Displaying items by tag: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Επιμέλεια: Ρένα Τριανταφυλλίδου

Η Μικρόπολη υπάγετε στον Νομό Δράμας , ανήκει στον Δήμο Προσοτσάνης και βρίσκεται βορειοδυτικά της Δράμας. Απέχει από την Δράμα 29 χιλ. και από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα περίπου 50 χιλ.

Η Μικρόπολη ή Καρλίκοβα, όπως λεγόταν επί τουρκοκρατίας, υπήρξε το κεφαλοχώρι της περιοχής, φημισμένο άλλοτε για τα καπνά του και γνωστό για τους Εθνικούς του αγώνες.

Ξεχωρίζει για το ευχάριστο κλίμα και την εξαιρετική θέα προς τις κορυφές του Φαλακρού, καθώς προπολεμικά υπήρξε θέρετρο για παραθέριση και διέθετε σανατόριο λόγω του υγιεινού της κλίματος. Κατοικήθηκε από την αρχαιότητα, όπως προκύπτει από τα ευρήματα που χρονολογούνται στους ιστορικούς χρόνους καθώς και στην Ρωμαϊκή εποχή. Οι κάτοικοί της ήταν Τούρκοι και ντόπιοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι που ζούσαν κάτω από τον τουρκικό ζυγό, μέχρι την αποχώρησή τους με την ανταλλαγή το 1922.

Η εκπαίδευση στη Μικρόπολη

Το έτος 1898, εποχή κατά την οποία αγωνιζόταν σκληρά ο Ελληνισμός για να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό, ιδρύθηκε από την εκκλησία στο συνοικισμό της Καρλίκοβας, της πρώην ομώνυμης Κοινότητας , Ελληνικό Σχολείο στο οποίο είχε προσληφθεί ως γραμματοδιδάσκαλος ο Άγγελος Τριανταφυλλίδης, αδελφός του πρώην Δημάρχου Προσοτσάνης.

Κατά τα έτη 1904-1912 την προστασία και συντήρηση του ως άνω σχολείου ανέλαβε το προξενείο των Σερρών.

Το έτος 1913 όταν απελευθερώθηκε η περιοχή αυτή υπό του Ελληνικού στρατού, ιδρύθηκε και λειτούργησε στην Καρλίκοβα το πρώτο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο.

Το 1^ο Δημοτικό Σχολείο της Μικρόπολης ανέστειλε τη λειτουργία του τα έτη 1916-1918, πρώτη Βουλγαρική κατοχή και τα έτη 1941-1944, δεύτερη Βουλγαρική κατοχή.

Το δημοτικό σχολείο μέχρι το έτος 1912 στεγαζόταν σε ακατάλληλα οικήματα του πάνω συνοικισμού.

Το έτος 1913, το σχολείο στεγάστηκε σ’ ένα διώροφο παλιό κτήριο, το οποίο είχε παραχωρήσει η τότε Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Το 1928, το Κοινοτικό Συμβούλιο και η Σχολική Εφορία, αποφάσισαν την ανέγερση δυο διδακτηρίων, ένα σε κάθε συνοικισμό, για να μην ταλαιπωρούνται οι μαθητές. Το ίδιο έτος έγινε και η θεμελίωση του διδακτηρίου.

Η σχετική κρατική πίστωση διαιρέθηκε στα δυο και επειδή δεν υπήρχε άλλη πίστωση από κάποιον άλλο φορέα, το υπό ανέγερση διδακτήριο παρέμεινε ημιτελές για μια δεκαετία.

Το διδακτήριο του επάνω συνοικισμού αποπερατώθηκε το 1940. Για το σκοπό αυτό η Κοινότητα της Μικρόπολης διέθεσε το ποσό του 1.350.000 δρχ. και μεταπολεμικά το Ν.Τ.Δ. διέθεσε το ποσό των 208.000 δρχ.

Το διδακτήριο είναι διώροφο με 4 αίθουσες, 2 γραφεία και άλλους βοηθητικούς χώρους και χρησιμοποιήθηκε στα επόμενα χρόνια για τη στέγαση του Γυμνασίου Μικρόπολης.

