπράσινο φυσικό περιβάλλον.
Αν κάνετε την βόλτα σας έξω από το χωριό θα δείτε τις μεγάλες εκτάσεις πρασίνου, αμέτρητα είδη λουλουδιών και βοτάνων και φυσικά μικρές οάσεις με τρεχούμενα νερά.
Ο περίπατος μέσα στο χωριό θα σας κάνει να μάθετε πολλά για την ιστορία του, από τους φιλόξενους μόνιμους κατοίκους αλλά και να θαυμάσετε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων με την πέτρα, το ξύλο και τα κεραμίδια.
Είναι αγαπημένος προορισμός όλων όσοι αγαπούν την πεζοπορία στη φύση.
Έχει ενδιαφέρον: Στο χωριό υπάρχουν απομεινάρια του παλιού υδραγωγείου αλλά και ο Ιερός Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Τι να δοκιμάσουμε: Όπως σε όλα τα χωριά της Δράμας, έτσι κι εδώ θα βρείτε χειροποίητα ζυμαρικά, εκλεκτά προϊόντα κρέατος και φυσικά μοναδικές ποικιλίες κρασιών.

του Ευάγγελου Παπαθανασίου Αρχαιολόγου

Στο τελευταίο τέταρτο του 17ου αι. θα πρέπει να εξισλαμίζεται ο πληθυσμός του Κόντσιαν, εγκαταλελειμμένου σήμερα οικισμού, βορείως του Βοβλιτσίου και 2 χλμ. απέχοντος αυτού, επί του ίχνους της αρχαίας οδού, η οποία διήρχετο διά μέσου αυτού.

Έκτοτε το Κόντσιαν συνιστά κυρίως πομακικό χωριό έως την Ανταλλαγή των Πληθυσμών (1923).

Σήμερα διακρίνονται ερείπια των λιθόκτιστων οικιών, του τζαμίου, και τα κατάλοιπα του μουσουλμανικού νεκροταφείου.

Κάποιες μουσουλμανικές οικογένειες είχαν εγκατασταθεί και στο Βομπλίτσι και είχαν συμπήξει την συνοικία Μαχαλά, όπου υπήρχε και τζαμί.

Κάποια στιγμή, κατά την πρώιμη τουρκοκρατία, το εγκαταλελειμμένο ήδη από τα τέλη του 14ου αι., μονύδριο-ασκητήριο της Θεοτόκου της Σπηλαιωτίσσης, ενοριακό εξωκκλήσιο πλέον, κείμενο επί των εδαφικών ορίων των κοινοτήτων Πετρούσης και Προσοτσάνης, και για το οποίο έχουν προφανώς ξεχαστεί τα της συνδέσεώς του με τον όσιο Γερμανό, μετωνομάζεται σε σπήλαιο του Αγίου Μάρκου.

Η εορτή του Αγίου Μάρκου, την 25η Απριλίου, συνήθως συμπίπτει, ή μετακινείται, εντός της Διακαινησίμου.

Συνεπώς, θα μπορούσε να υποτεθεί, πως αιτία της μετωνυμίας αυτής είναι και πάλι το πασχάλιο έθιμο της λιτανευτικής πομπής των κατοίκων της Πετρούσης, ή και της Προσοτσάνης, κατά την οποίαν το σημείο του σπηλαίου θα συνι- στούσε μία εκ των «στάσεων».

Στους πρώτους δυόμισυ αιώνες της Τουρκοκρατίας, η οικονομική, κοινωνική και πνευματική ζωή της περιοχής γενικότερα, υφίσταται μεγάλο πλήγμα.

Ωστόσο, ήδη από τα μέσα του 17ου αι. εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης.
Σε παλαιά βρύση που σώζεται στην θέση Μάργκοβο, δυτικώς-βορειοδυτικώς του χωριού, υπάρχει η επιγραφή: ΒΟΒΛΙΤΣΙΟΝ 1873.

Η κοινότητα συντηρούσε ελληνικό σχολείο ήδη από του 1885, τουλάχιστον,
με 275 τότε μαθητές.

Με την έναρξη και την κορύφωση της βουλγαρικής εθνικιστικής προπαγάνδας στην υπόδουλη Μακεδονία, το Βομπλίτσι παραμένει πεισματικά στην Ορθοδοξία, το Πατριαρχείο και τον Ελληνισμό, παρ’ όλους τους κινδύνους, τις πιέσεις, και τις συνεπαγόμενες θυσίες, και παρ’ όλο, που και η ίδια η γεωγραφία δεν το ευνοεί και το αφήνει εκτεθειμένο στις προσβολές των κομιτατζήδων.

