Αλλάζει το τοπίο των οδικών μεταφορών στις Περιφερειακές Ενότητες Δράμας και Καβάλας μετά την ανακοίνωση του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Χρήστου Μέτιου ότι εξασφάλισε την απαραίτητη χρηματοδότηση προκειμένου η κατασκευή του οδικού άξονα «Δράμα-Καβάλα» από την Εγνατία Οδός ΑΕ να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ της Περιφέρειας.
Συγκεκριμένα, ο κ. Μέτιος ανακοίνωσε ότι μετά την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για το τμήμα «Δράμα-Σταυρός», μήκους 26,2 χλμ., από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στις 31 Ιανουαρίου, η Περιφέρεια ΑΜΘ θα διαθέσει 75.000.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, από το Επιχειρησιακό της Πρόγραμμα για την κατασκευή του τμήματος «Άγιος Αθανάσιος-Σταυρός», μήκους 14,2 χλμ., το οποίο είναι ώριμο μελετητικά.
Με τη χρηματοδότηση αυτή της Περιφέρειας, θα γίνει δυνατή η κατασκευή ενός κλειστού αυτοκινητοδρόμου με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ενδιάμεσο διαχωριστικό και συνολικό πλάτος 17 μέτρων, στον οποίο η επιτρεπόμενη ταχύτητα θα φτάνει τα 100 χμ./ώρα, μειώνοντας τον χρόνο της διαδρομής Δράμα-Καβάλα σε ένα τέταρτο της ώρας περίπου.

«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση», ανακαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου 1838, «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;
Αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».
Ο πιο αγαπητός αντάρτης, που δεν αμφέβαλε ποτέ για τη νικηφόρα έκβαση του εθνικού ξεσηκωμού , ένα πράγμα φοβόταν μόνο: τους Έλληνες, τους «προσκυνημένους» όπως τους αποκαλούσε, οι οποίοι σε συνάρτηση και με την επέλαση του Ιμπραήμ έθεταν σε άμεσο κίνδυνο τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα:
«Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου», έλεγε στα απομνημονεύματά του.
Σιωπή . Ε και ...
Άλλες εποχές, άλλες οι ανάγκες και άλλες οι τακτικές και οι πρακτικές που υιοθετούν οι επαναστάτες σήμερα.
Και εγώ, που κουράστηκα να τους παρακολουθώ δεν μπορώ διόλου να αντιληφθώ να εξηγήσω και έτσι απλά, κάμνω πως καταγράφω αυτόν τον δικό τους ρυθμό .
Εσυμφώνησαν και έκαμαν την Επανάσταση εκείνοι ...
και μεις σήμερα, τόσα χρόνια μετά, συμφωνούμε να μην κάμουμε καμμίαν επανάσταση, Απλά, αφήνουμε τον έναν , που τα καταφέρνει μοναχός του να πιστεύει, πως κάμνει επανάσταση ...άντε με ακόμη πέντε, δεκαέξι και όσους μπορεί κοντά του,να αντέξει .
Τον έναν και μοναδικό Αλέξη.
Τελικά.

Εκλογές έρχονται, προτάσεις για αλλαγές πάνε και έρχονται δια στόματος όσων κατέρχονται.
Και επειδή τόσοι πολλοί κατέρχονται , ίσως μπορεί , ίσως ναι, μπορεί να μπορεί, πολλά της ζωή μας να ελπίζουμε πως θα ανέρχονται .
Κάπως έτσι νομίζω λειτουργούσε το ασανσέρ των Φλινστόουν..
Μια σύνθεση από τροχαλίες και βαρύδια και ...έ όλα εγώ θα τα λέω ;
Βάλτε την φαντασία σας λίγο να δουλέψει και ....εύκολο
Και επειδή, πολλά της ζωής μας θα βλέπουμε να ανεβαίνουν, όσο αυτοί οι πολλοί, πιο πολύ κατεβαίνουν, η πόλη μας και ηζωή της, θα είναι σε μια συνεχή ανακατάταξη πραγμάτων.
Μια συνεχής κίνηση, στην αργή εδώ και καιρό κύληση μιας καθημερινότητας, που θέλουν να μας την αλλάξουν.
Και αυτοί, το θέλουν και σεβαστό ..το πόσο εμείς το μπορούμε και το αν το μπορούν, ζητούμενο!
Αλλά ωχ βρε αδερφέ και οι άλλοι καλύτεροι είναι από αυτούς;
Το πόσο αυτοί όμως το μπορούν συζητείται, αφού πολλοί το προσπαθήσαμε (ας το παραδεχθούμε )να αλλάξουμε τους άλλους μέσα σε σχέσεις γάμων, σχέσεων, παραινέσεων π.χ. και κανείς εξ ημών και πιστεύω και εξ υμών το κατόρθωσε.
Τον άλλον δεν κατορθώσαμε να αλλάξουμε την πόλη πως;
Θα μου πείτε τώρα, ο άλλος είναι περίπτωση... αντιστέκεται .
Η πόλη είναι οι δρόμοι, τα πάρκα , τα δέντρα , τα νερά , οι λακκούβες, τα σκουπίδια, άντε τα τετράποδα ζωντανά, εύκολα πράγματα στα χαρτιά .
Τα γράφουμε, τα μοιράζουμε, τα υποσχόμαστε και όλα καλά.
Η πόλη δεν αντιστέκεται ...οι άνθρωποι της αντιστέκονται και ευτυχώς η δυστυχώς !(και επιμένω στο δυστυχώς, παρά το ότι θα ήθελα στο ευτυχώς)αυτό δεν αλλάζει σε σχέση με την πόλη, που αν ήταν τα άψυχα είχαμε πιότερη ελπίδα
Εκείνο που με ανησυχεί είναι το ότι πάλι, εμένα θα θέλουν να αλλάξουν και όχι τον εαυτό τους
Πόσο σημαντικό θα ήταν αν (να)αλλάζαμε τον εαυτό μας .....

Άσχετο
Η μάνα κι ο πατέρας είναι έννοιες αναντικατάστατες, καμιά νομοθεσία δεν θα μπορέσει ποτέ να τις αλλάξει
Άλλοι διαλύονται , άλλοι συνωστίζονται, άλλοι διαγκωνίζονται , άλλοι βαυκαλίζονται, πολλοί υπνωτίζονται, προληπτικά μπαγλαρώνονται, κάποιοι οραματίζονται και τον κατά φαντασίαν παράδεισό τους υπερασπίζονται ...
Μια ωραία ατμόσφαιρα

Μόλις ανακοινώθηκε πως ξεκινούν οι αιτήσεις για στελέχωση των Φυλακών Νικηφόρου
Παιδιά αμέσως μετά θα προκύψει και η αναγγελία για πρόσληψεις λιμενικών στη Δράμα.
Όχι πως θα μας φέρουν θάλασσα αυτές οι εκλογές στη Δράμα ...μην ξεσηκώνεστε, αλλά σίγουρα θα μπούν τα πράγματα στην θέση τους μετά την παρέμβαση της ΄΄Φαγούρας΄΄.
Δηλαδή τους αστυνομικούς στις δράσεις της Αστυνομίας και τους λιμενικούς να φυλάνε την παραλία ...Οι παλιοί ξέρουν !!

