Μαυροφορεμένες γυναίκες, μπροστά στο σωρό των οστών συγγενικών τους προσώπων…

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941, Βούλγαροι σύμμαχοι των Ναζί, προχωρώντας σε αντίποινα σκοτώνουν 2.140 ανθρώπους στην περιοχή της Δράμας. Η υπόθεση έχει καταγραφεί ως σφαγή του Δοξάτου, όπου υπήρχαν και τα περισσότερα θύματα, αλλά επεκτάθηκε στην πόλη της Δράμας και σε 22 χωριά. Μία ημέρα πριν, στη πρώτη εξέγερση στην κατοχική Ελλάδα, είχαν σκοτωθεί 35 Βούλγαροι και 12 συνεργάτες τους. Με αφορμή τη συμπλήρωση 73 χρόνων από τη σφαγή, το tvxs.gr δημοσιεύει ανέκδοτες μαρτυρίες για την εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα. Ο Δημήτρης Πασχαλίδης, ερευνητής, με παιδικές μνήμες για την περίοδο, αναφέρεται στην εξέγερση και μιλά, μεταξύ άλλων, για τη θεωρία της βουλγαρικής προβοκάτσιας, που όπως αναφέρει, ασπάστηκε λανθασμένα και το ΚΚΕ .
Επρόκειτο για την πρώτη εξέγερση στην Ελλάδα και η δεύτερη της Ευρώπης, σημειώνει. «Η πρώτη έγινε τον Αύγουστο του 1941 στην περιοχή Κραλίεβο της Γιουγκοσλαβίας» με «5.000 θύματα». Σε ό,τι αφορά τη θεωρία της προβοκάτσιας επισημαίνει ότι «επικράτησε η άποψη» πως όλα ήταν στημένα «από τους Βούλγαρους, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο έπεισαν τους κομμουνιστές να κάνουν την επανάσταση για να γίνει η σφαγή».

Πώς οργανώθηκε το αντάρτικο
Το πρώτο αντάρτικο άρχισε στην Δράμα αμέσως μόλις ήρθαν οι Βούλγαροι. Σύμφωνα με μία μαρτυρία στην οποία αναφέρεται ο Δημήτρης Πασχαλίδης, δύο ή τρεις άντρες από τη Χωριστή, που ήταν αριστεροί, και έρχονταν από την Κοζάνη, όπου υπηρετούσαν ως στρατιώτες, μόλις έμαθαν ότι οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ορκίστηκαν πως θα πάρουν τα όπλα, θα οργανώσουν μία ομάδα και θα φύγουν επάνω στο βουνό. Κινήθηκαν προς το βουνό Ισμαήλογλου, βόρεια της Χωριστής, όπου μια άλλη ομάδα είχε συγκεντρώσει όπλα του ελληνικού στρατού τα οποία πετούσαν έλληνες στρατιώτες και παρουσιάζονταν μετά στους Γερμανούς για να πάρουν το απολυτήριο.
Στη συνέχεια ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ Παντελής Χαμαλίδης, άρχισε να καλεί τον κόσμο σε εξέγερση ενώ είχε πάρει όλα τα όπλα που ήταν συγκεντρωμένα στο βουνό.
Τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα τον Ιούλιο του 1941, οπότε και ξεκίνησε η πιο συστηματική οργάνωση της εξέγερσης. Όπως αναφέρει ο Δ. Πασχαλίδης, ο λόγος γι’ αυτή την κινητοποίηση ήταν ότι «στις 21 Ιουνίου του 1941 οι Γερμανοί χτύπησαν την Σοβιετική Ένωση και τότε ο Στάλιν έστειλε μήνυμα, με οποιοδήποτε τρόπο μπορούσε, σε όλα τα κομμουνιστικά κράτη της Βαλκανικής και της Ευρώπης, ώστε να γίνουν σαμποτάζ και αντιστασιακές ενέργειες οι οποίες θα υποστήριζαν και την Ρωσία».
«Έτσι, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι που πήγαν επάνω στο βουνό είχαν δύο ιδέες για να πολεμήσουν. Η μία ήταν η Ελλάδα και η άλλη ήταν η μεγάλη τους πατρίδα η Σοβιετική Ένωση», αναφέρει.

Η εξέγερση σε 22 χωριά
Περίπου 150-200 άτομα είχαν συγκεντρωθεί στο βουνό και οργανώθηκαν σε ομάδες. Στις 28 Σεπτέμβρη 1941 ο Χαμαλίδης με υπαρχηγό τον Παστουρματζή έδωσε εντολή για εξέγερση και οι αντάρτες κατέβηκαν ανά 20 με 30 άτομα στα χωριά.
Η ανατίναξη ενός μύλου παραγωγής ρεύματος στη Δράμα, αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας, ήταν το σύνθημα ότι ξεκινά το αντάρτικο. Αμέσως, οι Βούλγαροι πήγαν με την πυροσβεστική υπηρεσία στον μύλο και με άλλο στρατό για να δουν τι συμβαίνει.
Εκείνο το βράδυ εκτελέστηκαν 35 Βούλγαροι και 12 βουλγαρογραμμένοι* οι οποίοι ήταν ή αστυνομικοί ή πρόεδροι κοινοτήτων ή γραμματείς. Οι 12 συνεργάτες των Βούλγαρων εκτελέστηκαν σε διάφορα χωριά, ενώ η μεγαλύτερη εκτέλεση έγινε στο Δοξάτο.

Η Εξέγερση στο Δοξάτο
Κατά την εξέγερση στο Δοξάτο, οι αντάρτες περικύκλωσαν τον αστυνομικό σταθμό τον οποίο και πυρπόλησαν. Όταν ήρθε ο Νομάρχης, «και αυτός με την δύναμη που είχε επιτέθηκε στους αντάρτες και όχι στους Βουλγάρους φυσικά», σημειώνει ο Δ. Πασχαλίδης. Εν τω μεταξύ «οι Βούλγαροι είχαν ανέβει επάνω στον 2ο όροφο και από εκεί χτυπούσαν με τα όπλα τους». Μόλις άρχισε η φωτιά να επεκτείνεται «προσπάθησαν να φύγουν, άλλοι κρεμάστηκαν από τα παράθυρα μισοκαμένοι και εκτελέστηκαν. Άλλοι προσπάθησαν να βγουν και εκτελέστηκαν, και άλλοι γλίτωσαν».
Σύμφωνα και με τα βουλγαρικά αρχεία, «ο ίδιος ο Νομάρχης ο οποίος μπήκε μέσα, τραυματίστηκε». Έμεινε σε μια καπναποθήκη δίπλα από τον αστυνομικό σταθμό, μέχρι το επόμενο πρωί, όταν «τον βρήκαν οι Βούλγαροι οι οποίοι ήρθαν τις πρωινές ώρες από την Δράμα και στη συνέχεια και από την Καβάλα. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Και στην συνέχεια τον μετέφεραν στη Σόφια και έγινε καλά».
Συνολικά, κατά την εξέγερση του Δοξάτου σκοτώθηκαν «8 χωροφύλακες και ένας βουλγαρογραμμένος*».