Ο ενοριακός ναός της κοινότητος πανηγυρίζει στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Ο ναός καθιερώθηκε στην σημερινή του μορφή από τον τότε Δράμας μητροπολίτη Χρυσόστομο Καλαφάτη (1902-1910), τον εμψυχωτή του Μακεδονικού Αγώνος στην περιοχή, τον μετέπειτα Σμύρνης και εθνομάρτυρα, σύμφωνα με επιγραφή ύπερθεντης δυτικής θύρας εισόδου.

Την εποχή κατά την οποίαν ανεγείρεται ο ναός, εν τω μέσω της οξύτητος του Μακεδονικού Αγώνος, επισκέπτεται το χωριό ο Γ. Χατζηκυριακού, απεσταλμένος του Ελληνικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης, σε μυστική αποστολή, και αναφέρει σχετικά στο έργο του:
Σκέψεις και εντυπώσεις εκ περιοδείας ανά τήν Μακεδονίαν (1905-1906), [11906 Θεσσαλονίκη],

 «...Ή είς τά πάτρια πίστις ώθησεν αυτούς [τους Μπομπλιτσιώτες] εις Ίδρυσιν μικράς Ελληνικής σχολής και μικράς εκκλησίας.
Ταύτην μάλιστα, παλαιόν ούσαν και ανεπαρκή, αντικαθίστων δι’ άλλης μεγαλύτερος, ήν τότε έκτιζον επί καλού αρχιτεκτονικού σχεδίου...».

Το σχέδιο πιθανόν να εξεπόνησε ο εξ αθηνών μηχανικός Γ. Χατζημιχαήλ, συνεργάτης του Χρυσοστόμου.

Στα 1910-12 κατασκευάζεται, σε σχέδια γαλλικής εταιρείας και με πρωτομάστορα τον ηπειρώτη Θωμά Σεραφείμ, το υδραγωγείο της Πετρούσσας, μήκους 7 χλμ., εις αντικατάστασιν παλαιοτέρου υδραγωγείου, του 15ου αι., της ιδίας με αυτό πορείας.

Το επιβλητικότερο τμήμα του είναι η πολύτοξη υδατογέφυρα στην θέση «Καμάρες», με τις 12 καμάρες της, συνολικού μήκους 50 περίπου μέτρων, που γεφυρώνει ρέμμα βορείως του Γκράντσεν, και έναντι του χωριού των Πύργων.

Κατά τα τρία έτη (1941 1944) της βουλγαρικής Κατοχής το χωριό υπέστη τεράστια καταστροφή του ζωικού κεφαλαίου του και οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία (υλοτομία) για τις ανάγκες των αρχών κατοχής και των βουλγάρων εποίκων.

Μετά τον πόλεμο ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε για βιοποριστικούς λόγους, κυρίως προς την Γερμανία.

Σήμερα περίπου 450, εκ των ελλήνων μεταναστών της Γερμανίας, έλκουν την καταγωγή τους από το Μπόμπλιτσι.

ΠΗΓΗ http://yaunatakabara.blogspot.gr

Τα απομεινάρια του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου στον Κριθαρά βρίσκονται 14 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά του Νευροκοπίου.
Ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του, χαρακτηρισμένο σε ψήφισμά της Ε’ Επιστημονικής Συνάντησης ως ιδιαίτερης σημασίας για την ιστορία της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, που δυστυχώς όμως αφέθηκε κυριολεκτικά στο έλεος της φθοράς του χρόνου και των πάσης φύσεως επιδρομέων.
Πρόκειται για σταυροειδή εγγεγραμμένο τετρακιόνιο Ναό με τρούλο, χωρίς νάρθηκα και εξαιρετικές αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες. Το περίστωο όμως έχει σχήμα Π και κάμπτεται στη βορειοδυτική και νοτιοδυτική γωνία. Ο γυναικωνίτης καταλαμβάνει τον όροφο πάνω από το περίστωο που καλύπτεται, όπως και το περίστωο μέ θολίσκους. Το μνημείο βρίσκεται σε κατάσταση ερήμωσης. Το μεγαλύτερο μέρος της στέγης του έχει καταπέσει.
Η ανοικοδόμηση του ναού τοποθετείται μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, πάντως μετά το 1870, και οι τοιχογραφίες του και τα διακοσμητικά σχέδια χρονολογούνται το 1886, όπως φαίνεται από την επιγραφή που έχει διασωθεί στην παράσταση του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη νότια είσοδο του ναού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η λαθανάγλυφη διακόσμηση του υπερθύρου στης δυτικής εισόδου του ναού.
Είναι επισκέψιμος μόνο για ριψοκίνδυνους προσκυνητές, μιας και η πυκνή βλάστηση έχει καλύψει όλες τις διόδους από τους τοίχους που κατέρρευσαν και το μόνο που στέκεται όρθιο σε πείσμα των καιρών είναι το Ιερό του Ναού. Αν παρόλα αυτά το τολμήσετε, και αν είστε τυχεροί, θα δείτε σε μια γωνιά να καίει το καντηλάκι που κάποιοι πιστοί φροντίζουν να ανάβουν.