Χρήστε μας (για να φυλάμε τα νώτα μας το μας,ας προσέχουμε άλλωστε), Σε Παρακολουθούν .
Μήνες τώρα, στον κήπο της Δράμας, πάνω από την παραλία των νιάτων μας (στους δίνω τώρα)είναι στημένο ένα περιπολικό μέρα νύχτα , νύχτα μέρα και κοιτάζει κατευθείαν σου λέω, την πόρτα των γραφείων σας και το περίεργο, φαίνεται από παντού .
Πέρα του ότι σε έχουν υπό παρακολούθηση, που αναρωτιέμαι πως το ανέχεσαι,( και ακόμη πιο περίεργο δεν τα έχεις κάνει ακόμη μαντάρα) απορώ και πως δέχεστε να είναι αραγμένο στον Δημοτικό Κήπο, όταν αντιδρούσαμε χρόνια πριν, για την χρήση και ενοχλούμαστε ακόμη για τις δράσεις της Ονειρούπολης εντός του.
Αστυνομικό αυτοκίνητο στην παραλία μας !!!
Που ακούστηκε, βάλτε λιμενικούς κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Και ο Χρήστος δεν θα διαμαρτύρεται ,αφού δεν δεν διαμαρτύρεται μέχρι τώρα και εμείς δεν θα το βρίσκουμε περίεργο και δεν θα χαφιεδίζουμε κιόλας
Απλά τα πράγματα ούτε νύχτα με δυο φεγγάρια θα βλέπουμε, ούτε ήλιο σαν αχινό , ούτε και τους αστυνομικούς να φυλάνε με την τσίφρα τους, τους κατά δημόσια ομολογούντες αναγνώστες ανάλογων πονημάτων, αναρχικούς.
Αίτημα λοιπόν εδώ και τώρα λιμενική διεύθυνση στη Δράμα .
Μετά από τόση μελέτη, ωρίμασε ως πρόταση και οδεύει προς τακτοποίηση και αυτό ..
Ρίχτε προτάσεις ....όλα μπορεί να συμβούν σε εποχές, που οι αριστεροί (σαν τους χιώτες δυο –δυο) με συνοδεία αστυνομικών μόνο κυκλοφορούν
Ποιό είδε νύχτα με δυο φεγγάρια / ποιός είδε ήλιο σαν αχινό /και τα αριστερά μέχρι χθές αλάνια/ να τον ζητάνε τον ειδικό φρουρό...
Στην χώρα και στις πόλεις τους, που τους εξέλεξαν, γιατί αλήθεια!!!

Ρυθμικά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ και νομίζουμν αυτοί πως τους χειροκροτώ και θαρεύουν που δεν αγανακτώ

Ότι θυμάμαι χαίρομαι!!
Όταν μια μειοψηφία, δικαίως, ζητά τον σεβασμό των δικαιωμάτων της, δεν μπορεί να επιβάλει, κανονιστικά, την άποψή της στην πλειοψηφία..
Κάπου το διάβασα και μου άρεσε .
Το τι ακριβώς όμως υποστηρίζει, δεν το κατάλαβα και για αυτό ίσως μου άρεσε.

Κική Χεριστανίδου

Από τον Αν. Γενικό Γραμματέα της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτή Ν. Δράμας κ. Δημήτρη Κυριαζίδη και τους βουλευτές Έβρου κ. Αναστάσιο Δημοσχάκη και Καβάλας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο κατατέθηκε ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων διότι η Περιφέρεια μας, για μια ακόμα φορά αδικείται.
Ενώ προκηρύσσεται νέο πρόγραμμα βιολογικής γεωργίας ύψους 120 εκ. Ευρώ, για την Περιφέρεια Α.Μ.Θ. έχει εγκριθεί το ποσό των 5.931.300 Ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί μόλις στο 4,9% των διαθέσιμων πιστώσεων της πρόσκλησης. Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι η κατανομή των πιστώσεων έγινε με κριτήρια ασαφή και απροσδιόριστα, γεγονός που αποτυπώνεται ότι σε ισοδύναμες Περιφέρειες, αλλά και σε άλλες με μικρότερες εκτάσεις κατανεμήθηκαν πολύ μεγαλύτερες πιστώσεις.

Ακολουθεί η σχετική ερώτηση.

«Αθήνα, 27/02/2019
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ : Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
ΘΕΜΑ: Αδικημένη και παραγκωνισμένη η Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης στις πιστώσεις για τις βιολογικές καλλιέργειες

Στις 31/12/2018 με Αρ. Πρωτ.: 4075/182059 πρόσκληση για την υποβολή αιτήσεων στήριξης για συμμετοχή στο μέτρο 11<<Βιολογικές Καλλιέργειες>> του προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020 και με την τελική τροποποίηση στις 18/02/2019 με Αρ.Πρωτ. : 551/33033 προκηρύσσεται το νέο πρόγραμμα της βιολογικής γεωργίας ύψους 120 εκ. ευρώ.
Στην τελική τροποποίηση επί του συνόλου των δράσεων έχετε κάνει και την κατανομή του ποσού που θα δοθεί ανά Περιφέρεια.
Για την Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης έχει εγκριθεί το ποσό των 5.931.500 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί μόλις στο 4.9% των διαθέσιμων πιστώσεων της πρόσκλησης.
Το ποσό αυτό που έχει πιστωθεί στην Περιφέρειά μας αναλογεί, εμπειρικά ,για περίπου 20.000 στρέμματα, όταν οι αιτήσεις για βιολογικές καλλιέργειες αναμένεται να είναι πολύ περισσότερες.
Πρέπει, επίσης, να συνυπολογιστεί ότι η ενασχόληση με τη γεωργία αποτελεί μια από τις κυρίαρχες οικονομικές δραστηριότητες στην Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης, όπως αποτυπώνεται και σε πραγματικά μεγέθη (7,25% των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και 11,30% των γεωργικών εκτάσεων της χώρας).
Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι η κατανομή των πιστώσεων έγινε με κριτήρια ασαφή και απροσδιόριστα, γεγονός που αποτυπώνεται ότι σε ισοδύναμες Περιφέρειες, αλλά και σε άλλες με μικρότερες εκτάσεις κατανεμήθηκαν πολύ μεγαλύτερες πιστώσεις.
Επίσης, όπως αναγράφεται στην πρόσκληση, εξαιρούνται καλλιέργειες όπως η Ροδιά, τα Μηλοειδή, τα Πυρηνόκαρπα, η Ακτινιδιά, ο Ηλίανθος, τα Αρωματικά-Φαρμακευτικά, το Βαμβάκι και ο Καπνός οι οποίες αναπτύσσονται στην Περιφέρεια μας και για τις οποίες υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για βιολογικές μεθόδους παραγωγής.