Εξέγερση στη Χωριστή
Στη Χωριστή, εκείνο το βράδυ, άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες. Ο κόσμος πίστευε ότι έρχεται η απελευθέρωση. «Χτύπησαν οι καμπάνες, μαζεύτηκε ο κόσμος στην αγορά, χόρεψαν, είπαν ότι ελευθερώνονται, οι αντάρτες έλεγαν ότι ο συμμαχικός στρατός είναι στη Θάσο και έρχεται. Και έρχονται και αεροπλάνα ρωσικά».
Ωστόσο, ο Δ. Πασχαλίδης εκτιμά ότι «ο αρχηγός (σ.σ των ανταρτών) δεν πίστευε» ότι θα απελευθερωθεί η Χωριστή, αλλά «ήθελε να συγκεντρώσει κόσμο στο βουνό. «Το λάθος του ήταν ότι συγκέντρωσε πολλούς αμάχους, οι οποίοι μετά τις επιθέσεις κατάλαβαν ότι θα ξεκινήσουν τα αντίποινα».
Οι Βούλγαροι και οι συνεργάτες τους είχαν φύγει από τη Χωριστή πριν γίνει η εξέγερση. Από ό, τι φαίνεται είχαν ειδοποιηθεί. «Ειδοποιήθηκε και η Χωριστή από το Δοξάτο. Αμέσως έφυγαν όλοι- και αστυνομικοί και αγροφύλακες και ο Πρόεδρος της κοινότητας- και κρύφτηκαν στα βόρεια της Χωριστής σε ένα λάκκο που λέγεται Βασμός.
Ωστόσο, οι αντάρτες αρχικά δεν γνώριζαν ότι είχαν φύγει οι Βούλγαροι. Αφού χτύπησαν με τα πολυβόλα τα κτίρια της αστυνομίας και της κοινότητας είδαν ότι δεν υπήρχε κανείς. Όταν μπήκαν στο κτίριο της κοινότητας πήραν ένα ραδιόφωνο. Πίστευαν μάλλον ότι θα ακούσουν πως οι Ρώσοι και οι Άγγλοι ξεσηκώθηκαν μαζί με τους ανατολικομακεδόνες και ότι πλέον απελευθερωνόμαστε. «Και αυτό το πίστευαν άνθρωποι οι οποίοι ήταν αριστεροί. Τελικά δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά».
Στο μεταξύ κατέβασαν την βουλγάρικη σημαία, την ποδοπάτησαν έξω στις λάσπες και στη συνέχεια πήραν χρήματα, κάποια όπλα και ό,τι υλικό βρήκαν, από τα κτίρια της κοινότητας και της αστυνομίας. Τέλος, οι αντάρτες συγκέντρωσαν τον κόσμο στα σχολεία. Όπως διηγείται ο Δ. Πασχαλίδης «εκεί κάποιος τους μίλησε απελευθέρωση, ακούστηκαν “ζήτω η Ελλάδα, κάτω η Βουλγαρία”».

Ανοργάνωτη εξέγερση αλλά όχι προβοκάτσια
Αντάρτες και κάτοικοι πήραν τον δρόμο για το βουνό. Όμως τότε «αρχίζει η περιπέτεια». Οι αντάρτες «τα έχασαν, δεν φαντάζονταν ότι θα μαζευτεί τόσος κόσμος όχι μόνο από την Χωριστή, από το Δοξάτο, από τα Κύρια, από τον Άγιο Αθανάσιο, από παντού». Τροφές είχαν για λίγες ημέρες ενώ πολεμοφόδια είχαν ελάχιστα. «Ήταν ανοργάνωτη η εξέγερση, αλλά όχι προβοκάτσια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ερευνητής Δ. Πασχαλίδης. Το γεγονός ότι «το ΚΚΕ θεώρησε ότι ήταν προβοκάτσια, είναι μεγάλο λάθος», τονίζει. «Επειδή ο Χαμαλίδης, ο αρχηγός της εξέγερσης στη Δράμα, δεν πήρε εντολή από την κεντρική εξουσία, θεωρήθηκε λάθος, και ήταν πολύ εύκολο να πει το ΚΚΕ ότι ήταν προβοκάτσια».

Μελανό σημείο
Στο βουνό, έμειναν τρεις με τέσσερις ημέρες. «Κάποιοι από τους κατοίκους προσπάθησαν να φύγουν και τους συνέλαβαν. Πέρασαν ανταρτοδικείο και τους εκτέλεσαν. Οι Έλληνες ανέβηκαν επάνω για να μην σκοτωθούν από τους Βούλγαρους. Και οι Έλληνες οι αριστεροί σκότωσαν αυτούς τους ανθρώπους. Και μάλιστα κάποιους επειδή είχαν και προσωπικά, τους κατηγορούσαν ψευδώς και ο αρχηγός διέτασσε την εκτέλεσή τους. Και έτσι έχουμε 11 εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτό για εμένα ήταν μελανό σημείο», επισημαίνει.

Τα αντίποινα και η σφαγή
Στις 29 Σεπτεμβρίου, οι Βούλγαροι από τα ξημερώματα άρχισαν να συγκεντρώνουν κόσμο στην Δράμα. «Άλλους τους πήγαιναν προς τα μνήματα που έχουν πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό και εκεί τους εκτελούσαν. Άλλους τους έπαιρναν στα κρατητήρια και άλλους στους στρατώνες. Πολλούς τους έβαζαν στους στρατώνες και τους έβγαζαν λίγους- λίγους, τους ανέβαζαν πάνω στο Κορίλοβο- σε μία περιοχή επάνω στο βουνό, στους πρόποδες της Δράμας- και εκεί τους εκτελούσαν ομαδικά.
Σύμφωνα με την έρευνα του Δ. Πασχαλίδη, «οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τουλάχιστον 562 άτομα στην πόλη της Δράμας».
Το πρωί οι Βούλγαροι έφτασαν στο Δοξάτο, από όπου είχαν φύγει στο μεταξύ οι αντάρτες. «Όταν μπήκαν στο Δοξάτο, άρχισαν να συλλαμβάνουν τον κόσμο. Διάλεξαν κάποιους άνδρες από 16 χρονών μέχρι 60-65 χρονών και τους υπόλοιπους τους πήγαν στο σχολείο όπου τους έκλεισαν μέσα».
Ακόμη 102 χωριά επλήγησαν από τους Βούλγαρους σε όλη την ανατολική Μακεδονία. «Από αυτά τα περισσότερα στο νομό Δράμας, μετά στις Σέρρες και λιγότερα στην περιοχή της Καβάλας».

*Βουλγαρογραμμένοι: Όσοι δήλωναν ότι είχαν βουλγαρική υπηκοότητα και τους έδιναν βουλγαρική ταυτότητα, απολάμβαναν προνόμια που δεν είχαν οι Ελληνες.
ΠΗΓΗ: https://tvxs.gr

Ορφανά στα χαλάσματα του Δοξάτου

Μετά την απελευθέρωση των Σερρών, το 21ο Σύνταγμα της 7ης Μεραρχίας διατάσσεται να κατευθυνθεί προς τη Δράμα και να συνεχίσει την καταδίωξη των Βουλγάρων, που κατείχαν την περιοχή από τον Οκτώβριο του 1912.
Το πρωί της 30ης Ιουνίου, μία ίλη ιππικού της 10ης Μεραρχίας του βουλγαρικού στρατού, με επικεφαλής τους ταγματάρχες Μπίρνεφ και Σιμεόνοφ, συνεπικουρούμενη από ένα τάγμα πεζικού και ομάδες κομιτατζήδων, κυκλώνει το Δοξάτο (9 χιλιόμετρα νοτιανατολικά της Δράμας. Σκοπός τους να σφάξουν και να λεηλατήσουν το πλούσιο χωριό της Δράμας, που κατοικείται από Έλληνες χριστιανούς και μουσουλμάνους. Ως δικαιολογία προβάλλουν το επιχείρημα ότι είχαν παρενοχληθεί από ομάδες Ελλήνων προσκόπων (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα).
Αμέσως, οι επιδρομείς άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όσους Δοξατινούς και Δοξατινές είχαν απομείνει στο χωριό, με πρωτοστατούντες τους κομιταζήδες. Στη συνέχεια περιέλουσαν με πετρέλαιο τα σπίτια του Δοξάτου και το παρέδωσαν στις φλόγες. Με τους Βουλγάρους συνενώθηκαν και αρκετοί μουσουλμάνοι του Δοξάτου, τους οποίους οι επιδρομείς έπεισαν ότι η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν συμμαχήσει κατά της Ελλάδας.