Βιβλιογραφία:
Ε. ΚΟΥΡΚΟΥΤΙΔΟΥ-ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ, Βυζαντινά και Μεσαιωνικά μνημεία Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Αρχαιολογικόν Δελτίον 27 (1972) Β2 Χρονικά?
Α. ΣΤΡΑΤΗ, συνοπτική επισκόπηση αρχαιολογικής δραστηριότητας σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους του Νομού Δράμας, βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής κατά το 1971-1980, Δραμινά Χρονικά 2 (1981)?
Ξ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΤΣΙΚΗ, Μεταβυζαντινές Εκκλησίες στο Νομό Δράμας, Η Δράμα και η περιοχή της, Ιστορία και Πολιτισμός, Πρακτικά Επιστημονικής Συνάντησης, Δράμα 24-25 Νοεμβρίου 1989, Δράμα 1996?
Ξ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΤΣΙΚΗ, Η μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Κριθαρά Δράμας, Η Δράμα και η περιοχή της, Ιστορία και Πολιτισμός, τόμ. Ι, Δράμα 1998?
J. LANGE ? Μ. ΠΑΡΧΑΡΙΔΟΥ, Ταπεινή ωραιότητα, Ξεχωριστές λεπτομέρειες από τη ζωγραφική των εκκλησιών στην περιοχή της Δράμας, Δράμα 1999.

Υπάρχει η δυνατότητα ψαρέματος στον ποταμό Νέστο σύμφωνα πάντα με την ρυθμιστική απόφαση που εκδίδει κάθε χρόνο το Τμήμα Αλιείας της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας.
Μερικά από τα είδη που μπορεί κάποιος να αλιεύσει είναι οι μπριάνες, τα γριβάδια, οι μουρμουρίτσες

Τα μεγαλύτερα έργα ηλεκτροπαραγωγής του Νομού Δράμας είναι τα υδροηλεκτρικά φράγματα του ποταμού Νέστου. Τα έργα άρχισαν το 1983 με την κατασκευή της σήραγγας εκτροπής του Υ/Η Θησαυρού. Σήμερα έχουν κατασκευασθεί και λειτουργούν τα δύο, αυτά του Θησαυρού και της Πλατανόβρυσης, και έχουν δημιουργηθεί στα ανάντη τους οι δύο αντίστοιχες λίμνες.

Το Υ/Η φράγμα Θησαυρού:
• υπερθαλάσσιο υψόμετρο φράγματος 390 μ
• ύψος φράγματος 175 μ
• υψόμετρο στάθμης λίμνης 320-380 μ
• υψόμετρο στάθμης λίμνης 320-380 μ
• επιφάνεια λίμνης 18 τετρ. χλμ
• παραγόμενη ενέργεια 426 GWh

Το Υ/Η φράγμα Πλατανόβρυσης:
• υπερθαλάσσιο υψόμετρο φράγματος 230,5 μ
• ύψος φράγματος 95 μ
• υψόμετρο στάθμης λίμνης 223,5-227,5 μ
• επιφάνεια λίμνης 3,25 τετρ. χλμ
• παραγόμενη ενέργεια 248 GWh

Οι εκτάσεις που κατακλύζονται από την ολοκλήρωση των ταμιευτήρων των έργων είναι κυρίως δημόσιες δασικές εκτάσεις και κοινοτικοί βοσκότοποι. Οι μόνες ιδιωτικές εκτάσεις αφορούν τις κοινότητες Ποταμών και Περάσματος και πρόκειται για εκτάσεις που παραχωρήθηκαν από το δημόσιο στους κατοίκους της περιοχής.