Με βάση τα παραπάνω ερωτάσθε:
1. Με ποια κριτήρια προχωρήσατε στις πιστώσεις για τις βιολογικές καλλιέργειες στις διάφορες Περιφέρειες; Θα επανεξετάσετε το ποσό που πιστώνεται στην Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης, καθώς είναι εμφανές ότι δεν καλύπτει τις ανάγκες της;
2.Για ποιο λόγο εξαιρέσατε καλλιέργειες όπως η Ροδιά, τα Μηλοειδή, τα Πυρηνόκαρπα, η Ακτινιδιά, ο Ηλίανθος, τα Αρωματικά-Φαρμακευτικά, το Βαμβάκι και ο Καπνός, που αναπτύσσονται ιδιαίτερα στην Αν. Μακεδονία και Θράκη;
3. Με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, που ευαγγελίζεται το Υπουργείο σας, από τη στιγμή που δεν δίνετε κίνητρα σε παραγωγούς, αποκλείοντας συγκεκριμένες καλλιέργειες από τις βιολογικές μεθόδους;»

Από το γραφείο ενημέρωσης

Σε συνέχεια του πάρτι που θα γίνει στο Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρό με snowbeats από τους Tso_realone & alex im/pure την Κυριακή 10 Μαρτίου μετά τις 11π.μ., το κέντρο θα λειτουργήσει ΚΑΙ για νυχτερινές καταβάσεις, από τις 18:00 έως τις 22:00.
Ελάτε να απολαύσουμε τη μαγεία του νυχτερινού σκι σε μια αποκριάτικη γιορτή, με πολύ μουσική και ευφάνταστες μεταμφιέσεις.
Ο σκιέρ με την καλύτερη αποκριάτικη αμφίεση θα λάβει ως έπαθλο μια κάρτα ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις πίστες για το υπόλοιπο της σεζόν, ενώ θα υπάρχουν και δώρα έκπληξη για τις υπόλοιπες τέσσερεις καλύτερες μεταμφιέσεις.
Σας υποσχόμαστε πως θα ζήσετε μια αξέχαστη εμπειρία.
Σας περιμένουμε όλους.

Χθες, Τρίτη 5 Μαρτίου 2019, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσής μας πραγματοποίησε θεσμική συνάντηση με τον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Περιφέρειας Α.Μ.&Θ Υποστράτηγο κ. ΜΕΝΕΞΙΔΗ Νικόλαο στην Κομοτηνή, τον οποίο αρχικά ευχηθήκαμε καλή και δημιουργική συνέχεια της θητείας του, δεδομένης και της πρόσφατης απόφασης παραμονής του στη θέση αυτή, από το αρμόδιο Ανώτατο Συμβούλιο κρίσεων του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.
Εν συνεχεία προβήκαμε σε ανάδειξη και περαιτέρω ανάλυση των σοβαρότερων υπηρεσιακών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν τη τρέχουσα περίοδο οι υφιστάμενες αστυνομικές υπηρεσίες σε επίπεδο Α.Μ.Θ και έχουν ανακύψει κυρίως με την ανομοιόμορφη και ισοπεδωτική εφαρμογή του σχεδίου «ΠΕΡΣΕΑΣ» συνδυαστικά και με την διάθεση μεγάλης μερίδας συναδέλφων μας στη διαχείριση-έλεγχο των μεταναστευτικών ροών. Προς τούτο η Ένωση μας ανέδειξε τα ειδικότερα ζητήματα ανά Διεύθυνση Αστυνομίας της Α.Μ.Θ και πρότεινε την έκδοση υλοποιήσιμων, ρεαλιστικών διαταγών, που να λαμβάνουν υπόψη τη δυναμική των υπηρεσιών και τον ανθρώπινο παράγοντα. Επιπρόσθετα, έγινε αναφορά σε ζητήματα που σχετίζονται με την αποστολή κάθε υπηρεσίας και την υπηρεσιακή καθημερινότητα εν γένει, όπως είναι η έλλειψη αστυνομικού προσωπικού και οχημάτων πέραν των προβλημάτων που προκύπτουν από τις υψηλές αστυνομικές απαιτήσεις της εφαρμογής του σχεδίου Περσέας.
Πρόταση της ΕΑ.ΑΜΘ, την οποία εκφράσαμε και στο πλαίσιο της συνάντησης αυτής, είναι να ενταχθεί και η Δ.Α Ροδόπης στην ενίσχυση του ΑΕΑ με τη διαταγή «Ασπίδα», που εφαρμόζεται στον Έβρο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ώστε να ενισχυθεί με ανθρώπινο δυναμικό στο πλαίσιο εφαρμογής ενιαίου σχεδίου αποτροπής των μεταναστευτικών ροών, πρόταση που θα υποβληθεί τεκμηριωμένη τις επόμενες μέρες στο Α.Ε.Α, δια μέσου της Ομοσπονδίας μας.
Ο κ.Γενικός κατανοώντας τις ανησυχίες μας, αφουγκράστηκε τα προβλήματα που του γνωστοποιήθηκαν και δήλωσε συναίνεση στην επεξεργασία των προτάσεων μας και στην εφαρμογή τους, στο πλαίσιο εξισορρόπησης και των διαταγών του Αρχηγείου, κατόπιν επανεξέτασης και επαναξιολόγησης για την περιφέρεια ΑΜΘ, που θα λάβει χώρα το επόμενο χρονικό διάστημα.
Το Δ.Σ της Ένωσης μας βρίσκεται έμπρακτα δίπλα στα στελέχη του Σώματος και θα συνεχίσει να παρεμβαίνει, όπου διαπιστώνονται προβλήματα, ώστε να δρομολογούνται οι δέουσες λύσεις και να διασφαλίζεται η εργασιακή ειρήνη των συναδέλφων μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
-Ο- -Ο-
Α΄ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΔΕΜΕΡΤΖΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Αστυν. Υποδιευθυντής Αστυνόμος Β΄

Οι γυναίκες που έσπασαν
το «άβατο» της διαιτησίας

Γράφει η Ρένα Τριανταφυλλίδου

Με δεδομένο ότι στερεότυπα και κανόνες υπάρχουν παντού, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να τους αλώνεις, αφήνοντας το δικό σου στίγμα. Εκεί που συναντάς εμπόδια, να συνεχίζεις, να παλεύεις, για να κατακτήσεις τα όνειρα σου.
Αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, χώροι επί αιώνες ανδροκρατούμενοι, ακόμη και σήμερα δύσκολα κατακτούνται. Ωστόσο, η αγάπη και το μεράκι, η θέληση και το πείσμα, μπορούν να γκρεμίσουν τα όποια ανδροκρατούμενα φρούρια.
Οι επαγγελματικές επιλογές των γυναικών έπαψαν να ξαφνιάζουν, εμπνέουν όμως θαυμασμό. Τις συναντάμε να πιλοτάρουν στρατιωτικά αεροσκάφη, να είναι καπετάνιοι σε τάνκερ, να οδηγούν τριαξονικά φορτηγά, αλλά και να διαιτητεύουν σ’ ένα ανδρικό κατά το πλείστον άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Σ’ αυτές τις τελευταίες, τις γυναίκες διαιτητές, ας αφιερώσουμε την ημέρα αυτή, την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.