Οι απελευθερωτές στο κατεστραμμένο Δοξάτο
Ο τραγικός απολογισμός των βουλγαρικών ωμοτήτων στο Δοξάτο ήταν 650 νεκροί (περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων), ενώ 240 σπίτια και 80 καταστήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Αφού ολοκλήρωσαν το απάνθρωπο έργο τους, οι επιδρομείς με τη λεία τους κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια.
Την επομένη, 1η Ιουλίου 1913, το 21ο Σύνταγμα του ελληνικού στρατού κατέλαβε αμαχητί τη Δράμα και το Δοξάτο και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας.
Η σφαγή και η πυρπόληση του Δοξάτου απασχόλησε τον διεθνή Τύπο, που περιέγραψε με μελανά χρώματα την εν γένει συμπεριφορά των Βουλγάρων.
Ο Άγγλος πλοίαρχος Κάρνταλ έγραψε στη Daily Telegraph:
Κατά την είσοδον εις την πόλιν, το πρώτο όπερ προσέπεσεν εις τους οφθαλμούς μου, ήσαν αι αγέλαι κυνών καταβροχθιζόντων ανθρωπίνους σάρκας. Η πόλις τελείως κατεστραμμένη εφαίνετο έρημος, ως εκ τούτου δε ηναγκάσθην να φωνάξω επανειλημμένως δια να εμφανισθώσι γραίαι τινές εκ των ερειπίων. Όλα τα πτώματα ήσαν διάτρητα υπό τον λογχών και έφερον ίχνη απίστευτων ακρωτηριασμών. Οι τοίχοι των οικιών είχον ρυπανθεί από αίματα, εις το ύψος έξι ποδών από τους εδάφους, τουθ’ όπερ εξηγείται, κατά το λέγειν των επιζώντων εκ του ότι τα δυστυχή θύματα δεν είχον σφαγεί αμέσως, αλλά εθανατούντο δια λογχισμών…

Ο απεσταλμένος των Τάιμς του Λονδίνου, Κρόφοντ Πράις, παραθέτει συγκλονιστικές μαρτυρίες από θύματα και αυτόπτες μάρτυρες της σφαγής:
Δεν ήτο δύσκολον να συναγάγη τις την αλήθειαν περί του τι συνέβη εν Δοξάτω. Διεσώθησαν πολλά βασανισθέντα θύματα όπως αφηγηθούν τα συμβάντα, εν οις και εις νεανίας (ο οποίος παρ’ όλους τους δέκα λογχισμούς, τους οποίους έλαβεν, έζη ακόμη, καθώς και πολλά μικρά παιδία εις το νοσοκομείον φέροντα τραύματα επί της κεφαλής, κατενεχθέντα διά της σπάθης των Βουλγάρων ιππέων, καθ’ ήν στιγμήν κατεδίωκαν τα νήπια θύματά των δια των αγρών […] Οι πρώτοι παραστάντες επί τόπου Ευρωπαίοι συμφωνούν ότι ο ολικός αριθμός των σφαγέντων δεν ήτο ολιγώτερος των 400 (πολλοί τους υπολογίζουν εις 600). Μερικά των πτωμάτων είχον ήδη ταφή, άλλα είχαν καή, αλλά τα υπόλοιπα απέμενον εκτεθειμένα, μερικά δε μόλις εκαλύπτοντο δι’ ελαφρού τινός στρώματος άμμου. Οι επισκέπται είδον σκύλους καταβροχθίζοντας ανθρωπίνους σάρκας, αυλάς οικιών αχνιζούσας εκ του αίματος των θανατωθέντων ατυχών, λίθους επί των οποίων διετηρούντο ακόμη υπολείμματα τριχωμάτων των κεφαλών των θυμάτων, αίτινες είχον καταθραυσθή δια κτυπημάτων, δωμάτια, οι τάπητες των οποίων, αι ψάθαι και τα προσκεφάλαια ήσαν καλυμένα με το αίμα των σφαγέντων, τοίχους δεικνύοντας τους τύπους των όλων, δια των οποίων μια γυνή και εν παιδί είχον σταυρωθή.
Η ιταλική εφημερίδα Il Secolo XIX περιγράφει την επιδρομή των Βουλγάρων:
Οι κάτοικοι έντρομοι συλλέξαντες ό,τι πολύτιμον είχον ήρχισαν να φεύγωσιν προς Καβάλαν και άλλοι δια της κοίτης του ξεροχείμαρρου προς τα όρη. Εκατοντάδες τινές εκλείσθησαν εντός των οικιών. Αίφνης ενεφανίσθη βουλγαρικό ιππικό και ήρχισε λυσσώδη καταδίωξη των φευγόντων. 400 Βούλγαροι στρατιώτες εισήρχοντο με «εφ’ όπλου λόγχη», ακολουθούμενοι υπό δύο αμαξών, φορτωμένων με πετρέλαιον. Το ιππικό εξ 120 ανδρών υπό των Μπίρνεφ και Συμεώνωφ κατεδίωκαν τους φεύγοντας , άνδρας, γυναίκες και παιδιά ρίπτοντες αυτούς καταγής διά σπαθισμών.
Τις βουλγαρικές ωμότητες εκθέτει και ο απεσταλμένος της ρωσικής εφημερίδας Ρούσκιε Ούτρο, Βλαντιμίρ Τορνόφ:
Αι ανθρωποθυσίαι αι διαπραχθείσαι υπό των Βουγκάρων υπήρξαν φρικαλέαι. Εκατοντάδες αθώων πολιτών κατεσφάγησαν, αι δε διαρπαγαί υπήρξαν κολοσσιαίαι. Είδομεν κατά γής εν μέσω ερειπίων χρηματοκιβώτια βιαίως διερρηγμένα, ραπτομηχανάς κατεστραμμένας […] Γυναίκες εθρήνων πικρώς και συνέστρεφον τας χείρας εξ απογνώσεως. Είδον ιδίοις οφθαλμοίς παιδία πληγέντα δια λογχισμών. Εις πλείστα μέρη συνηντήσαμεν σωρούς πτωμάτων εκτεθειμένων εις τον καύσωνα του ηλίου και άλλα πτώματα κατά το ήμισυ ξεθαμμένα και των οποίων οι πόδες, η κεφαλή και αι χείρες προέβαλον φρικαλέας εκ της γης…