Το 1^ο Δημοτικό Σχολείο μετά τη συγχώνευση του με το 2^ο Δημοτικό Σχολείο Μικρόπολης, στεγάστηκε στο 2^ο Δημοτικό Σχολείο όπου φυλάσσεται και το αρχείο του.

Το μαθητικό δυναμικό του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Μικρόπολης διαμορφώθηκε ως εξής:

1940, μαθητές 300

1950, μαθητές 195

1960, μαθητές 150

1970, μαθητές 126

1980, μαθητές 58

1990, μαθητές  50

2000,  μαθητές  39

2^ο Δημοτικό Σχολείο Μικρόπολης

Με Β.Δ. της 19-8-1940 διαιρέθηκε το υπάρχον 6/τάξιο Δημοτικό Σχολείο της Μικρόπολης και προήλθε το 2^ο 3/τάξιο Δημοτικό Σχολείο Μικρόπολης, το οποίο και ανέστειλε τη λειτουργία του το επόμενο έτος, 1941, έως κα το 1944, τη λειτουργία του λόγω της Βουλγαρικής κατοχής.

Το 1938 αποπερατώθηκε το διδακτήριο του κάτω συνοικισμού. Για την ολοκλήρωση του εργασιών δαπανήθηκε το ποσό του 1.000.000 δρχ. χρήματα που προσέφεραν οι κάτοικοι της Μικρόπολης, ενώ το Ν.Τ.Δ. χορήγησε μεταπολεμικά το Σχολείο με το ποσό των 265.000 δρχ.

Κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής, το διδακτήριο υπέστη σοβαρές ζημιές και επειδή άργησε η αποκατάστασή του, το σχολείο στεγάστηκε στο διδακτήριο του 1^ου Δημοτικού Σχολείου.

Το διδακτήριο είναι διώροφο με 4 αίθουσες, 2 γραφεία και βοηθητικούς χώρους.

Ο Δήμος Προσοτσάνης τοποθέτησε κατά το έτος 1999 στον αυλόγυρο του διδακτηρίου, τα χορηγηθέντα από το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, όργανα καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης.

Το μαθητικό δυναμικό του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Μικρόπολης είχε ως εξής:

1940, μαθητές  300

1950, μαθητές  124

1960, μαθητές  110

1970, μαθητές  118

1980, μαθητές  61

Πηγές:

«Η Παιδεία στη Δράμα και την περιοχή της 1800-2002»,του Χρήστου Παπάζογλου.

Παρασίδης Γεώργιος, Πρόεδρος Δ.Δ. Μικρόπολης

Επιμέλεια: Ρένα Τριανταφυλλίδου
Η Κοινότητα Κεφαλαρίου συστάθηκε με το Δ. της 26-3-1955 και προήλθε από την Κοινότητα Αγίου Αθανασίου και είχε έδρα το Άνω Κεφαλάρι, το οποίο απέχει 16 χιλ από την πρωτεύουσα του νομού Δράμας.

Οι οικισμοί που αποτέλεσαν την αρχική Κοινότητα ήταν: Άνω Κεφαλάρι, Κάτω Κεφαλάρι. Οι ίδιοι οικισμοί αποτελούσαν την Κοινότητα μέχρι τη συνένωση της στο Δήμο Δοξάτου.

Το Κεφαλάρι είχε απογραφεί το 1920 ως οικισμός της Κοινότητας Δοξάτου και το 1928 ως οικισμός της Κοινότητας Αγίου Αθανασίου.
Η προσάρτηση του οικισμού Κεφαλαρίου στην Κοινότητα Αγίου Αθανασίου προσδιορίζεται χρονικά μεταξύ των ετών 1928-1933.

Η παλαιότερη ονομασία του Κεφαλαρίου ήταν Μπουνάρπασι. Μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927.

Στο Κεφαλάρι βρέθηκαν δυο επιγραφές από τις οποίες φαίνεται ότι υπήρχε στην τοποθεσία αυτή Μακεδονική κώμη, που διατηρήθηκε και κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο σαν vicus.