Γυναίκα διαιτητής
Είναι κάποιες γυναίκες, που όχι απλά κατάφεραν να επιβιώσουν σ’ ένα ανδροκρατούμενα χώρο, αλλά να κάνουν και τη διαφορά. Οι ιστορίες όλων αυτών των γυναικών μπορεί να είναι φανταστικές για όλους εμάς, όχι όμως και για τις ίδιες, που θεωρούν πολύ φυσιολογικό αυτό που κάνουν, γιατί απλά στα «θέλω» δεν υπάρχουν αποκλεισμοί.
Είναι μορφωμένες, δυναμικές, μέσα στο αγωνιστικό χώρο συμπεριφέρονται ως επαγγελματίες διαιτητές. Κάνουν αυτό που αγαπούν, αυτό που ονειρεύτηκαν από παιδιά. Ξέρουν να κάνουν τη διαφορά.
Χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού, κατά πλείστον. Ίσως, κάποιες φορές, οι φίλαθλοι από τις κερκίδες να λένε πολλά, ανάλογα βέβαια και με τη διάθεσή τους. Μπορεί τα σχόλια τους να είναι περιπαικτικά, χιουμοριστικά, ή πιο προσβλητικά, είναι κι αυτό μέρος του «παιχνιδιού», είτε είσαι γυναίκα διαιτητής, είτε άνδρας!
Ακόμη κάποιοι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι το να είσαι διαιτητής δεν έχει να κάνει με το αν είσαι άνδρας ή γυναίκα. Έχει να κάνει με το αν γνωρίζεις και εφαρμόζεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Έχει να κάνει με την ορθότητα των αποφάσεων σου, με το ήθος σου, κι αυτά δεν έχουν να κάνουν με το γένος αυτού που κρατά στη σφυρίχτρα!

Η ΕΠΣ Καβάλας ξέρει να τιμά
Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Καβάλας ξέρει διαχρονικά να τιμά τη γυναικεία παρουσία στα γήπεδα, η οποία και είναι εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια.
Η Βακαλίδου Μαριάννα, η Ελευθεράκου Κατερίνα, η Παυλίδου Μαρία, η Μαυρομάτη Ειρήνη, η Μυλοπούλου Αναστασία, η Τοπουζάκη Μάγδα και η Τυρακίδου Κατερίνα, ανήκουν στο δυναμικό της ΕΠΣ Καβάλας, εκπροσωπώντας την επάξια στα γήπεδα.
Ας τις γνωρίσουμε καλύτερα μία-μία ξεχωριστά

 ΒΑΚΑΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑΗ Βακαλίδου Μαριάννα στο γήπεδο

Βακαλίδου Μαριάννα: «Ασχολούμαι με την διαιτησία τα τελευταία χρόνια αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα θα ήμουν με μια μπάλα στο χέρι να παίζω με τους φίλους μου και μετέπειτα συναθλητές μου στα γήπεδα. Ως λάτρης του αθλήματος αυτού και ως ενεργή διαιτητής, έχω πάρει αρκετά μαθήματα ζωής που με έχουν βοηθήσει στην μετέπειτα πορεία μου και στην προσωπικότητα μου. Σου μαθαίνει πολλά ο αθλητισμός, πιστεύοντας ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα «σχολειά» της ζωής. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση κάθε γονιού να παρακινήσει τα παιδιά του να ασχοληθούν με το άθλημα αυτό γιατί έχει πολλά θετικά να αποκομίσει από τον αθλητισμό, τα οποία θα τον βοηθήσουν στην μετέπειτα πορεία του ως πολίτης».

Κυρία Βακαλίδου, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Από μικρή ηλικία αγαπούσα το ποδόσφαιρο, καθώς μεγάλωσα σε μια γειτονιά όπου όλα τα παιδιά μετά το σχολείο μαζευόμασταν στο πάρκο και παίζαμε. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι ήθελα να ενταχθώ σε κάποια γυναικεία ομάδα της πόλης μου, όπου και έγινε. Συμμετείχα σε αρκετούς εφηβικούς αγώνες στον νομό Έβρου, βέβαια σε έναν από τους αγώνες που είχα τραυματίστηκα σοβαρά στο γόνατο με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Μετά από δύο χρόνια απουσίας από τα γήπεδα και μετά από την παρακίνηση του μεγαλύτερου μου αδερφού, ο οποίος είναι και αυτός διαιτητής, αποφάσισα να ξανά ασχοληθώ σοβαρά με το άθλημα αυτό. Αυτή την φορά βέβαια ως διαιτητής.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα στα τέσσερα χρόνια που βρίσκομαι στον κλάδο αυτό. Ειδάλλως πολλοί από τους παρελκόμενους του αθλήματος αυτού το θεωρούν πολύ όμορφο το να διαιτητεύει μια γυναίκα τον αγώνα της ομάδας του. Κάτι τέτοιο γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματικό όταν βλέπουν ότι η κοπέλα έχει άριστές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο αυτό, διαιτητεύοντας δίκαια και χωρίς ενδοιασμούς. Υπήρξαν ελάχιστες στιγμές όπου ήρθα σε λογομαχία με κάποιον από τους παραβρισκόμενους, εντός και εκτός γηπέδων.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ' ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Σαφώς και θα ήθελα από την στιγμή που αγαπώ αυτό που κάνω. Το θεωρώ μεγάλη πρόκληση για μια γυναίκα να διαιτητεύει σε παιχνίδια υψηλού επιπέδου από την στιγμή που όπως προαναφέρατε είναι ένας καθαρά ανδροκρατούμενος χώρος. Είναι αναγκαίο να επισημάνω ότι για να μπορέσει μια γυναίκα να ανταπεξέλθει στον χώρο αυτό σε υψηλό επίπεδο θα πρέπει να δείξει μεγάλη προσήλωση και υπομονή σε αυτό που κάνει.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Όπως προανέφερα δεν μου έχει τύχει κάποιο σοβαρό περιστατικό μέσα στα γήπεδα, που να μην μπορέσω να το διαχειριστώ ήρεμα μέσα από τον διάλογο.

ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Ελευθεράκου Κατερίνα: «Είμαι απόφοιτη Λυκείου και έχω συμμετάσχει σε πρόγραμμα μηχανολογίας πετρελαίου αγροτικών μηχανημάτων του ΤΕΙ Καβάλας. Επίσης έχω παρακολουθήσει πρόγραμμα Μηχανολογία Γεωργικών Μηχανημάτων στη Ν.Ε.Λ.Ε. Έχω εργαστεί ως Ιδιωτικός Υπάλληλος σε ξενοδοχειακές μονάδες της περιοχής μου και σήμερα είμαι επαγγελματίας αγρότισσα».

Κυρία Ελευθεράκου, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Δεν ήταν δύσκολο για μένα. Λατρεύω το ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα την αγαπημένη μου ομάδα η οποία με οδήγησε από μικρή στα γήπεδα. Έτσι η διαιτησία ήταν για μένα ο μόνος τρόπος να κάνω το χόμπι μου πραγματικότητα.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Τα προβλήματα έχουν να κάνουν τις περισσότερες φορές με την άγνοια των κανονισμών από τους φιλάθλους. Και εκεί ακούμε τα γνωστά κοσμητικά επίθετα. Δε λογαριάζουν όμως αν απέναντι τους έχουν άντρα ή γυναίκα. Το πάθος τους παρασύρει σε απρεπείς συμπεριφορές.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ’ ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Τώρα δε νομίζω! Έχουν περάσει αυτά από μένα. Έχω χαρεί τη συμμετοχή μου όλα αυτά τα χρόνια στο τοπικό πρωτάθλημα, οπότε, τόπο στα νιάτα.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Σε αγώνα που είχε λήξει και αφού μπήκαν οι παίκτες στα αποδυτήρια ξαφνικά ακούω από έξω κοσμητικά επίθετα, βγαίνω να τους ηρεμήσω και τι να δω… δε θα ήθελα να το περιγράψω. Αλλά ρίξαμε πολύ γέλιο.

ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

Μαρία Παυλίδου: «Είμαι παντρεμένη έχω δύο παιδιά τον Αρίσταρχο μαθητή Λυκείου ο οποίος είναι και εν ενεργεία διαιτητής και τον Παύλο μαθητή Δημοτικού. Είμαι απόφοιτη Διοίκηση Επιχειρήσεων Ιδ. Πανεπιστήμιο Middlesex University DEI (Θεσσαλονίκη), Γραμματέας Διοίκησης στο ΙΕΚ Δράμας, ιδ. Σχολή Πληροφορικής (Θεσσαλονίκη), έχω παρακολουθήσει πρόγραμμα εξειδίκευσης Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία. Είμαι εκπαιδευόμενη Life Coaching στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Coaching. Είμαι πιστοποιημένη εκπαιδευτή ενηλίκων και μέλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Τμήμα Εθελοντών Σαμαρειτών Καβάλας. Ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας για 6 χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης. Έχω εργαστεί στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ως υπάλληλος γραφείου. Ασχολούμαι ενεργά με τα κοινά του τόπου μου. Τώρα εργάζομαι ως γραμματέας υπάλληλος γραφείου».

Κυρία Παυλίδου, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Από μικρή ο αθλητισμός ήταν στη ζωή μου. Η αυλή του Σχολείου ήταν το αγαπημένο μου γήπεδο. Τα λιγοστά κορίτσια της ηλικίας μου ακολουθούσαμε τα παιχνίδια των αγοριών, έτσι το ποδόσφαιρο έγινε το αγαπημένο μου άθλημα. Αργότερα στα εφηβικά και νεανικά μου χρόνια με κέρδισε ο στίβος και μετέπειτα το τένις. Οι τραυματισμοί στα χέρια όμως δε μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Όλα αυτά τα χρόνια το ποδόσφαιρο το είχα μέσα στο σπίτι. Ο σύζυγος για χρόνια ποδοσφαιριστής και αργότερα προπονητής, ο μεγάλος γιος στην ακαδημία ποδοσφαίρου οπότε η επαφή μου με το άθλημα ήταν καθημερινή. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τη διαιτησία γιατί αγαπώ το ποδόσφαιρο, αλλά οι οικογενειακές υποχρεώσεις δε μου το επέτρεπαν. Το 2011 πήρα την απόφαση να κάνω “το θέλω μου” πράξη! Και έτσι από τότε υπηρετώ με σεβασμό το άθλημα.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Τα προβλήματα έχουν να κάνουν πάντα με τις αποφάσεις μας. Υπάρχουν φορές που κάποια ομάδα μπορεί να θεωρήσει ότι έχει αδικηθεί και δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι η ηττημένη. Έτσι ίσως κάποιος παίκτης η παράγοντας να πει μια κουβέντα παραπάνω. Αν κάνουμε κάποιο λάθος και μείς, είναι ανθρώπινο. Είμαστε υποχρεωμένοι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να πάρουμε μία απόφαση, να εφαρμόσουμε τον κανονισμό και ίσως η απόφαση να μην είναι αρεστή. Οπότε εκεί ξεκινούν και τα προβλήματα. Κατανοώ ότι την ώρα εκείνη η λογική κάνει στην άκρη και τη θέση της παίρνουν το πάθος και η υπερένταση. Ζούμε και μείς το παιχνίδι μαζί τους, αφουγκράζεσαι την αγωνία τους. Ανήκουμε στην 3η ομάδα που συμμετέχει στον αγώνα. Ακούμε διάφορα παράπονα τα οποία μεταφράζονται σε έντονες διαμαρτυρίες, αλλά πάντα στην πίσω άκρη του μυαλού μου υπάρχει η κατανόηση. Προσωπικά ελάχιστες φορές έχω έρθει σε δύσκολη θέση. Νιώθω το σεβασμό τους τον οποίο ανταποδίδω από καρδιάς.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ’ ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Θα το πω χαριτολογώντας… κάθε πράγμα στον καιρό του. Θεωρώ ότι για μένα αυτός ο κύκλος έχει κλείσει. Πέρσι έζησα μια από τις ομορφότερες στιγμές της διαιτητικής μου καριέρας με τη συμμετοχή μου στον Τελικό Κυπέλου. Γι’ αυτήν και για όλες τις υπόλοιπες στιγμές που με εμπιστεύτηκαν η ΕΠΣ Καβάλας και η Επιτροπή Διαιτησίας, όλα αυτά τα χρόνια, θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Κάποιες φορές φεύγοντας από το γήπεδο λέω “ μια μέρα θα γράψω ένα βιβλίο ”. Συμβαίνουν διάφορα ευχάριστα “τρελά” είτε αυτά έχουν να κάνουν με ποδοσφαιριστές και παράγοντες είτε με φιλάθλους. Είναι αυτή η όμορφη ανθρώπινη πλευρά του αθλήματος που μέσα από αυτές τις στιγμές καταλαβαίνεις ότι “το χιούμορ πάει παντού”. Είμαστε σε αγώνα η μπάλα παίζει στην απέναντι εστία από τη δική μου και ξαφνικά βλέπω τον αμυντικό να πέφτει με την πλάτη στο έδαφος και να φέρνει σβούρες γύρω από τον εαυτό του. Μου κόπηκαν τα πόδια. Είπα πάει το παιδί του γύρισε η γλώσσα. Φωνάζω το διαιτητή του αγώνα πάμε έντρομοι από πάνω του. Το ρωτάει ο διαιτητής παίκτη είσαι καλά θέλεις γιατρό; Όχι όχι καλά είμαι ξύθηκε η πλάτη μου. Τη συνέχεια μπορείτε να τη φανταστείτε. Το γέλιο!!!

ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ ΕΙΡΗΝΗ

Μαυρομάτη Ειρήνη: «Προτιμώ η προσωπική μου ζωή να είναι έξω από τα πλαίσια της διαιτησίας».

Κυρία μαυρομάτη, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Την απόφαση να ασχοληθώ με την διαιτησία την οφείλω σ’ έναν καλό μου φίλο, ο οποίος είναι και ο ίδιος διαιτητής.. Ήμασταν για καφέ μια φορά μαζί και σχολιάσαμε διαφορά για τον αθλητισμό. Μέσα στην συζήτηση ανέφερα ότι θα μου άρεζε και μένα να γίνω διαιτητής, σε κάποιο άθλημα που μου αρέσει να βλέπω. Έτσι πήρε την ευκαιρία και με ρώτησε άμα θέλω να γίνω στο ποδόσφαιρο.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Εγώ προσωπικά δεν έχω συναντήσει κάποιο πρόβλημα μέσα στα γήπεδα, αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι νέα στην διαιτησία και δεν έχω παίξει πολλά παιχνίδια, αλλά ελπίζω και στο μέλλον να μείνει όπως έχει η κατάσταση.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ' ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να γίνω διαιτητής σε υψηλό επίπεδο, αλλά αρχικός μου στόχος τώρα είναι, να μάθω όσα περισσότερα μπορώ στα παιχνίδια που για να έχω εμπειρίες και να είμαι πιο άνετη μέσα στο γήπεδο, γιατί όπως προανέφερα είμαι καινούργια διαιτητής και έχω να μάθω πολλά ακόμα.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Ευτυχώς ή και δυστυχώς για μένα δεν έχω συναντήσει κάτι τρελό μέσα σε γήπεδο λόγο το ότι είμαι καινούργια, αλλά θα ήθελα να αντιμετωπίσω για να δω άμα θα μπορέσω να ανταπεξέλθω.

ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Μυλοπούλου Αναστασία: «Είμαι 25 χρόνων και έχω σπουδάσει Ιστορία και Εθνολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης κι αυτή τη στιγμή εργάζομαι ως Ιδιωτική Υπάλληλος. Ο τόπος καταγωγής μου είναι το Δοξάτο Δράμας. Ξεκίνησα τη διαιτησία το 2013 και πέρα από αυτήν ασχολούμαι με τους παραδοσιακούς χορούς, καθώς ανήκω στον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου.

Κυρία Μυλοπούλου, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Ο Αθλητισμός μπαίνει στη ζωή μου από πολύ μικρή, μόλις στα 8 μου χρόνια. Ασχολήθηκα με τον στίβο, όχι όμως σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Ο λόγος που ασχολήθηκα με τη διαιτησία είναι γιατί μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Παρακολουθούσα από πολύ μικρή αγώνες ποδοσφαίρου, λίγο περίεργο για μια γυναίκα. Εξαιτίας του στίβου δεν μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο, δεν ήξερα να παίζω εξάλλου. Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα σε μια σχολή διαιτησίας στη Καβάλα. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα αλλά αγαπώ τη διαιτησία!

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Το πιο σύνηθες πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως γυναίκες στα γήπεδα είναι η δυσπιστία προς το πρόσωπό μας. Όσο περνάει ο καιρός οι ομάδες σιγά-σιγά μας αποδέχονται. Για το φίλαθλο κοινό όμως αυτό είναι πιο δύσκολο να δεχθεί ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι εξίσου καλή με τον άνδρα. Η αλήθεια είναι ότι λέγονται πολλά από την κερκίδα, αλλά η γνώμη του καθενός είναι αποδεκτή και δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν. Εμείς δίνουμε κάθε φορά τον καλύτερο εαυτό μας και προσπαθούμε για το καλύτερο.
Ο φίλαθλος κόσμος πολλές φορές κρίνει τον χαρακτήρα μας και την προσωπικότητα μας από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να καταφέρει να διαχειριστεί 22 διαφορετικούς τύπους παιχτών και ανθρώπων, βάσει των κανόνων παιχνιδιού. Αυτό είναι κάτι που αναγκαστικά μας κάνει πιο δυναμικές εντός αγωνιστικών χώρων.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ’ ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Θα έλεγα ότι αυτό είναι το όνειρο κάθε διαιτητή, το σήμα FIFA. Το να γίνω δηλαδή διεθνής διαιτητής είναι το όνειρό μου και ένας από τους στόχους μου. Όταν ξεκίνησα κάτι τέτοιο ήταν απλά στη φαντασία μου ως ένα απίστευτο όνειρο. Όμως, με τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου, στην αρχή της καριέρας μου, οι οποίοι πίστεψαν σε μένα και με εμπιστεύτηκαν και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, φτάνω όλο και πιο κοντά στο όνειρό μου. Ήδη στο τέλος της πρώτης μου χρονιάς έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι ως διαιτητής. Βέβαια δεν αδικό τις ομάδες για τις διαμαρτυρίες τους, ειδικά στο πρώτο μου παιχνίδι. Από τα λάθη μας όμως μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι!

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Έχουν συμβεί πολλά τρελά περιστατικά στο γήπεδο, αλλά αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι έναν παίχτη κατά τη διάρκεια του αγώνα να μου λέει: «Σ΄ αγαπώ». Ήταν στα πρώτα μου παιχνίδια και ακόμη θυμάμαι την αντίδρασή μου, είχα παγώσει και φυσικά δεν απάντησα, δεν ήξερα τι να πω, μπορεί να μη τον είχα κοιτάξει για το υπόλοιπο του αγώνα.

ΤΟΠΟΥΖΑΚΗ ΜΑΓΔΑ

Τοπουζάκη Μάγδα: «Είμαι 25 ετών, κατάγομαι από την πανέμορφη Χαλκιδική και πρόσφατα μετακόμισα στην Καβάλα! Είμαι απόφοιτη της Σχολής επιστήμης φυσικής αγωγής και αθλητισμού και πιστοποιημένη βοηθός φυσικοθεραπείας μετά την ολοκλήρωση της κατάρτισης μου σε αντίστοιχο Ι.Ε.Κ. Αυτή την περίοδο εργάζομαι σε ένα γυμναστήριο στην Καβάλα και ασχολούμαι και με το personal training.
Με τον χώρο της διαιτησίας ασχολούμαι από το 2013 και μου αρέσει πάρα πολύ καθώς αποτελεί μέρος του αθλητισμού».

Κυρία Τοπουζάκη, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Από μικρή παρακολουθούσα ποδόσφαιρο μαζί με τον πατέρα μου και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον και μου άρεσε πολύ. Ο θείος μου, Απόστολος Σημαιάκης ο οποίος ήταν αξιολογημένος διαιτητής β' εθνικής με έπαιρνε μαζί του σε πολλούς αγώνες και μου μετέδωσε την αγάπη του για την διαιτησία.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Δεδομένου ότι είναι ένα ανδροκρατούμενο άθλημα συχνά υπάρχει προκατάληψη απέναντι στο γυναικείο φύλο. Συχνά αμφισβητούν τις αποφάσεις μας καθώς μας θεωρούν "άσχετες" με το αντικείμενο.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ' ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Φυσικά και θα ήθελα να διαιτητεύσω σε έναν αγώνα υψηλού επιπέδου καθώς αποτελεί σημαντική εμπειρία στην αθλητική πορεία και εξέλιξη ενός διαιτητή και αυτός είναι ένας από τους επόμενους στόχους μου.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Δεν μου έχει τύχει να αντιμετωπίσω κάποιο «τρελό» περιστατικό μέσα στο γήπεδο. Αλλά θα το ήθελα πολύ!!

ΤΥΡΑΚΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Τυρακίδου Κατερίνα: Ονομάζομαι Κατερίνα Τυρακίδου, είμαι 18 ετών και μένω στο Παλαιοχώρι Καβάλας. Πηγαίνω στο Γενικό Λύκειο Νικήσιανης, και θέλω να σπουδάσω Λογιστική & Χρηματοοικονομική. Από πολύ μικρή μου άρεσε το ποδόσφαιρο, και στα 17 μου αποφάσισα να ασχοληθώ με την διαιτησία. Έκτοτε, παίζω σε αγώνες μικρής κατηγορίας. Είμαι τυχερή που οι κοντινοί μου άνθρωποι με στηρίζουν στις επιλογές μου και σε αυτό το δύσκολο αλλά πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον για μένα μονοπάτι που διάλεξα. Θέλω επίσης να πω, προς όλες τις γυναίκες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο (ή θέλουν να ασχοληθούν), να μην το παρατήσουν και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.