ΠΗΓΗ: https://www.sansimera.gr

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου

Ακούω όλες αυτές τις μέρες, με κομμένη την ανάσα, τις διηγήσεις ανθρώπων που βγήκαν ζωντανοί μέσα από την πύρινη κόλαση, και την μια πονώ και την άλλη οργίζομαι.
Έχουμε ως πολίτες αποκτήσει τόσες δεξιότητες και γίναμε γνώστες διαχείρισης των ηλεκτρονικών μέσων και το γραφειοκρατικό κράτος μας, ακόμη και τώρα πάνω στα αποκαΐδια δηλώνει αδύναμο, οι δε υπηρέτες του, αποποιούνται των ευθυνών τους.
Πετούν την πυρακτωμένη μπάλα δεξιά και αριστερά, δηλώνοντας αναρμόδιοι γενικώς και αορίστως.
Ένα δραματικό πινγκ πονγκ, με μπαλάκι τους καμένους συνανθρώπους μας.
Σ’ αυτή τη χώρα, στα δύσκολα, οι αρμόδιοι μεταλλάσσονται σε ποντίκια και πηδούν πρώτοι στα θολά νερά…
Ναι να δεχτούμε ότι στο Μάτι δεν υπήρχε ρυμοτομικό σχέδιο, ναι να δεχτούμε ότι τα σπίτια ίσως να ήταν αυθαίρετα ή κάποια απ’ αυτά. Αν και εσείς κύριοι τα νομιμοποιήσατε τον Ιούνιο του 2017.
Ναι να δεχτούμε ότι ήταν επικίνδυνο να έχεις σπίτι μέσα σε πεύκα που είναι εύφλεκτα.
Ναι να δεχτούμε ότι φυσούσε πολύς αέρας, ότι η φωτιά ήταν εμπρησμός, ότι υπήρχαν πολλά μέτωπα, ότι ήταν δύσκολο να την ελέγξετε.
Ναι εμείς να δεχτούμε τα πάντα, ο αρχηγός της πυροσβεστικής, έχει το σθένος να παραδεχτεί ότι αδυνατούσε να κάνει κάτι καλύτερο απ’ αυτό που έκανε;
Έχει το σθένος να πει «συγνώμη αλλά δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε την πυρκαγιά!».
Δεν θα πω αν ήταν ικανός ή ανίκανος να το κάνει, γιατί πολλές φορές δεν μπορείς να τα βάλεις με τα στοιχεία της φύσης, όμως, μπορούσε ο λόγος του να έχει άλλο ύφος και όχι να κάνει τους πολίτες να νοιώσουν ότι ευθύνονται οι ίδιοι που κάηκαν.
Και μετά από την αχαρακτήριστη φιέστα του κυβερνητικού πάνελ που ήρθε να δικαιολογήσει -αποτυχημένα- την ολιγωρία του, ήρθε ο πρωθυπουργός να αναλάβει λέει, ακέραια την ευθύνη.
Αλήθεια τι σημαίνει αναλαμβάνω την ευθύνη;
Μήπως σημαίνει πακτωλό μέτρων ελάφρωσες ως αντίβαρο της βεβαρημένης, ίσως , συνείδησή του;
Όπως και να έχει κ. Τσίπρα, αυτή τη στιγμή έχουμε 87 θύματα και 100 αγνοούμενους. Και αυτό δεν αλλάζει .
Επειδή δεν πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα, θα πρέπει να δεχτούμε ότι με αυτοθυσία Πυροσβέστες και Αστυνομικοί προσπάθησαν να ελέγξουν την φωτιά και να βοηθήσουν τον κόσμο.
Η ευθύνη αναλογεί στον αρχηγό, στον έχον το γενικό πρόσταγμα, που μέσα από το γραφείο του, κάνοντας άσκηση επί χάρτου και ενημερώνοντας τον πρωθυπουργό, δεν αντιλήφθηκε το τι γινόταν εκεί έξω.
Ο έχον το γενικό πρόσταγμα, το πρώτο που έπρεπε να κάνει είναι να ενημερώσει τον κόσμο, με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και μέσα από τα κακόβουλα για τους κυβερνητικούς ΜΜΕ, για να εγκαταλείψουν άμεσα οι άνθρωποι τα σπίτια τους.
Όσοι το έπραξαν σώθηκαν. Το είδαμε στα τηλεοπτικά πλάνα των δημοσιογράφων. Είδαμε ανθρώπους να μπαίνουν στα αυτοκίνητά τους και να φεύγουν, έγκαιρα. Αυτοί σώθηκαν.
Υπήρχαν όμως κι άλλοι, που δεν εκτίμησαν ή δεν γνώριζαν το μέγεθος της πυρκαγιάς και ολιγώρησαν. Αυτοί πάλεψαν με τις φλόγες, άλλοι τα κατάφεραν άλλοι όχι.
Και τέλος υπήρχαν και οι ηλικιωμένοι, αυτοί που μπορεί να κοιμόντουσαν να μην κατάλαβαν ότι η φωτιά έφτασε έξω από την πόρτα τους και δυστυχώς κάποιοι είχαν στην επίβλεψή τους και τα εγγόνια τους. Αυτοί θυσιάστηκαν για να κάθονται κάποιοι με έπαρση σήμερα στις καρέκλες τους και να λένε: «δεν θα άλλαζα τίποτα απ’ όσα έκανα».
Ντροπή και μόνο που το ξεστόμισες αρχηγέ της Πυροσβεστικής.
Εντάξει λειτούργησε η επετηρίδα για να γίνεις αρχηγός, ως αρεστός της κυβέρνησης, αλλά για τον απλό λαό , αυτόν που κάηκε, αλλά και για όλους εμάς είσαι αποτυχημένος, πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως επαγγελματίας.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί έβαλες την καρέκλα σου πάνω από την ανθρωπιά σου.
Η πολιτική είναι καλή μόνο όταν εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον, αν κάποιοι την χρησιμοποιούν για να νοιώσουν ανώτεροι των συνανθρώπων τους, για να απολαμβάνουν ασυλίες και εύπορη ζωή, τότε θα πρέπει να δεχτούν και την δική μας σκληρή κριτική όταν, και όπου τους αναλογεί.
Και τέλος, μιας και μιλάμε για πολιτική, ας αναρωτηθούμε, όλοι αυτοί που μας διοικούν, αλλά και αυτοί που θα έρθουν στο μέλλον, έχουν την ικανότητα διαχείρισης κρίσεων;
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ικανοί μόνο για να παραβρίσκονται σε γιορτές και πανηγύρια και να βγάζουν σέλφι. Έ μα πιά!
Επιτέλους να εφαρμοστούν οι νόμοι. Η ατιμωρησία, ο ωχαδερφισμός μας κατέστρεψαν ως Έθνος και ως προσωπικότητες.
Κλείνοντας θα πω ότι, μοναδική μας ελπίδα είναι οι νέα γενιά, αυτή που κάποιοι σπεύδουν να κατηγορήσουν, κι όμως είναι αυτή που θα βάλει τις νέες γερές βάσεις ανάκαμψης της χώρας μας.
Ας τους εμπιστευτούμε, εξάλλου εμείς αποδείξαμε περίτρανα πως αποτύχαμε!

Ο Δήμος Καβάλας, το Επίτιμο Γενικό Προξενείο της Ιταλίας στην Καβάλα, η Πρεσβεία της Ιταλίας στην Αθήνα και το Ιταλικό Ινστιτούτο στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Tempo Forte» που επικυρώθηκε κατά την πρώτη διάσκεψη κορυφής μεταξύ Ιταλίας - Ελλάδας στις 14 Σεπτεμβρίου 2017 στην Κέρκυρα, συνδιοργανώνουν στην Καβάλα την έκθεση comics με τίτλο «Λόγια και Εικόνες (Parole e immagini)» των δυο αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, Giuseppe Palumbo και Γιώργου Μπότσου.

Ο Ιταλός Giuseppe Palumbo και ο Έλληνας Γιώργος Μπότσος είναι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής σκηνής και έχουν συνυπάρξει πολλές φορές σε εκδόσεις και μεγάλες εκθέσεις στις δυο χώρες. Το ταξίδι προβλέπει μια διαδρομή επτά σταθμών στην Ελλάδα μεταξύ αυτών και η Καβάλα και επτά σταθμών στην Ιταλία.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν τη Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018 και ώρα 20.00 το βράδυ στη Δημοτική Καπναποθήκη από τη δήμαρχο Δήμητρα Τσανάκα και τον Επίτιμο Πρόξενο της Ιταλίας στην Καβάλα κ. Φεδερίκο Λαζαρίδη.