Κοινοτικές αρχές και υπηρεσίες

Οι Κοινοτικές Αρχές και Υπηρεσίες, στο Κεφαλάρι, στεγάζονταν μέχρι το 1978 σε μισθωμένες κατοικίες, ιδιοκτησίας των παρακάτω κατοίκων των οικισμών:
-Με έδρα το Κάτω Κεφαλάρι, στην κατοικία του Αναστασιάδη Ιωάννη
-Με έδρα το Άνω Κεφαλάρι, στις κατοικίες των: Κελεάδη Κωνσταντίνου και Παπαδόπουλου Γρηγορίου.
Από το 1979 και μετά στεγάζονταν σε νεόδμητο, μονώροφο οίκημα, το οποίο ανεγέρθη τη διετία 1978-1979 με χρήματα της Κοινότητας και του Δημοσίου.

Προέλευση πληθυσμού

Οι δύο οικισμοί της Κοινότητας κατοικήθηκαν από οικογένειες Ποντίων, Θρακιωτών, Μικρασιατών, Σαρακατσάνων, αλλά και Νησιωτών από χωριά της Λήμνου και της Σάμου.
Ο πληθυσμός της Κοινότητας διαμορφώθηκε από το 1961 έως το 1991 ως εξής:
Άνω Κεφαλάρι:
1961, 498 κάτοικοι
1971, 383 κάτοικοι
1981, 381 κάτοικοι
1991, 433 κάτοικοι
Κάτω Κεφαλάρι:
1961, 283 κάτοικοι
1971, 315 κάτοικοι
1981, 372 κάτοικοι
1991, 362 κάτοικοι
Στην απογραφή του 2011
Το Άνω Κεφαλάρι εμφανίζεται με 339 κατοίκους και το Κάτω Κεφαλάρι με 333 κατοίκους.

Φυσικό κάλος
Η περιοχή είναι πλούσια σε βλάστηση που αποτελεί έναν υδροβιότοπο με τουριστικό και φυσικό ενδιαφέρον.
Χαρακτηριστικό του χωριού το πανέμορφος Ζυγάκτης ποταμός, που το διασχίζει αλλά και τα ψηλά πλατάνια που κάνουν το τοπίο να μοιάζει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ακόμα πιο όμορφο!

Το νερό που αναβλύζει από τις δεκάδες πηγές είναι άφθονο και τροφοδοτεί ολόκληρη την πόλη της Καβάλας, αλλά και την περιοχή του Καλαμπακίου.
Στο γραφικό χωριό υπάρχουν αξιόλογα ταβερνάκια και καφέ, στα οποία απολαμβάνεις τη δροσιά, όταν σε άλλες περιοχές.. καίγονται από τη ζέστη!
Επίσης στην περιοχή υπάρχει και ένα ιχθυοτροφείο Οξύρυγχου, από το οποίο παράγεται το μαύρο χαβιάρι.

Οι Ναοί του Κεφαλαρίου
Το Κεφαλάρι έχει δυο ναούς, τον Ναό του Αγίου Παντελεήμονος που δεσπόζει στο κέντρο του Κάτω Κεφαλαρίου, πάνω από τον Ζυγάκτη ποταμό, απέναντι από το παλιό δημοτικό σχολείο και σε μια έκταση γεμάτη από ελαιόδεντρα. Στον αύλιο χώρο του Ναού υπάρχει και το μνημείο των πεσόντων υπέρ Πατρίδος

Ο δεύτερος ναός βρίσκεται στο Άνω Κεφαλάρι και είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο περικαλλής ναός ανεγέρθη το 1963 και στην επίσης ελαιοδενδροφυτευμένη αυλή του, υπάρχει μνημείο πεσόντων υπέρ Πατρίδος.

Οι κάτοικοι του Κεφαλαρίου είναι ιδιαίτερα πιστοί κι αυτό γίνεται αισθητό και από τα διάσπαρτα ξωκλήσια του, αλλά και τα μοναδικής αισθητικής ξωκλήσια του που βρίσκονται στην κορυφή του βουνού, τα οποία αξίζει έστω και μια φορά να τα επισπευτεί κανείς, θαυμάζοντας και την πανοραμική θεά του κάμπου της Δράμας από ψηλά.