Η Κατασκευή του 3ου φράγματος του Τεμένους, δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη

Ο Συνοικισμός Πρασινάδας βρίσκεται Β.Α. του νομού Δράμας σε απόσταση 58 χιλιομέτρων από αυτήν, στο τρίγωνο Παρανεστίου (Παρανέστι-Πρασινάδα 19 χιλιόμετρα). Χτισμένη στους πρόποδες του βουνού Παγκάλου σε υψόμετρο 713μ. Οι κάτοικοι του χωριού Πόντιοι πρόσφυγες από την
Τραπεζούντα, έφτασαν το 1924 και πάλεψαν σκληρά για να επιβιώσουν στη νέα πατρίδα.
Η Πρασινάδα είναι ένα πανέμορφο χωριό με καταπράσινα βουνά, με πολλά νερά, αφού από και περνούν παραπόταμοι του ποταμού Νέστου. Εκεί δεσπόζει και ο ιερός βράχος της Πρασινάδας όπου είναι η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος χτισμένη στα χαλάσματα Βυζαντινού Μοναστηριού, που βρισκόταν θαμμένο εκεί επί 8 αιώνες χωρίς να γνωρίζει κάποιος την ύπαρξή του 485μ.Χ-1204μ.Χ.

Στην τοποθεσία αυτή όπου υπάρχει πλέον το σημερινό μοναστήρι βρέθηκαν λείψανα αγίων, μαρτυρισθέντων υπό τους σταυροφόρους το 1204μ.Χ. κατά την 4η σταυροφορία.
Στις 6 Αυγούστου 1993 ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος έγινε η πρώτη Θεία Λειτουργία μετά από 800 χρόνια.
Φορέας: Ιερά Μητρόπολη Δράμας
Τηλ. +302521032362

Το γεφύρι της Δράμας γνωστό και στην Τουρκία ως Drama Koprusu, βρίσκεται στον Νικηφόρο Δράμας του Δήμου Παρανεστίου, το συναντάμε στην Ε.Ο. Δράμας -- Ξάνθης, 1 χιλ μετά τον Νικηφόρο με κατεύθυνση για το Παρανέστι.
Από τον τρόπο κατασκευής και της τεχνοτροπίας των ερειπίων της πέτρινης υδατογέφυρας διαπιστώνεται ότι είναι Ρωμαϊκής εποχής και χρησίμευε για την μεταφορά νερού στην περιοχή του Νικηφόρου. Έχει 44 μέτρα μήκος με 1,5 μέτρο το πλάτος του και 5 μέτρα το ύψος. Το νερό περνούσε πάνω από την υδατογέφυρα και προερχόταν από τις πηγές του ΟΥΛΟΥΚ ΝΤΕΡΕ και ΝΤΕΡΜΕΝ ΝΤΕΡΕ στην περιοχή της Ψηλής Ράχης.
Έχει γίνει λόγος κυρίως στην Τουρκία, ως το γεφύρι που σχετίζεται με τον θρύλο του λήσταρχου ΝΤΕΜΠΡΕΛΙ ΧΑΣΑΝ. Για τον προαναφερόμενο θρύλο υπάρχει το τραγούδι DRAMA KOPRUSU που τραγουδούν σε ελληνική εκτέλεση η Μαρία Θωίδου και o Σωκράτης Μάλαμας...
Tο έχουν επισκεφθεί αρκετές αποστολές από την Τουρκία, αφού έχει χαρακτηρισθεί τελευταία και τουριστικός προορισμός.

Η Ιστορία του γεφυριού έχει αναδειχθεί μέσα από 4ετη έρευνα του συμπολίτη μας κ. Λατσίσταλη Νικόλαου, ο οποίος και έχει εκδόσει σχετικό βιβλίο στην Ελληνική και Τουρκική γλώσσα.
Πηγη: http://dramania.gr/

Το τραγούδι για το γεφύρι της Δράμας

Στίχοι:
Παραδοσιακό
Μουσική:
Παραδοσιακό
Σωκράτης Μάλαμας & Μαρία Θωίδου

Στο ποτάμι σύρε Χασάν
Στο γεφύρι βγες βρε Χασάν, στο γεφύρι βγες
Ματωμένο σε προσμένει
Να διαβείς δε θες...