Διάρκεια έκθεσης: από Δευτέρα 30 Ιουλίου έως Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά εκτός Σαββατοκύριακου 10.00 – 13.00 και Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.00 – 13.00 και 19.30 – 21.30.

Ο ΔΡΑΜΑ 1986 ανακοινώνει την απόκτηση του αριστερόχειρα διεθνή Νίκου Καφαντάρη με υποσχετική μεταγραφή ενός έτους. Αγωνίζεται στην θέση του δεξιού ίντερ και είναι ύψους 2,00 cm
Ο αθλητής πριν εγκατασταθεί στην Δράμα αγωνίστηκε στο ΕΑΤΕΚ ( Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης 2002-2010) στον Άρη Θεσσαλονίκης (2010-2013) και στην ΧΑΝΘ (2013- 2018) με διακοπή την περίοδο 2016-17 όπου αγωνίστηκε με τα χρώματα της Πυλαίας στην Α1.
Έχει κληθεί και αγωνιστεί με τις Εθνικές ομάδες Παίδων, Εφήβων, Ανδρών και έχει αγωνιστεί σε πολλά διεθνή τουρνουά φορώντας το εθνόσημο.
Επίσης έχει κατακτήσει πολλές Πανελλήνιες νίκες με τις ομάδες που αγωνίστηκε σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Πρόκειται για αθλητή που εκτός των υψηλών αγωνιστικών του προδιαγραφών φημίζεται για το ήθος του κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τον Δραμινό σύλλογο.
Η παρουσία του στην Δράμα εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι θα συνοδευτεί και από μια προπόνηση ανά εβδομάδα στους περιφερειακούς παίκτες των αναπτυξιακών τμημάτων μας

Καλώς όρισες Νίκο

Καθώς το Δοξάτο αναπτύσσονταν οικονομικά και πνευματικά, η Δημογεροντία θεώρησε ότι χρειάζονταν αλλά και άξιζε στην κώμη ένα μεγαλύτερο και μεγαλοπρεπές κτίριο για τη στέγαση των σχολείων του.

Κλήθηκε λοιπόν το δεξί χέρι του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου, ο Αρχιδιάκονος Θεμιστοκλής Χατζησταύρου, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, για να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις. (Μαργαρίτης Χ., 1980) Όπως ο ίδιος αφηγείται, τις σχετικές διαδικασίες ανέλαβε η οργάνωση «Ιερά Πηγή», της οποίας φανερός αρχηγός ήταν ο Μητροπολίτης. (Ατακτίδου Μαρία, 1980)

Αποφασίστηκε τα απαιτούμενα χρήματα να συγκεντρωθούν με ειδική φορολογία στον καπνό, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση των τούρκων, που θεώρησαν ότι φορολογία επιβάλλεται μόνο με σουλτανικό διάταγμα.

Τελικά αποδείχτηκε ότι ο Μητροπολίτης είχε το δικαίωμα επιβολής φορολογίας των χριστιανών «…προς συντέλεσιν έργων Θρησκευτικών, Εκπαιδευτικών και Φιλανθρωπικών» σύμφωνα με τις διατάξεις σχετικού φιρμανίου. Εκτός της φορολογίας φαίνεται ότι η κοινότητα πήρε και κάποιο δάνειο από το υποκατάστημα της Τράπεζας Αθηνών της Καβάλας.

(Μαργαρίτης Χ., 1980)

Για το τελικό κόστος της κατασκευής του διδακτηρίου διίστανται. Το ποσό των 12.000 χρυσών λιρών τουρκίας, που αναφέρεται από κάποιους ερευνητές, θεωρούμε ότι είναι εξωπραγματικό για την εποχή, ακόμη και αν συνυπολογίσουμε την αξία του οικοπέδου. Θεωρούμε ότι ισχύει το ποσό που αναφέρει η υπάλληλος της ελληνικής κυβέρνησης Μαρία Χατζηκαλού, που επισκέφτηκε το Δοξάτο.

Στο βιβλίο της «Εντυπώσεις εκ της Ιεράς Μακεδονίας και Θράκης», που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1909, μεταξύ άλλων γράφει για τα εκπαιδευτήρια Δοξάτου: «… Τα εκπαιδευτήρια είναι νεόδμητα, εδαπανήθηκαν άνω

των 5.000 λιρών προς ανέγερσιν, υπό την αυστηράν επίβλεψιν των ιθυνόντων, τα πράγματα της Κοινότητος» (Μαργαρίτης Χ., 1980). Το οικόπεδο, σύμφωνα με προφορική μαρτυρία, φέρεται ότι ήταν δωρεά, του πλούσιου Δοξατινού μεγαλοκτηματία της εποχής Ξανθόπουλου Παναγιώτη, του οποίου τα ίχνη χάθηκαν στη σφαγή του 1913, μαζί με την περιουσία του.

Το κτίριο κτίστηκε στη διετία 1908-1909 και το 1910 ήταν έτοιμο για χρήση. Σχεδιάστηκε και κτίστηκε από τον έμπειρο και ταλαντούχο αυστριακό αρχιτέκτονα Konrad von Vilas, που την εποχή αυτή διέμενε στη Δράμα και έχει κατασκευάσει σημαντικά κτίρια, μεταξύ των οποίων η εκκλησία και το αναγνωστήριο της Χωριστής, το Ορφανοτροφείο Αρρένων Δράμας και τότε Δημόσια Οθωμανική Σχολή (Idadie), τη μεγάλη καπναποθήκη της Αυστροελληνικής στις πηγές της Αγία Βαρβάρας στη Δράμα, καθώς και το κτίριο των γραφείων της εταιρείας Seidel «Παλατάκι», στο ύψωμα της μιας μεριάς του λιμανιού των Λιμεναρίων Θάσου. Το συνολικό του έργο ήταν τόσο σημαντικό και πρωτοπόρο, που μπορούμε να μιλάμε για αρχιτεκτονικό στυλ Konrad von Vilas.

Στο κτίριο των εκπαιδευτηρίων Δοξάτου «…ο αρχιτέκτονας κάνει χρήση κιόνων για να διαμορφώσει τις όψεις του κτιρίου στο 2ο όροφο. Το κεντρικό τμήμα προβάλλει ελαφρά προς τα έξω και στέφεται με ημικυκλικό αέτωμα.

Με τον τρόπο αυτό τονίζεται ο κατακόρυφος άξονας συμμετρίας, βάσει του οποίου οργανώνονται οι όψεις. Αξιόλογο στοιχείο της ογκοπλασίας του κτιρίου είναι η επιστέγασή του, μέσω τριών ανεξάρτητων μεταξύ τους χώρων (υπερώα) 5 που καλύπτονταν με σκαφοειδή φολιδωτή στέγη».

(Τρακοσοπούλου – Τζήμου Κ., 1998)

Το κτίριο στην αρχική του μορφή περιλαμβάνει ημιυπόγειο, που χρησιμοποιείται αρχικά ως αποθήκη, δύο ορόφους με δεκατρείς αίθουσες, δύο γραφεία και δύο βοηθητικούς χώρους.