Η ιστορική αναδρομή στην εκπαίδευση

Το Δημοτικό Σχολείο Νέου Κεφαλαρίου (Άνω Κεφαλάρι)

Με Β.Δ. της 26-10-1940 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του Νέου Κεφαλαρίου, της τέως Κοινότητας Αγίου Αθανασίου.
Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής Κατοχής (1941-1944).
Τα παιδιά του συνοικισμού Νέου Κεφαλαρίου μέχρι το 1937 αναγκάζονταν να διανύσουν με κίνδυνο της ζωής τους την απόσταση μεταξύ νέου και παλιού Κεφαλαρίου, περνώντας το Ζυγάκτη ποταμό, για να φοιτήσουν στο Δημοτικό Σχολείο παλιού Κεφαλαρίου.
Το έτος 1937, στο Νέο Κεφαλάρι λειτουργούσε Δημοτικό Σχολείο με ιδιωτικό δάσκαλο, το οποίο στεγαζόταν σε κάποιο μικρό σπίτι που είχε παραχωρηθεί δωρεάν, από κάτοικο του συνοικισμού.

Το 1938, οι κάτοικοι πήραν τη γενναία απόφαση να ανεγείρουν διδακτήριο. Για το σκοπό αυτό συγκέντρωσαν με έρανο το ποσό των 7.500 δρχ. έναντι των 25.000 δρχ. και πλέον που απαιτούνταν.
Τα θεμέλια του διδακτηρίου χαράχτηκαν το 1938 παρουσία του τότε Νομαρχούντος και του Επιθεωρητή της Α’ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Δράμας και η τοιχοποιία του τελείωσε το έτος 1940.
Δυστυχώς όμως η συνέχιση του έργου ανακόπηκε λόγω του Ελληνοϊταλικού πολέμου και της Βουλγαρικής κατοχής που επακολούθησε.
Μετά από 10 χρόνια, το ημιτελές έργο ολοκληρώθηκε με κονδύλια του Σχεδίου Μάρσαλ, τα οποία ανέρχονταν στο ποσό των 12.500.000 δρχ. παλιάς έκδοσης.
Αργότερα έγινε η προσθήκη μιας αίθουσας ακόμη. Έτσι το διδακτήριο διαθέτει 2 αίθουσες διδασκαλίας, γραφείο, βοηθητικούς χώρους και μεγάλη αυλή, περιφραγμένη με τοιχοποιία και κάγκελα.
Η Κοινότητα Κεφαλαρίου κατά την τετραετία 1994-1998 κατασκεύασε στον προαύλιο χώρο του διδακτηρίου γήπεδο καλαθοσφαίρισης, στρωμένο με ασφαλτοτάπητα.

Το μαθητικό δυναμικό
Το μαθητικό δυναμικό του Δημοτικού Σχολείου Νέου Κεφαλαρίου είχε ως εξής:
Το 1950, φοιτούσαν 54 μαθητές
Το 1960, φοιτούσαν 46 μαθητές
Το 1970, φοιτούσαν 37 μαθητές
Το 1980, φοιτούσαν 41 μαθητές
Το 1990, φοιτούσαν 66 μαθητές
Το 2000, φοιτούσαν 38 μαθητές.

Το Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Κεφαλαρίου (Κάτω Κεφαλάρι)

Με το Β.Δ. της 24-8-1915 ιδρύθηκε το κοινό Δημοτικό Σχολείο Μπουρνάρπασι, της πρώην Κοινότητας Δοξάτου.
Το σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1916-1918).

Το Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Κεφαλαρίου μέχρις ότου αποκτήσει δικό του διδακτήριο στεγαζόταν σε τζαμί, ευρισκόμενο στη νότια πλευρά του χωριού και το οποίο εκποιήθηκε μετά την ανέγερση του νέου διδακτηρίου.