Στο ποτάμι σύρε Χασάν
Μια γουλιά να πιεις βρε Χασάν
Παγωμένο σε κοιτάζει
Μα `συ μην το δεις

Του θυμού τη φλόγα Χασάν
Σου τ’ ορμήνεψαν βρε Χασάν
Πως τη σβήνει το αίμα Χασάν
Σε ξεγέλασαν

Τα φτερά σου χτύπα Χασάν
άτυχο πουλί, βρε Χασάν
Πιο στενό κι απ’ το γεφύρι
Είναι το κελί...

Ο θρύλος
Εκεί λίγο έξω από τον Νικηφόρο την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έζησε ένας λαϊκός ήρωας της Τουρκίας, ο Χασάν. Οι τουρκικές παραδόσεις λένε ότι ο αντάρτης Χασάν λήστευε τους πλούσιους και μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς και κατατρεγμένους. Τελικά τον σκότωσαν Τούρκοι στρατιώτες (Τζανταρμάδες), αλλά το όνομά του έγινε θρύλος και λαϊκό τραγούδι. Βέβαια κατά έναν άλλο θρύλο ο Χασάν γλίτωσε και μετά την ανταλλαγή έζησε στην Τουρκία.
Οι Τούρκοι εδώ και δεκαετίες αναζητούσαν την τοποθεσία μιας παλιάς γέφυρας της Δράμας, όπου έδρασε ο Χασάν, ενώ υπάρχει και ένα πολύ γνωστό δημοτικό τραγούδι (Drama Κoprusu- Της Δράμας το γεφύρι) που αναφέρεται στα ανδραγαθήματά του. Τελικά κατάφεραν να εντοπίσουν μελετώντας ιστορικά κείμενα της εποχής και γκραβούρες, το σημείο όπου βρισκόταν η γέφυρα, ή μάλλον το παλιό υδραγωγείο και το οποίο επισκέπτονται πλέον κατά κόρον οι Τούρκοι.

Φωτο: Νάτσης Γιώργος

Στο ρέμα που περνά νότια του χωριού, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Η παράδοση λέει πως ο Μάρκος Γκίκας είδε στον ύπνο του πολλές φορές τη Αγία, η οποία του ζητούσε επανειλημμένα να κτίσει ένα Ναό για να στεγάσει την εικόνα της. Ο Μάρκος Γκίκας σκάβοντας βρήκε το Αγίασμα επιβεβαιώνοντας έτσι τα όνειρά του για την επιλογή της τοποθεσίας. Όταν οι κάτοικοι του χωριού είδαν την αποκάλυψη του αγιάσματος άρχισαν και αυτοί να συμμετέχουν και να βοηθούν στην ανέγερση. Για λόγους σκοπιμότητας η Υψηλή Πύλη συνέβαλε στην δημιουργία της Εξαρχίας και έτσι επήρθε ο διαχωρισμός της ορθόδοξης πίστης σε εξαρχικούς και πατριαρχικούς. Η προσχώρηση του χριστιανού πατριαρχικού Μάρκου Γκίκα στην εξαρχία την περίοδο της Τουρκοκρατίας σήμαινε και την απάρνηση του ελληνισμού και την προσχώρηση στον βουλγαρισμό. Οι κάτοικοι του χωριού χωρίστηκαν σε εξαρχικούς και πατριαρχικούς και η Αγία Παρασκευή έγινε η εκκλησία των εξαρχικών.

Η Αγία Παρασκευή είναι χτισμένη με πέτρα, τούβλο και λάσπη και οι τοίχοι της έχουν πάχος ένα μέτρο. Ο Ρυθμός του ναού είναι Μονόχωρη βασιλική χωρίς τρούλο, με γυναικωνίτη και χαγιάτι. Στο αριστερό μέρος του ναού βρίσκεται ξύλινος άμβωνας ο οποίος δεν είναι πλέον προσβάσιμος καθώς έχει αφαιρεθεί ένα μέρος από τα σκαλοπάτια για να τοποθετηθούν τα στασίδια. Παραπλεύρως της εισόδου βρίσκεται χωνευτήρι που χρησιμοποιείται ως και σήμερα για την ρήψη των Ιερών νερών από το μυστήριο της Βάφτισης. Οι εργασίες για την ανέγερση της ξεκίνησαν το 1886 και περατώθηκαν το 1891. Στο τέμπλο, το οποίο είναι ξυλόγλυπτο σκαλιστό, διακρίνονται μαζί με τον εσταυρωμένο το περιστέρι, που συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα, το οποίο παλαιοτέρα ανεβοκατέβαινε με έναν μηχανισμό κουνώντας και τα φτερά του για να ανάψει το καντήλι, καθώς επίσης και η λόγχη, το σφυρί και η τανάλια σύμβολα της Σταυρικής Θυσίας Του Ιησού. Στο κεντρικό μέρος του τέμπλου διασώζονται εικόνες οι οποίες χρονολογούνται την περίοδο της ανέγερσης του Ναού (1891), μετά από δωρεές των κατοίκων της Καλλιθέας και των γύρω χωριών.