Καλύπτει έκταση 1024 τ.μ., σε δύο ορόφους και σε οικόπεδο 5893 τ.μ. Η κάτοψή του έχει σχήμα Ε, κάτι που σε συνδυασμό με τα γαλανόλευκα χρώματα που ήταν ντυμένο αρχικά, δημιούργησε, όχι άδικα, την εντύπωση ότι αποτελούσε συμβολισμό της λέξης Ελλάδα ή Ελευθερία, κατ’ αναλογία με τις κατόψεις σχήματος Π, άλλων σύγχρονών του εκπαιδευτηρίων, που θεωρήθηκαν από πολλούς ως συμβολισμός των λέξεων Πατρίς ή Παύλος (Μελάς). Αν και η κάτοψη σχήματος Π είναι πολύ συνηθισμένη την εποχή αυτή και αποτελεί στοιχείο της αρχιτεκτονικής τουρκικών και ελληνικών κτιρίων και συνεπώς φαίνεται ότι δεν υποκρύπτεται κάποια μορφή συμβολισμού, η κάτοψη σχήματος Ε συναντάται σπανιότερα. Είναι ενδεχόμενο η μεσαία προεξοχή της κάτοψης να αποτέλεσε αναγκαίο στοιχείο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, για τη δημιουργία κλιμακοστασίου, ώστε να προκύψει ανεξάρτητη είσοδος στις κατοικίες των δασκάλων, που βρίσκονταν στα υπερώα (τουμπέδες), στο τελευταίο επίπεδο του κτιρίου.6 Τυπικό δείγμα εκπαιδευτηρίου με κάτοψη Ε είναι και το Μαράσλειο Διδασκαλείο της Αθήνας που κατασκευάστηκε την ίδια περίπου εποχή (1905), στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.

Το αντίστοιχο διδακτήριο της Δράμας που τελείωσε το 1908 κόστισε 3000 χρυσές λίρες Τουρκίας. Η μελέτη και τα σχέδια ανεργέρσεως έγιναν με την επίβλεψη του Έλληνα μηχανικού από την Αθήνα Γ. Χατζημιχαήλ. Τα εγκαίνια του νέου κτιρίου των διδακτηρίων του Δοξάτου έγιναν με κάθε επισημότητα το Σεπτέμβριο του 1910. Στον πρώτο όροφο λειτουργούσε το Παρθεναγωγείο και στο δεύτερο το Αρρεναγωγείο.

Αναπαράσταση του Δημοτικού Σχολείου, όπως ήταν το Σεπτέμβριο του 1910 (από το Στράτο Κυριαζίδη)

Δυστυχώς το μεγαλοπρεπές κτίριο ακολούθησε την τύχη του Δοξάτου και κάηκε ολοσχερώς στις 30 Ιουνίου του 1913.

Η ανακατασκευή των εκπαιδευτηρίων Δοξάτου έγινε το διάστημα 1922-1924, υπό την επίβλεψη των νομομηχανικών της Δράμας Θεοδωρόπουλου και Κομνιανού. «Κατά τη φάση εκείνη δεν επαναλήφθηκε η τελευταία στάθμη με την υπερυψωμένη σκαφοειδή στέγη (mansarde),

στην οποία περιλαμβάνονταν τρεις ανεξάρτητοι χώροι, συνδεδεμένοι στη ζώνη που αντιστοιχούσε στο διάδρομο της τυπικής κάτοψης. Έτσι, αφαιρέθηκε από το συνολικό συνθετικό έργο το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του εκλεκτισμού».

(Καμπούρη Ε., 1994) Το κόστος της ανακατασκευής έφθασε το ένα εκατομύριο δραχμές.(Παπάζογλου Χ., 2003)

Κατά την κατοχή του 41-44, με τον εποικισμό και τον εκβουλγαρισμό, που επιχείρησαν οι βουλγαρικές αρχές, τα ελληνικά σχολεία έκλεισαν και αντικαταστάθηκαν με βουλγαρικά. Μόνο παιδιά Βουλγάρων υπηκόων και βουλγαρόφωνοι πρώην Έλληνες υπήκοοι, οι οποίοι δήλωναν βουλγαρική ταυτότητα επιτρεπόταν να παρακολουθούν τα βουλγάρικα σχολεία. (Ξανθίπη Κοτζαγεώργη-Ζυμάρη, 2002).

Το βουλγάρικο σχολείο, που λειτούργησε στο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Δοξάτου, μετά τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του ΄41 και την εκτέλεση αθώων Δοξατινών, όπως προαναφέραμε, έκλεισε, σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες Δοξατινών, σχολικής ηλικίας την εποχή εκείνη. Στη συνέχεια το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη, στην οποία αποθηκεύονταν τα σιτηρά, που άρπαζαν οι Βούλγαροι από τους κατοίκους. Ο κάτω όροφος ήταν γεμάτος σιτηρά, όταν οι Βούλγαροι έκλεισαν στο σχολείο τα γυναικόπαιδα, κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων, το Σεπτέμβρη του 1941.

Οι ζημιές που υπέστη το σχολείο κατά τη διάρκεια της κατοχής, επιδιορθώθηκαν το 1945, από τον εργολάβο Αναστάσιο Ιωσηφίδη, με κόστος δεκαέξι χιλιάδες δραχμές>

Βελτιώσεις και προσθήκες γίνονταν στο κτίριο του σχολείου κατά καιρούς, αλλά η σημαντικότερη παρέμβαση ήταν η αναπαλαίωσή του. Η σχετική απόφαση της Νομαρχίας λήφθηκε το Σεπτέμβριο του 1991, με προϋπολογισμό ογδόντα τρία εκατομμύρια και χρηματοδότηση από πιστώσεις του ΣΑΝΤ 9129/2. Το έργο αατέθηκε με διαγωνισμό στην κοινοπραξία Τσαρτιλίδη Ν. και Ζαφειρόπουλου Π., με επιβλέποντες τους μηχανικούς Κιπριτσή Δ. και Κυριαζίδη Δ. Οι εργασίες τελείωσαν το Νοέμβριο του 1994 ενώ η οριστική παραλαβή του έργου έγινε τον Ιανουάριο του 1996. Η συνολική δαπάνη έφτασε τα εκατόν τριάντα εφτά εκατομμύρια δραχμές.8 Συγκριτικά, μπορούμε να αναφέρουμε ότι η αναπαλαίωση των Εκπαιδευτηρίων Δράμας, που έγινε στο διάστημα 1989-1991, με τους ίδιους εργολάβους και επιβλέποντες, στοίχισε ογδόντα εκατομμύρια δραχμές.

Το πλαίσιο λειτουργίας των εκπαιδευτηρίων Δοξάτου μετά το 1913
Όπως ήδη προαναφέραμε, η εκπαίδευση στα ελληνικά εκπαιδευτήρια του Δοξάτου ξεκίνησε από τα ναρθηκοσχολεία ή γραμματοδιδασκαλία, προχώρησε στα κοινά σχολεία και κατάληξε στα αστικά σχολεία. Ήδη πριν την κατασκευή του νέου διδακτηρίου, που λειτούργησε το 1910, υπήρχαν στην κωμόπολη πλήρες εξατάξιο αστικό σχολείο αρρένων, πεντατάξιο παρθεναγωγείο και νηπιαγωγείο. Τα σχολεία αυτά βρισκόταν στη δικαιοδοσία και υπό την επίβλεψη του μητροπολίτη Δράμας.

Μετά την απελευθέρωση το 1913, με την πράξη 12/1915 πράξη του Εποπτικού Συμβουλίου της Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Δράμας, τα παραπάνω σχολεία αποτελούν το «Πλήρες Πεντατάξιο Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου», το οποίο την ίδια χρονιά διαιρείται σε Τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και σε Τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Θηλέων. Τα σχολεία υπάγονται στην Εκπαιδευτική Περιφέρεια Δράμας.