Το σχολικό έτος 1936-1937 ανεγέρθηκε το υπάρχον σήμερα διδακτηρίου, τύπου 2/τάξιου σχολείου, το οποίο διαθέτει 2 αίθουσες και γραφείο.
Στη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) οι Βούλγαροι έκλεψαν το πολύφυλλο ξύλινο διαχώρισμα ανάμεσα στις δυο αίθουσες και κατέστρεψαν τα έπιπλα και τη βιβλιοθήκη.
Μετά την απελευθέρωση, το διδακτήριο επισκευάστηκε και συμπληρώθηκαν τα δημιουργηθέντα από τη Βουλγαρική λαίλαπα κενά σε έπιπλα και βιβλία.
Κατά το σχολικό έτος 1962-1963, με πρωτοβουλία του τότε Διευθυντή του σχολείου, οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών του σχολείου, με προσωπική τους εργασία, διαρρύθμισαν τον ανώμαλο χώρο του υπογείου σε αίθουσα εστίασης των μαθητών.
Το επόμενο σχολικό έτος η στέγη του διδακτηρίου αντικαταστάθηκε με ελενίτ, με χρήματα του Ν.Τ.Δ. Αργότερα, η στέγη του διδακτηρίου αντικαταστάθηκε και πάλι με κεραμίδια.
Η Κοινότητα Κεφαλαρίου, κατά την τετραετία 1994-1998, στον προαύλιο χώρο του διδακτηρίου κατασκεύασε γήπεδο καλαθοσφαίρισης, στρωμένο με ασφαλτοτάπητα.

Το μαθητικό δυναμικό του Δημοτικού Σχολείου Παλαιού Κεφαλαρίου είχε ως εξής:
Το 1950, φοιτούσαν 80 μαθητές
Το 1960, φοιτούσαν 70 μαθητές
Το 1970, φοιτούσαν 60 μαθητές
Το 1980, φοιτούσαν 37 μαθητές
Το 1990, συγχώνευση με το δημοτικό Σχολείο Νέου Κεφαλαρίου.

Φωτογραφικό υλικό από το Κεφαλάρι

Πληροφορίες αντλήθηκαν:
1. «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στο Νομό Δράμας 1914-1999», Χρήστου Παπάζογλου
2. «Η παιδία στη Δράμα και την περιοχή της 1800-2002», Χρήσου Παπάζογλου

Τριήμερη ταχύρρυθμη εκπαίδευση μελισσοκόμων, στα πλαίσια του Εθνικού Προγράμματος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, 1.3 “Εκπαιδεύσεις Μελισσοκόμων” για το έτος 2019, με σκοπό τη βελτίωση της παραγωγής και εμπορίας των προϊόντων μελισσοκομίας στη χώρα μας, διοργανώνει το Κέντρο «ΔΗΜΗΤΡΑ» Δράμας, στη Δράμα.
Η εκπαίδευση περιλαμβάνει τρεις θεματικές ενότητες: α) Βασιλοτροφία, παραγωγή βασιλικού πολτού και προϊόντων κυψέλης, β) Μελισσοκομικά φυτά και γ) Τυποποίηση – Εμπορία – Προώθηση - Σήμανση των μελισσοκομικών προϊόντων.
Η εκπαίδευση απευθύνεται σε τριάντα (30) Μελισσοκόμους, κατόχους μελισσοκομικού βιβλιαρίου, είναι συνολικής διάρκειας 15 ωρών και θα πραγματοποιηθεί, στις 18, 19 & 20 Ιουνίου 2019 (έναρξη 16.00 μ.μ., λήξη 21.00 μ.μ), στην κεντρική αίθουσα διαλέξεων-προβολών του Κέντρου «ΔΗΜΗΤΡΑ» Δράμας (πρώην ΚΕ.Γ.Ε.), στο 5ο χλμ. Δράμας – Θεσσαλονίκης.
Εισηγητές της εκπαίδευσης είναι οι, Κανέλης Δημήτριος, γεωπόνος PhD., Λιόλιος Βασίλειος, γεωπόνος PhD. και Καραζαφείρης Εμμανουήλ, γεωπόνος PhD.
Η επιλογή των εκπαιδευομένων θα γίνει κατά σειρά προτεραιότητας, κατόπιν υποβολής αίτησής τους προς το Κέντρο «ΔΗΜΗΤΡΑ» Δράμας και την προσκόμιση θεωρημένου μελισσοκομικού βιβλιαρίου ή φωτοαντιγράφου αυτού. Μελισσοκόμοι μη κάτοχοι μελισσοκομικού βιβλιαρίου, δύναται να παραστούν στην εκπαίδευση, σε περίπτωση που οι θέσεις δεν συμπληρωθούν από υποψηφίους κατόχους μελισσοκομικού βιβλιαρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στον προϊστάμενο του Κέντρου «ΔΗΜΗΤΡΑ» Δράμας κ. Άνθιμο Αναστασιάδη, στο τηλ. 25210-58175.