Η παλαιότητα και η τεχνοτροπία των εικόνων έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών από διάφορα μέρη του κόσμου. Το κάτω μέρος του τέμπλου κοσμούν εικόνες της Γένεσης με τον Αδάμ και την Εύα. Όπως και στις περισσότερες εκκλησίες της προπολεμικής Ελλάδας, χτίστηκε δυο μέτρα πιο χαμηλά ώστε να είναι καταφύγιο για τους αμάχους σε περιόδους κρίσης για να περνούν οι σφαίρες από πάνω τους. Στο παρελθόν, υπήρχε ένα κτήριο διπλά στο ναό, που χρησίμευε σαν ξενώνας για τους προσκυνητές. Το κτήριο αυτό το έκτισαν οι κάτοικοι του χωριού γιατί όπως και σε κάθε απομακρυσμένο χωριό οι προσκυνητές ερχόταν από μακριά και έπρεπε να διαμείνουν. Στον επάνω όροφο υπήρχαν δωμάτια και κάτω στάβλοι για τα ζώα που τους μετέφεραν. Μεταγενέστερα δημιουργήθηκε η ανάγκη για επέκταση του Ναού και προστέθηκε στην αρχική κατασκευή πρόναος με πέτρα ,τούβλο και τζάμι. Επίσης επιδιορθώθηκε η στέγη εσωτερικά του Ναού και αντικαταστάθηκε το πέτρινο πάτωμα με μάρμαρο. Ο εσωτερικός διάκοσμος του ναού εμπλουτίστηκε με αγιογραφίες το 2010.

Φορέας: Ιερά Μητρόπολη Δράμας
Τηλ. +302521032362

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Η Αγία Παρασκευή τιμόταν και τιμάτε την 26ην Ιουλίου με μεγάλη θρησκευτική κατάνυξη και πανήγυρη.

Από τα πολύ παλιά χρόνια οι θρησκευτικές εκδηλώσεις άρχιζαν από την προηγούμενη ημέρα. Πλήθος φιλόθρησκων από τα γύρω χωριά, ντυμένοι με τα καλά τους ρούχα της εποχής, με τις οικογένειές τους, καβάλα στα ζώα, τα σαμάρια των οποίων ήταν στολισμένα με υφαντά κιλίμια, συνέρεαν στην Αγία Παρασκευή».

Πολλές φορές η άφιξη τους, ξεχωριστά από κάθε χωριό γίνονταν ομαδική. Έβλεπες τότε το πλήθος αυτό των επισκεπτών «συν γυναιξί και τέκνοις», καβάλα επάνω στα στολισμένα ζώα, στο λαιμό των οποίων κρεμούσαν ηχηρά κουδούνια διαφόρων κτύπων τα οποία ειδοποιούσαν την άφιξη τους βγάζοντας όλους από τα σπίτια να τους υποδεχθούν. Συνήθως στα οργανωμένα αυτά «γκρουπς» ηγούνταν στην κεφαλή της φάλαγγας τα ζώα που φέρνανε τους οργανοπαίκτες με τα όργανα της εποχής, γκάιντες και νταχαρέδες το πλείστο.

Μπαίνοντας στο χωριό άρχιζαν να παίζουν έως ότου φθάσουν στην «Αγία Παρασκευή», όπου και κατέληγαν (ήταν κάτι το πολύ θεαματικό και συγκινητικό).