Στο διάστημα 1916-18 αναστέλλεται η λειτουργία τους λόγω της Βουλγαρικής κατοχής. Το 1929 το Τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων, που στο μεταξύ έχει προαχθεί σε εξατάξιο, μετονομάζεται σε 1ο Μικτό Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου, και το Τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Θηλέων σε 2ο Μικτό Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου (ΠΔ της 7-1-1929). Το 2ο Σχολείο προάγεται σε πεντατάξιο το 1939. Τα παραπάνω σχολεία υπάγονται στην Α΄ Εκπαιδευτική Περιφέρεια Δημοτικής Εκπαίδευσης Δράμας (ΒΔ 10-12-1936), στην οποία ανήκουν μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το διαχωρισμό των περιφερειών ευθύνης των Σχολικών Συμβούλων. Το 1940, με ΒΔ της 26-10-1940, ιδρύεται το 3ο 1/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου, με σκοπό να εξυπηρετήσει τους μαθητές του συνοικισμού της Χειμάρας. Λόγω έλλειψης διδακτηρίου συστεγάζεται με το 1ο και 2ο σχολείο. Αποκτά δικό του διδακτήριο το 1950, στο νοτιοανατολικό άκρο της κωμόπολης, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το 2ο νηπιαγωγείο. Τα σχολεία αναστέλλουν τη λειτουργία τους από το 1941 μέχρι το 1944, λόγω της Βουλγαρικής κατοχής.

Με το ΒΔ 309/1963 το 1ο και 2ο σχολείο συγχωνεύονται και αποτελούν το 11/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου. Το 1/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου συγχωνεύεται με το 11/θέσιο με την ΥΑ 7003/1972 και δημιουργείται το 12/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Δοξάτου. Το σχολείο αυτό υπόκειται σε υποβιβασμούς και προαγωγές όσον αφορά την οργανικότητά του ως εξής: 10/θέσιο το1972,

11/θέσιο το 1974, 9/θέσιο το 1975, 12/θέσιο το 1976, 13/θέσιο το 1977, 12/θέσιο το 1983, 10/θέσιο το 1987. Σήμερα λειτουργεί ως 11/θέσιο, και επιπλέον έχει οργανικές θέσεις εκπαιδευτικού Φ. Αγωγής και Αγγλικών, Ειδικής Τάξης (σήμερα σε αναστολή) και είναι Ολοήμερο Σχολείο (με προσωρινή αναστολή του απογευματινού προγράμματος).

ΠΗΓΗ: http://1epal-doxat.dra.sch.gr

Το Πνευματικό Κέντρο της κωμόπολης του Δοξάτου στεγάζεται σε ένα τριώροφο διατηρητέο κτίσμα, από τα παλαιότερα και ελάχιστα που διασώθηκαν από τον όλεθρο του ιστορικού οικισμού το 1913. Αποτελεί μάρτυρα αδιάψευστο μιας λαμπρής εποχής ,από τα μέσα του 19ου αιώνα και μέχρι το 1913, κατά την οποία το Δοξάτο διακρινόταν για το υψηλό επίπεδο της πνευματικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής των κατοίκων του. Το αρχιτεκτονικό αυτό μνημείο περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Δοξάτου και λειτουργεί ως Πνευματικό Κέντρο από το 2001 ενώ παραλλήλως φιλοξενεί τον Πολιτιστικό & Μορφωτικό Σύλλογο Δοξάτου, τις δραστηριότητες και τις Συλλογές του.

 Ισόγειο
• Μόνιμη Έκθεση Φωτογραφικού Υλικού από τα κορυφαία για την τραγικότητά τους γεγονότα και τον βαρύ φόρο αίματος που κατέβαλε η μαρτυρική κωμόπολη( σφαγή της 30ης Ιουνίου του 1913,δεύτερη βουλγαρική κατοχή του 1916-1918, τραγωδία της 29ης Σεπτεμβρίου 1941,με τις μαζικές εκτελέσεις του ανδρικού πληθυσμού και την τρίτη βουλγαρική κατοχή του 1941-1944 ).Στον ίδιο χώρο εκτίθενται και φωτογραφίες από το Πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου, τις Ιπποδρομίες, την καλλιέργεια του καπνού και την κοινωνική ζωή των κατοίκων του.
• Γραφείο του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου Δοξάτου.

1ος όροφος
• Πινακοθήκη που περιλαμβάνει:
 Αίθουσα με έργα του κ. Δημητρίου Χιωτόπουλου, ιατρού-ζωγράφου
 Αίθουσα με έργα του κ. Θόδωρου Ντόλατζα, παιδοχειρουργού-ζωγράφου
 Έργα της Τζένης Δρόσου
 Αίθουσα με αριθμημένα αντίγραφα έργων σύγχρονων καλλιτεχνών (Μυταρά, Σταθόπουλου, Δρόσου, Καρρά, Γεωργιάδη, Λαζόγκα κ.α.)
 Αίθουσα με το φωτογραφικό υλικό πάνω στο οποίο βασίστηκε η έκδοση του Λευκώματος του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου "Αστικές Ενδυμασίες Δοξάτου- Χαράς Ενθυμήματα"
• Δημοτική Δανειστική Βιβλιοθήκη που αριθμεί σήμερα, με συνεχή εμπλουτισμό, περίπου 4.000 τίτλους βιβλίων, από τους οποίους άλλοι αντιστοιχούν σε παλιές και σπάνιες εκδόσεις, ενώ άλλοι νεότεροι, ανταποκρίνονται στις καθημερινές ανάγκες των αναγνωστών. Τη λειτουργία της έχει αναλάβει ομάδα εφήβων με την εποπτεία του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου Δοξάτου.

2ος όροφος
• Μόνιμη Έκθεση Λαογραφικού Υλικού. Είναι ένας χώρος που προκαλεί τον θαυμασμό των επισκεπτών καθώς έρχονται σε επαφή με εκθέματα από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής του Δοξάτου. Το υλικό της έκθεσης εμπλουτίζεται διαρκώς, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου Δοξάτου και την προσφορά των κατοίκων της πόλης μας στις μελλοντικές γενιές.

Από τις θυσίες της 30ης Ιουνίου 1913 και 29ης Σεπτεμβρίου 1941

61o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

Συναυλία
Κωστή Μαραβέγια

Καβάλα - Στρατόπεδο Ασημακοπούλου
Τετάρτη 1 Αυγούστου, ώρα 21.00

Ο Κωστής Μαραβέγιας στο μεγαλύτερο Party της χρονιάς

Ο Κωστής Μαραβέγιας ετοιμάζει μια ακόμα εξαιρετική συναυλία στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου στην Καβάλα, την Τετάρτη 1 Αυγούστου, στο πλαίσιο του 61ου Φεστιβάλ Φιλίππων 2018.

Έχει αποδείξει ότι είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που αγαπάει να εκφράζεται μέσα από τη μουσική και χαίρεται τις συναυλίες όσο και το κοινό που τον παρακολουθεί.

Και θα έχουμε τη μία και μοναδική ευκαιρία να ζήσουμε το μεγαλύτερο πάρτι του καλοκαιριού. Ο Κωστής Μαραβέγιας στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου, για μία μεγάλη συναυλία! Πάρτε το κέφι σας, τους ανθρώπους σας, πάρτε λεωφορεία και τρένα, πάρτε το αυτοκίνητό σας και όσους κάνουν οτοστόπ και ελάτε να ζήσουμε ένα βράδυ από αυτά που γίνονται μία φορά και επανάληψη δεν έχουν.

Ένα πολύχρωμο πολιτισμικό μουσικό πάρτι από αυτά που ξέρει να φτιάχνει ο Κωστής με κάθε ευκαιρία. Απλόχερη αληθινή μουσική γιορτή που μας παρασύρει, εμπλουτίζοντας τις αισθήσεις μας, την ψυχή και την καρδιά μας.