Κυρία Τυρακίδου, πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Αποφάσισα να ασχοληθώ με την διαιτησία, μετά από μια συζήτηση με έναν πρώην διαιτητή της ένωσης μας. Ούτως ή άλλως, το ποδόσφαιρο είχε μια σημαντική θέση στην καρδιά μου.

Με δεδομένο ότι εξακολουθεί ο χώρος αυτός να είναι ανδροκρατούμενος, αντιμετωπίζετε προβλήματα μέσα στα γήπεδα και τι είδους είναι αυτά;
Καταρχάς, κανένα άθλημα κατά την άποψή μου δεν είναι ανδρικό ή γυναικείο. Όλοι έχουν δικαίωμα στην άθληση ανεξαιρέτως φύλου. Προσωπικά δεν μου έχει τύχει μέχρι στιγμής κάποιο περιστατικό που να υποδεικνύει ότι η γυναίκα έχει κατώτερη θέση από τον άντρα στον αγωνιστικό χώρο.

Θα θέλατε να διαιτητεύσετε σ' ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου;
Θα το ήθελα πάρα πολύ διότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μου όνειρα, να ξεκινήσω από μικρές κατηγορίες και να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Δεν μου έχει τύχει κάποιο «τρελό» περιστατικό στο γήπεδο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΛΑΜΟΥΡΗΣ Ph.D.
Μαθηματικός – Συγγραφέας – Coach Θετικής Ψυχολογίας www.dimitrisflamouris.com

Ποιος είναι ο σημαντικότερος παράγοντας δυσφορίας στη ζωή μας; Με μια λέξη το “πρέπει”. Με περισσότερες λέξεις συνέχισε να διαβάζεις….
Θυμάμαι όταν έδωσα Πανελλήνιες. Τα αποτελέσματα βγήκαν και ανακοίνωναν στην τηλεόραση τις βάσεις και τους πρώτους δυο που πέρασαν σε κάθε σχολή. Ο παρουσιαστής είπε πως είχα περάσει δεύτερος στο Μαθηματικό Θεσσαλονίκης. Τα τηλεφωνήματα για συγχαρητήρια στο σπίτι έπεφταν βροχή.
Εγώ ήθελα να κρυφτώ και να μη μιλήσω σε άνθρωπο. Ευτυχώς δεν είχαμε τότε κινητά για να μπορούν να με βρίσκουν και έτσι έπρεπε να παίρνουν τηλέφωνο στο σταθερό (υπήρξε και αυτή η εποχή, ναι).
Άκου δεύτερος… Ντροπή!
Ενώ τώρα γελάω με τα καμώματά μου, τότε ήμουν εμφανώς ενοχλημένος. Μια αντικειμενική επιτυχία αποτέλεσε για μένα πηγή δυσφορίας. Δεν μπορούσα να δεχτώ το ότι πέρασα δεύτερος. Έπρεπε να είχα περάσει πρώτος.
Ευτυχώς, τέσσερα χρόνια μετά, τελείωσα πρώτος τη σχολή και έτσι το κόμπλεξ του δεύτερου σταμάτησε να με ταλαιπωρεί.
Μόνο όσον αφορά στο συγκεκριμένο αντικείμενο όμως. Στην υπόλοιπη ζωή μου εξακολουθούσα να πιστεύω πως έπρεπε να είμαι ο καλύτερος σε ό,τι καταπιανόμουν.
Όπως καταλαβαίνετε δεν ήμουν και πολύ ευτυχισμένος. Όταν το ελάχιστο προαπαιτούμενο μου ήταν το να είμαι ο καλύτερος σε κάτι που έκανα, τότε αντιμετώπιζα δυο εκδοχές.
1. Να ήμουν όντως ο καλύτερος. Τότε δε χαιρόμουν ιδιαίτερα αφού το περίμενα. Είχα προεξοφλήσει αυτό το αποτέλεσμα. Έγινε απλά αυτό που έπρεπε.
2. Να μην ήμουν ο καλύτερος (η πιο συχνή έκβαση). Τότε απογοητευόμουν γιατί δεν τα κατάφερα όπως θα έπρεπε. Είχα αποτύχει. Άκου δεύτερος…
Καλό σενάριο από άποψη ευτυχίας δεν υπήρχε.
Δυστυχώς σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι σαν κι εμένα. Δε θέλουν όλοι να είναι οι καλύτεροι (ευτυχώς! αν και υπάρχουν και αυτοί). Όλοι όμως βασίζουμε την ευτυχία μας στις προσδοκίες μας. Στο τι θα έπρεπε να κάνουμε.
Όταν οι προσδοκίες μας ικανοποιούνται (για μένα να έρθω πρώτος), τότε νιώθουμε ικανοποιημένοι, όχι τόσο ευτυχισμένοι.
Όταν οι προσδοκίες μας δεν ικανοποιούνται τότε απογοητευόμαστε.
Όταν οι καταστάσεις ξεπερνούν τις προσδοκίες μας, τότε νιώθουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Πώς διαμορφώνεται ο πήχης των προσδοκιών μας;
Είναι πολυπαραγοντικό το πρόβλημα αυτό, όμως μεγάλο ειδικό βάρος στη διαμόρφωση των προσδοκιών μας διαδραματίζουν όσα ακούμε και διαβάζουμε γύρω μας. Από τα μηνύματα με τα οποία η κουλτούρα μας μάς βομβαρδίζει. Από τις φωνές που με καλή διάθεση θέλουν να μας σπρώξουν να πετύχουμε κάτι παραπάνω. Να πάμε πιο μπροστά. Πιο ψηλά.
«Γίνε αυτό που αξίζεις», «Ζήσε με πάθος!», «Μη συμβιβάζεσαι», «Σκέψου Θετικά», «Πέσε επτά φορές και σήκω οκτώ», «Μη στεναχωριέσαι, άλλοι δεν έχουν ούτε τα μισά που έχεις εσύ», «Μην κάνεις έτσι, θα περάσει», «Μπορείς να αποκτήσεις τον τέλειο σύντροφο», «Φτιάξε το τέλειο σώμα», «Μπορείς να βρεις την δουλειά των ονείρων σου», «Να είσαι αυθεντικός», «Διώξε τους τοξικούς ανθρώπους από γύρω σου», «Μην νοιάζεσαι για τη γνώμη των άλλων» και άλλα πολλά.
Ποιο είναι το κοινό όλων αυτών των καλοπροαίρετων τσιτάτων;
Το κοινό είναι ότι σου λένε πως πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη κάνεις.
Το κρυφό μήνυμα είναι πως αυτό που κάνεις δεν είναι αρκετά καλό.
Δεν είσαι αυτό που αξίζεις. Δε ζεις με πάθος, όπως θα έπρεπε. Συμβιβάζεσαι και δεν πρέπει. Δεν πρέπει να κάνεις αρνητικές σκέψεις. Πέφτεις και πρέπει να ξανασηκωθείς. Δεν πρέπει να στεναχωριέσαι. Δεν πρέπει να κάνεις έτσι. Ο σύντροφός σου είναι σκάρτος και αν δεν έχεις σύντροφο τότε μπορεί να είσαι εσύ σκάρτος. Το σώμα σου πρέπει να είναι καλύτερο. Η δουλειά σου δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν είσαι όσο αυθεντικός θα έπρεπε να είσαι. Δεν πρέπει να έχεις τοξικούς ανθρώπους στη ζωή σου. Δεν πρέπει να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων.
Το πρόβλημα είναι πως εσύ τα κάνεις όλα αυτά (ή τουλάχιστον κάποια από αυτά).
Και δε ζεις πάντα με πάθος. Και συμβιβάζεσαι. Και κάνεις αρνητικές σκέψεις. Και στεναχωριέσαι. Και υπάρχουν πολλές στιγμές που ο σύντροφός σου δε σου κάνει. Και εσύ δεν του κάνεις. Και η δουλειά σου δεν είναι η καλύτερη που θα μπορούσες να σκεφτείς. Και το σώμα σου δεν είναι όπως των περιοδικών. Και δεν είσαι πάντα αυθεντικός. Και σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Και η ζωή σου φαίνεται δύσκολη. Και, και, και…
Αλλά όλοι σου λένε ότι δε θα έπρεπε…
Ε, και;
Εδώ είναι η μεγαλύτερη πηγή δυσφορίας, πιστεύω. Όχι στο τι κάνεις, αλλά στο τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να κάνεις. Η μη ρεαλιστική, ελιτίστικη προσδοκία ότι θα έπρεπε να ζεις ένα μοντέλο ζωής το οποίο μάλλον δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.

Γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Το ξέρεις από πρώτο χέρι. Όχι επειδή στο λέω εγώ. Επειδή το βλέπεις γύρω σου.
Αν σταματήσεις να ακούς αυτές τις φωνές και αρχίσεις να βλέπεις τι συμβαίνει στο περιβάλλον σου θα δεις ότι:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δε ζουν με πάθος, συμβιβάζονται και κάνουν συχνά αρνητικές σκέψεις. Είναι φυσιολογικό. Πολλοί άνθρωποι που πέφτουν κάθονται για λίγο καιρό στον πάτο επειδή έχουν προσωρινά κουραστεί. Μετά σχεδόν όλοι ξανασηκώνονται. Στο δικό τους χρόνο. Το έχεις κάνει κι εσύ.
Όλοι οι άνθρωποι στεναχωριούνται συχνά για καταστάσεις που για άλλους θα φαινόταν ιδανικές (βλέπε πέρασα δεύτερος). Όλες οι σχέσεις έχουν πολλά προβλήματα και σχεδόν όλα τα σώματα έχουν ατέλειες. Κανείς δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένος με τη δουλειά του, καθώς κάθε δουλειά έχει πάρα πολλές πτυχές που είναι δυσάρεστες και βαρετές. Σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν είναι 100% αυθεντικός και πολλοί από εμάς έχουμε ανθρώπους στη ζωή μας που φέρονται τοξικά ή φερόμαστε τοξικά πολλές φορές κι εμείς οι ίδιοι. Και φυσικά όλοι νοιαζόμαστε για το τι θα πει ο κόσμος… Και όλες οι ζωές είναι γεμάτες δυσκολίες.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι αν ορίσουμε το φυσιολογικό ως αυτό το οποίο συμβαίνει κατά κόρον γύρω μας, τότε όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι φυσιολογικές. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, τις έχουμε. Το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι δεν είσαι προβληματικός αν και εσύ τις έχεις. Είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος.
Δε θα έπρεπε να είσαι αλλιώς. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Τα στατιστικά μιλάνε από μόνα τους. Μπορείς να το αποδεχτείς;
Άλλο αποδοχή, άλλο παραίτηση
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί: «Δηλαδή τι μου λες; Να παραιτηθώ από κάθε προσπάθεια προσωπικής βελτίωσης; Να πω ‘έλα μωρέ δεν πειράζει’ και να αφεθώ στην μετριότητά μου; Είναι σωστό αυτό;» θα συμπλήρωνε.
Αυτή είναι μια πολύ συχνή παρεξήγηση των θέσεων που προτείνω.
Αν θέλεις, μπορείς να αλλάξεις και να πετύχεις σχεδόν το οτιδήποτε. Αν δουλέψεις πολύ σκληρά μπορείς. Πραγματικά έχεις απίστευτες δυνατότητες σαν άνθρωπος. Και δεν πρέπει να πετύχεις. Υπάρχουν μάλιστα πάρα πολλά οφέλη και στην αποτυχία.
Αν θέλεις μπορείς να γίνεις αλλιώς. Και δεν θα έπρεπε να ήσουν αλλιώς. Η ανθρώπινη φύση είναι βαθιά «ελαττωματική» σύμφωνα με τα κριτήρια επιτυχίας και ηθικής που ο κόσμος μας χρησιμοποιεί.
Αν θέλεις μπορείς να αλλάξεις. Και δεν είσαι προβληματικός όπως είσαι. Είσαι φυσιολογικός. Είσαι μέτριος. Όλοι μέτριοι είμαστε. Και δεν πειράζει.

Είναι σαν να θέλεις να μαγειρεύεις όπως ο Πετρετζίκης. Αν θέλεις να το κάνεις μπορείς. Υπάρχει μέθοδος και τρόπος. Μπορείς να στρωθείς και να περάσεις ώρες στην κουζίνα και να το πετύχεις. Αλλά αν δε μαγειρεύεις ήδη έτσι, δεν είσαι προβληματικός…
Αν θέλεις μπορείς να γίνεις άλλος άνθρωπος. Και δεν πρέπει να γίνεις. Δεν πρέπει καν να το θέλεις…
Η γνώση είναι δύναμη, όπως λέω συνέχεια στο βιβλίο μου. Το μόνο που προτείνω να κάνεις είναι να γνωρίζεις ποιος είσαι. Και μετά κάνε αυτό που θέλεις. Χωρίς αυταπάτες. Με επίγνωση των συνεπειών αν αλλάξεις και αν δεν αλλάξεις. Με επίγνωση των παρόντων δυνάμεών σου. Χωρίς τις ενοχές του πρέπει.
Όταν σκέφτεσαι ότι θα έπρεπε να είσαι διαφορετικός τότε αυτό το «θα έπρεπε» είναι που σε βαραίνει και σου κόβει τα πόδια πριν καν αρχίσεις. Αρχίζεις με γκολ από τα αποδυτήρια. Σου φοράς την ταμπέλα του ελαττωματικού και είναι πολύ πιο δύσκολο να πετύχεις το οτιδήποτε με αυτή την βαριά ταμπέλα να κρέμεται στο λαιμό σου.
Κάπως έτσι κι εγώ αποδέχομαι πλέον τη μετριότητά μου. Και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος όποτε μπορώ και αντέχω. Όχι επειδή πρέπει. Αλλά επειδή απολαμβάνω τη διαδικασία της αυτοβελτίωσης.
Αν κι εσύ αποδεχθείς την a priori «ελαττωματική» σου φύση, θα νιώσεις φυσιολογικός, ανάλαφρος. Και ίσως τότε με όρεξη, χωρίς ενοχές, θα μπορέσεις να προχωρήσεις και να αλλάξεις. Όχι αυτά που πρέπει να αλλάξεις αλλά…
Αυτά που πραγματικά εσύ θέλεις να αλλάξεις!