Εθεωρείτο μεγάλη τιμή και χαρά προς την εορτάζουσα να κοιμηθούν με τα παιδιά τους μέσα ή γύρω από το χώρο της εκκλησίας μια βραδιά. Η Τοπική Εκκλησιαστική Επιτροπή, με την συμμετοχή όλων των Δημοτών, επιθυμώντας να εξυπηρετήσουν κατά το δυνατόν καλύτερα τους προσκυνητές, έκτισε δίπλα από την Εκκλησία κτίσμα τεσσάρων (4) δωματίων και το κάτω μέρος στάβλος για τα ζώα για κακές καιρικές συνθήκες. Από την παραμονή επίσης άρχιζαν να καταφθάνουν οι μικροπωλητές και να καταλαμβάνουν το χώρο δίπλα στα ρέοντα νερά όπου και το αγίασμα και να εκθέσουν τα εμπορεύματά τους.

Η πληθώρα των πολλών παιδιών, οι ντουντούκες και οι φωνές έδιναν πραγματική πανηγυρική ατμόσφαιρα. Το εσπέρας της Παραμονής τελούνταν ο Πανηγυρικός Εσπερινός και τώρα τελευταία και η περιφορά της εικόνας με αθρόα συμμετοχή ντόπιων και επισκεπτών.Το πρωί της 26ης, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην οποία πολλές φορές ήταν παρών και ο Μητροπολίτης παρατηρούνταν το αδιαχώρητο εντός και εκτός εκκλησίας, στο χώρο δε των μικροπωλητών που ήταν έξω από την περίφραξη τα πολλά παιδιά με τις μικρές οικονομίες που μάζευαν για την ημέρα έδιναν το δικό τους τόνο.

Μετά την απόδοση της εκκλησίας άλλοι από τους επισκέπτες διασκορπίζονταν στον πέριξ χώρο κάτω από την σκιά των δέντρων και άρχιζε το γλέντι και το φαγοπότι, για το οποίο είχαν μαζί τους όλα τα απαραίτητα, άλλοι δε επισκέπτονταν φίλους ή συγγενείς στο χωριό.Τις απογευματινές ώρες άρχιζε η αποχώρηση των προσκυνητών με τον ίδιο τρόπο για τα χωριά τους και αργότερα οι μικροπωλητές για άλλο πανηγύρι. Μετά το 1950 στο θρησκευτικό εορτασμό προσετέθη και το ψυχαγωγικό με ορχήστρες στα τοπικά κέντρα, με φαγοπότι και χορό την παραμονή και το βράδυ της Πανήγυρης.

Σήμερα με την συνένωση των Κοινοτήτων σε Δήμους, ο Δήμος μας έγινε συμμέτοχος σε συνεργασία με τον Τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο, στις πανηγυρικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις του χωριού μας. Χώρος δε των εκδηλώσεων είναι ο χώρος της «Λιάσκουνιτσας» ή «Κρύα νερά». Σ΄ αυτό συνετέλεσαν τα Δημοτικά έργα για τον εξωραϊσμό του χώρου.

Χρήστος Γ. Δασκάλου - 2006

Ο Μεγαλόκαμπος είναι χωριό του Νομού Δράμας που υπάγεται στο Δήμο Προσοτσάνης.Βρίσκεται 13 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Δράμας, 2 χιλιόμετρα βόρεια της Εθνικής οδού Δράμας - Σερρών.
-Κοντά στο χωριό έχουν ανακαλυφθεί τα ερείπια προϊστορικού οικισμού, απόδειξη της μακράς ιστορίας της περιοχής. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Σιλιντρίκ. Οι κάτοικοι του προέρχονται από τις περιοχές του Πόντου: Κερασούντα, Πισίρ, Αγουλού, Μοντολάς, Γουζούλ (περιοχή Νικόπολης).
-Έντονο υπήρξε το μεταναστευτικό ρεύμα των κατοίκων του, ιδιαίτερα τη δεκαετία του '60, τόσο προς το εξωτερικό (Γερμανία, ΗΠΑ), όσο και προς τα αστικά κέντρα του εσωτερικού (Θεσσαλονίκη, Αθήνα). Κύρια ασχολία των κατοίκων σήμερα είναι η γεωργία.

-Η αρχιτεκτονική των κατοικιών είναι τυπικό δείγμα των προσφυγικών χωριών τις δεκαετίας του 1920. Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στους Άγιους Κωνσταντίνο και Ελένη και χτίστηκε κατά το Μεσοπόλεμο, με απλό και λιτό εσωτερικό διάκοσμο.
-Το χωρίο είναι κτισμένο στην δεξιά όχθη του ποταμού Αγγίτη, παραπόταμου του Στρυμόνα. Η παραποτάμια περιοχή, που έχει περιοριστεί σημαντικά από την παρέμβαση του ανθρώπου, είναι πλούσια σε πανίδα και χλωρίδα, όπως αιωνόβιες καρυδιές, λεύκες, ιτιές, κουνάβια, αλεπούδες, νυφίτσες, είδη κουκουβάγιας, πελαργοί κτλ.