Ένα πρόγραμμά γεμάτο τραγούδια από τα πρώτα του χρόνια στη δισκογραφία όπως το χαρακτηριστικό «Δε ζητάω πολλά», το ελκυστικό «Που να βρω μια να σου μοιάζει», την παιχνιδιάρικη «Λόλα», επιλογές από το τελευταίο του album «Κατάστρωμα» όπως το «Φάρος», το μεθυστικό «Ζεστό Κρασί», το «Συγχωροδοπέταλα» αλλά και ένα μουσικό παιχνίδι με τραγούδια που ο Κωστής αγαπά πολύ ερμηνευμένα με το μοναδικό τρόπο του και με τη βοήθεια των εξαιρετικών μουσικών της μπάντας του: Νίκο Αγγλούπα (ηλεκτρικό μπάσο), Άγγελο Αγγελίδη (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), Jim Staridas (τρομπόνι) και Κρίτωνα Μπελλώνια (κρουστά, τύμπανα).

Κωστής Μαραβέγιας
Καβάλα – Στρατόπεδο Ασημακοπούλου
Τετάρτη 1 Αυγούστου, ώρα 21.00

Απαγορεύεται η είσοδος στο χώρο μετά την έναρξη των εκδηλώσεων.

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Προπώληση: 13 €
Ταμείο 15 €

Προπώληση:
Καβάλα: Κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρώην ΕΟΤ) Κεντρική Πλατεία, τηλ: 2510-620566, καθημερινά από τις 10:00 μέχρι τις 14:00 και από τις 18:00 μέχρι τις 21:00, ενώ την ημέρα της συναυλίας θα γίνεται προπώληση στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου από τις 19:00 το απόγευμα.

Δράμα: «Granazi Store» Γ. Παπανδρέου 21, Τηλ. 2521045812

Ξάνθη: Βιβλιοπωλείο «ΔΥΟ», Βενιζέλου 29, τηλ: 25410-27777

Ηλεκτρονική Προπώληση: viva.gr

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 ώρες γραφείου.

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας
«Οιδίπους – Ο μύθος της Ιστορίας του Κόσμου όπως τον είπαν οι Έλληνες»

Φρούριο Καβάλας
Δευτέρα 30 Ιουλίου, ώρα 21.30

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας παρουσιάζει, τη Δευτέρα 30 Ιουλίου στις 21.30 στο Φρούριο Καβάλας στο πλαίσιο του 61ου Φεστιβάλ Φιλίππων, την παράσταση «Οιδίπους – Ο μύθος της Ιστορίας του Κόσμου όπως τον είπαν οι Έλληνες», σε σκηνοθεσία – σύνθεση κειμένου Σταύρου Τσακίρη.

Η παράσταση εξιστορεί έναν από τους αρχαιότερους μύθους, αυτόν των Λαβδακιδών, όπως τον συνέλαβε ο λαός και τον διαχειρίστηκαν οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές: από την άφιξη του Κάδμου στην Θήβα, τον γάμο του Λάιου με την Ιοκάστη, τη γέννηση του Οιδίποδα, την πατροκτονία και τη λύση του αινίγματος της σφίγγας, την τύφλωση, την εξορία, τη σύγκρουση του Ετεοκλή και του Πολυνείκη, την ανυπακοή της Αντιγόνης στην εντολή του Κρέοντα και το τέλος του Οιδίποδα. Παρακολουθούμε επί σκηνής έναν μύθο που με συμβολικό τρόπο περιγράφει τη δημιουργία του κόσμου, την εξέλιξη των πρώτων μορφών κοινωνίας, την οργάνωση των εξουσιών και τη θέσπιση της πρώτης νομοθεσίας που αποτέλεσε και το τέλος της μυθολογικής (ηρωικής) περιόδου. Όλοι οι αρχαίοι λαοί μέσα από Επικές Αφηγήσεις έδωσαν τη δική τους εκδοχή για τη δημιουργία του Κόσμου. Σήμερα, παρακολουθώντας τις απαρχές του κόσμου μέσα από τους αρχαίους μύθους, συνειδητοποιούμε καλύτερα τις παθογένειες της εποχής μας και τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κοινωνική ανισότητα που βιώνουμε στην πιο ακραία της μορφή.

Η παράσταση «Οιδίπους» είναι μια σύνθεση των επτά τραγωδιών που αναφέρονται στον μύθο του οίκου των Λαβδακιδών. Συγκεκριμένα: των τραγωδιών του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος», «Οιδίπους επί Κολωνώ» και «Αντιγόνη», των τραγωδιών του Ευριπίδη «Φοίνισσες», «Βάκχες» και «Ικέτιδες» και της τραγωδίας του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας».

Έντεκα ηθοποιοί επί σκηνής, με απλά μέσα, αφηγούνται το μύθο του Οιδίποδα.
H παράσταση δεν περιλαμβάνει μόνο σκηνές από τις επτά τραγωδίες αλλά και πτυχές του μύθου που ορίζονταν ως «μιαρές», κατά την παράδοση της τραγωδίας και εξιστορούνταν μόνο από του αγγελιοφόρους ή τον χορό.

Σκηνοθεσία - Σύνθεση κειμένου: ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Σκηνικά: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΨΥΧΟΥΛΗΣ
Κοστούμια: ΟΡΣΑΛΙΑ ΠΑΡΘΕΝΗΣ
Μουσική: ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ
Κίνηση: ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Σχεδιασμός φωτισμών: ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΧΑΡΗΣ ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ
Φωτογραφίες παράστασης: ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΕΤΖΟΥΜΗ

Ιοκάστη: ΜΑΡΙΑ ΚΙΤΣΟΥ
Οιδίπους: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΟΣ
Κρέων: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ
Αντιγόνη: ΛΕΝΑ ΔΡΟΣΑΚΗ
Ετεοκλής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ
Πολυνείκης: ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ
Αίμων: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ
Θησέας: ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΥΛΙ
Αίθρα: ΝΑΝΣΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Άγγελος: ΕΛΕΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
και Οιδίπους ΙΙ-Τειρεσίας: ο ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ

«Οιδίπους – Ο μύθος της Ιστορίας του Κόσμου όπως τον είπαν οι Έλληνες»
Φρούριο Καβάλας
Δευτέρα 30 Ιουλίου, ώρα 21.30
Απαγορεύεται η είσοδος στο θέατρο μετά την έναρξη της παράστασης.

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Προπώληση: 12 € Κανονικό, 10 € φοιτητικό, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 20 ατόμων)

Ταμείο: 18 € Κανονικό, 14 € φοιτητικό, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 20 ατόμων), 8 € Άνεργοι και ΑΜΕΑ

Προπώληση:
Καβάλα: Κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρώην ΕΟΤ) Κεντρική Πλατεία, τηλ: 2510-620566, καθημερινά από τις 10:00 μέχρι τις 14:00 και από τις 18:00 μέχρι τις 21:00, ενώ την ημέρα της παράστασης θα γίνεται προπώληση στο ταμείο του Φρουρίου Καβάλας από τις 19:30 το απόγευμα.

Δράμα: «Granazi Store» Γ. Παπανδρέου 21, Τηλ. 2521045812

Ξάνθη: Βιβλιοπωλείο «ΔΥΟ», Βενιζέλου 29, τηλ: 25410-27777

Ηλεκτρονική Προπώληση: www.ticketservices.gr
tickets.public.gr (http://tickets.public.gr/event/oidipous-summer-2018)

Το τηλεοπτικό σποτ της παράστασης:
https://www.youtube.com/watch?v=20t_HmnvWeg&feature=youtu.be

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 ώρες γραφείου.