- Στην τοποθεσία Καρυδιές δίπλα στο ποτάμι, 300 περίπου μέτρα νοτιοδυτικά του χωριού, διοργανώνονται κάθε χρόνο, το πρώτο Σάββατο του Αυγούστου, εορταστικές εκδηλώσεις με έντονο ποντιακό χρώμα. Επίσης στις 21 Μαΐου που εορτάζει ο ναός του χωριού, διεξάγεται ποντιακή πανήγυρη στην κεντρική πλατεία.
-Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού είναι οι Μαυραετοί Μεγαλοκάμπου.

 Πηγή : Φωτιάδης Παύλος Μεγαλόκαμπος

Στο δυτικό άκρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Η εκκλησία ανεγέρθηκε το 1832 με 1835. Λόγο φθοράς που υπέστησαν τα κεντρικά καθώς και όλα τα εσωτερικά υποστηρίγματα της στέγης του ιερού ναού κρίθηκε αναγκαία η αντικατάσταση τους. Τα κεντρικά στηρίγματα γκρεμίστηκαν ως το ύψος των πλαϊνών τοίχων. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1892 και περατώθηκαν το 1897 από την συνεισφορά του κόσμου με χρηματικές δωρεές ντόπιων και ξένων. Στην αρχική του μορφή ο ναός ήταν Μονόχωρη βασιλική, τρίκλητη ξυλόστεγη άνευ τρούλου με νάρθηκα. Η εκκλησία διαθέτει γυναικωνίτη και χαγιάτι, ενώ το πυργοειδές καμπαναριό κτίστηκε με πελεκητή πέτρα το 1864 (όπως μαρτυρεί η σκαλιστή επιγραφή). Οι τοίχοι του ναού είναι λασπόχτιστοι πάχους ενός μέτρου με τοποθετημένα από την αρχική κατασκευή πιθάρια, τα οποία χρησίμευαν για την καλύτερη ακουστική του χώρου, ενώ η σκεπή είναι στυλωμένη σε δώδεκα ξύλινες δοκούς. Το αρχικό τέμπλο, ήταν ξύλινο απλό με μοναδικό ξυλόγλυπτο στην κορυφή. Το 1960 κατεδαφίστηκε και χτίσθηκε με τούβλο που παραμένει έως και σήμερα. Έχουν διασωθεί μόνο δύο τοιχογραφίες στην αριστερή και δεξιά πόρτα του Ιερού, αν και δεν βρίσκονται σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση.

Ο Δεσποτικός άμβωνας παραμένει στην αρχική του μορφή, λιτός ξύλινος με δύο ξυλόγλυπτες κεφαλές λιονταριών στην βάση. Το δάπεδο αρχικά ήταν πλακόστρωτο με ημι-κατεργασμένες πλάκες ενώ κατά τις εργασίες του 1960 αντικαταστάθηκε από μωσαϊκό και διαμορφώθηκε ο νάρθηκας. Η είσοδος του Ναού έχει βάθος περίπου τέσσερα σκαλοπάτια. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις γηραιότερων η κατασκευή αυτή χρησίμευε κατά την περίοδο του πολέμου ως κατάλυμα ώστε να προστατεύονται τα γυναικόπαιδα από τα εχθρικά πυρά. Η παράδοση επίσης επιτάσσει οι ιερείς που αποδημούν εις Κύριον να ενταφιάζονται στην ανατολική πλευρά του ναού, πίσω από το ιερό. Με τις εργασίες του 1997, ο ρυθμός του ναού από Μονόχωρη Βασιλική μετατράπηκε σε Σταυροειδή με τρούλο. Στον περίβολο της εκκλησίας υπήρχε το παλιό σχολείο που σύμφωνα με την επιγραφή κτίστηκε το 1864. Την δεκαετία του 1960 κατεδαφίστηκε και στα θεμέλια του κτίσθηκε η αίθουσα εκδηλώσεων του Ιερού Ναού.
Φορέας: Ιερά Μητρόπολη Δράμας
Τηλ. +302521032362